Θα Σε Θυμάμαι (#3 Σαντα Ροζα)

23. • Αλεξανδρα •

23.
Crazy-You drive me crazy —Glee

Όταν σηκώνομαι από τον υπνο και τον βλέπω στην κουζινα μου φανηκε περίεργο.Οχι επειδή ήταν στην  κουζινα.Επειδη ήταν πάνω από μια κάτσαρολα.

Και ένα πραγμα δεν έχω δει.
Τον Μάριο να μαγειρεύει.

Τρίβω τα μάτια μου μπας και ονειρευομαι ή το φαντάζομαι αλλά όχι.Συμβαινει στα αλήθεια.

Με την φορμα του αυτή που του κάνει και ωραίο κολλαρακι.

«Ποιος φούρνος γκρεμίστηκε.Ποιος;!»λέω δράματικα καθώς περπατάω μέχρι αυτόν.

Γυρνάει να με δει ανέκφραστος και μετά κάνει μια γκριμάτσα απέχθειας.
«Εδώ είσαι;Νόμιζα είσαι έξω με τον Στέλιο»λέει.
«Έφυγε χθες...»λέω.

Και η απουσία του είναι αισθητή.Εγινα πάλι η Αλεξάνδρα κολλημένη στην τηλεοραση.

«Επιτελους!»λέει χαρούμενος.

Και όχι δεν το λέει για αυτό τον λόγο που θέλω να το πει.

«Τι έγινε Μαριουκο;Σε παραμέλησα και βρηκες αντικαταστάτρια;Είδα ρούχα σιδερωμένα πάνω στο κρεβάτι σου...»λέω.Και αυτός αποκλείεται να τα έκανε.
«Να ναι καλά η Λαουρα»λέει και τον σπρωχνω για να συνεχίσω εγώ αυτό που κάνει.
«Τι προσπαθείς να κανείς;»ρωτάω.
«Μακαρόνια.Μου είπε η Λαουρα ότι γίνονται πανεύκολα και ότι αφού μπορεί να τα κάνει η Ξενια μόνη της μπορώ να τα κάνω και εγώ»λεει.
«Άστο θα τα κάνω εγώ.Μην πάρουμε φωτιά»λέω.

«Επιτελους η Αλεξ επέστρεψε!»φωνάζει και ανοίγει την κατάψυξη,βγάζει το παγωτό από μέσα,παιρνει και ένα κουτάλι και κάθεται πάνω στο πάγκο της κουζίνας.

«Να μην σου βαλω στο πιάτο;Ξέρεις...σαν τον φυσιολογικό κόσμο;!»ειρωνεύομαι.
«Όχι ευχαριστώ»λέει και ξεκινάει να τρώει.

Βάζω άλλο λίγο νερό στην κατσαρόλα αφού είχε βάλει λίγο και περιμένω να βράσει.

«Ποτέ θα έρθει πάλι;Ξέρεις;»ρωτάει.
«Ο Στέλιος;Συντομα είπε.Δεν ξέρω ακριβώς»λέω.

Το καλό είναι ότι θα έρθει.Οτι θα έρχεται.

«Να φάω όσο μπορώ δηλαδή μέχρι τότε».
«Μπορείς να μην είσαι εξυπνάκιας σε παρακαλώ;Δεν έγινε και τίποτα...»
«Καλά καλά...»λέει.

«Θες να σου αφήσω λίγο ή να το φάω όλο;»με ρωτάει.

Γυρνάω να τον κοιτάξω και τα καστανα μάτια του ήταν καρφωμένα πάνω μου.Με κοίταζε όπως δεν με είχε ξανά κοιτάξει ποτέ.

«Κάνε ότι θες»λέω και αμέσως γελάει πονηρά.Αφηνει κάτω το παγωτό και κατεβαίνει από τον πάγκο.Πιανει τα χέρια μου απαλά με τα δικά του και τα τραβάει.Τον ακόλουθω να δω τι προσπαθεί να κάνει.

Και παρολο που εγώ τον κοιταω μπερδεμένη αυτός δεν με κοιτάει έτσι.Οταν φτάνουμε στον πάγκο βάζει τα χέρια στα οπίσθια μου και με σηκώνει μέχρι να κάτσω εκει πάνω.

«Τι..τι κανείς;»ρωτάω βγαίνοντας με το ζόρι οι λέξεις.
«Μου είπες να κάνω ότι θέλω έτσι;Αυτό κάνω...»λέει και πλησιαζει να με φιλήσει στον λαιμο.

Ναι ξέρω ότι αυτό είναι περιεργο που συμβαίνει αλλά επίσης ξέρω ότι μαρεσει.Μαρεσει πολύ.Η αίσθηση να με ακουμπαει...

Η ανάσα μου γίνεται αργή και ενώ πρέπει να ρωτήσω τι κάνει και γιατί το κάνει δεν θέλω να χαλάσω όλο αυτό.

«Κάνω αυτό που θέλω...»λέει και παίρναει το δάχτυλο  του κάτω από το σορτσάκι και πάνω από το εσώρουχο και αρχίζει να τρίβει την περιοχή μου.

Ένιωθα τόσο ωραια που άρχιζα να αναστενάζω.Μετα απλά τράβηξε το σορτσάκι και όταν βγήκε έβαλε το στόμα του εκει και με δάγκωσε κανωντας με πιο υγρή ακόμα.

Έβαλα τα χέρια μου πίσω και το κεφάλι πάνω και έκλεισα τα μάτια μου νιώθοντας απόλαυση με όλη την σημασία της λέξης.

«Σου μιλάω!»φωνάζει και γυρνάω να τον κοιτάξω.

Έρχομαι πάλι στην πραγματικότητα και προσπαθώ να ηρεμήσω.

«Σε ρωτάω αν θες να σου αφήσω παγωτό ή να το φάω ολο»λέει.
«Δεν θέλω»
«Οκ...»λέει και γυρνάω το κεφάλι μου από την άλλη    για να μη τον βλέπω.

Μόλις...;
Μόλις το φανταστηκα να γίνεται αυτό...;

Ο θεε μου.Παει.Τρελαθηκα.

Πρέπει να έρθει ο Στέλιος.Γρηγορα.