Κάνε μου λιγάκι ''χμμμ...''

Κεφάλαιο 20

Εβίτα

«Χαλάρωσε Λουκία μου, με το να αγχώνεσαι το κάνεις χειρότερα.» λέω ενώ η αδερφή μου πηγαίνει πανικόβλητα πάνω κάτω.

«Λες να έδειξε λάθος το τεστ;» αναρωτιέται.

«Δεν ξέρω, όλα είναι πιθανά... ο γιατρός όμως το απόγευμα θα μας δώσει όλες τις απαντήσεις.» της λέω ήρεμα.

«Αγχώνομαι πολύ Εβίτα.» μου λέει ενώ κάθεται δίπλα μου και αγκαλιάζει τις παλάμες μου με τις δικές της «Αν όντως είμαι έγκυος... φοβάμαι!» ξεφυσάω.

«Κοίτα κορίτσι μου, αν όντως είσαι έγκυος δεν είσαι μόνη σου... έχεις πρώτα απ όλα τον Άλκη που είναι ο άνθρωπος σου, εμένα, την κυρία Ειρήνη... τον Ζήση! Όλοι μαζί νομίζω πως φτάνουμε και περισσεύουμε για σένα και τη μικρή κατσαρολίτσα.» της χαμογελάω και με κοιτάζει παράξενα.

«Κατσαρολίτσα;» την μπέρδεψα.

«Τίποτα, κάτι δικά μου... τέλος πάντων σημασία έχει πως δεν θα είσαι μόνη σου σε όλο αυτό! Ύστερα κι αν δεν είσαι έγκυος δε νομίζω πως χάθηκε κι ο κόσμος, είστε αρκετά νέοι με τον Άλκη και κάποια στιγμή κι όντας περισσότερο ώριμοι θα κάνετε παιδιά! Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως αν είσαι έγκυος... τέλος πάντων νομίζω κατάλαβες τι θέλω να πω για να μη πω καμιά κοτσάνα τώρα και...» χαμογελάει. Ευτυχώς...

«Ήρθαν...» γυρίζει το βλέμμα της προς την πόρτα.

«Που το κατάλαβες; Επίσης, είναι νωρίς...» κοιτάζω την ώρα και σχολιάζω.

«Ακούω... ακούω τη φωνή του και μπορώ να την καταλάβω ανάμεσα σε άλλες τόσες.» σχολιάζει και μπράβο ο έρωτας, λαγωνικό σε κάνει.

Αλλά για μισό λεπτό; Γιατί πληθυντικός; Λες να είναι κι ο Ζήσης μαζί του; Ταχυπαλμία με έπιασε τώρα... πως είμαι; Πετάει το μαλλί; Τα ρούχα μου στρώνουν καλά; Θα του αρέσω... θα... Η Λουκία ανοίγει την πόρτα και πρώτα μπαίνει ο Άλκης για να την αγκαλιάσει απευθείας και... από πίσω ξεπροβάλει το κεφάλι του Ζήση κοιτάζοντας με στα μάτια. Λιώνω. Μου χαμογελάει και του ανταποδίδω το χαμόγελο... σήμερα το απόγευμα μου είπε χθες, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο θα τα καταφέρω αφού η Λουκία με θέλει μαζί της στον γυναικολόγο.

«Κολλήσαμε από τα μέλια!» προσπερνάει το ερωτευμένο ζευγαράκι ο Ζήσης και χαμογελάω από το σχόλιο του «Γεια σου Εβίτα, τι κάνεις;» με πλησιάζει και μου μιλάει τυπικά... όμως όταν γυρίζει πλάτη στην Λουκία και τον Άλκη μου ψιθυρίζει άηχα «Είσαι πανέμορφη!» χαμογελάω και σίγουρα πρέπει να κοκκίνισα.