Θα Σε Θυμάμαι (#3 Σαντα Ροζα)

54. • Μαριος •

54.
Dare you to move - Switchfoot

«Άμα είναι να μιλάτε για αυτό το θέμα όλο το απόγευμα να φεύγω!»λέω και πάω να βγω από την μια μεριά αλλά είναι ο Παρης.Μετα πάω Να βγω από την άλλη και μπαινει γρήγορα ο Στεφανος.

Καμία διαφυγή.

«Δεν εχεις να πας πουθενά!»λέει ο Στεφανος.
«Δεν εχεις μαγαζί εσυ να δουλέψεις;»λέω και κοιταω γύρω που έχει κόσμο το μαγαζί του.

«Δικό μου είναι ότι γουστάρω κάνω.Στο θέμα μας!»λέει αυστηρά.
«Δεν έχουμε θέμα»
«Έχουμε το μεγαλύτερο θέμα καλε μου ξάδερφε.Λεγεται Αλεξάνδρα...»λέει ο Παρης.

Το ήξερα.Για αυτό και δεν ήθελα να έρθω.Για αυτό και αποφευγω τα παιδιά.Εγω αποφευγω τα παιδιά...και η Αλεξ εμένα...

Πως φτάσαμε εδώ δεν ξέρω.Φυσικα αν αυτός ο βλάκας δεν είχε αφήσει ανοιχτη την πόρτα τίποτα δεν θα είχε γίνει.Θα περναγαμε μια χαρά με την Αλεξ και ούτε γάτα ούτε ζημιά.Δεν θα ανακατεύοντουσαν όλοι.

«Μπορείτε να σταματατησετε να ασχολείστε μαζί μου;Σοβαρά τώρα...»παραπονιεμαι.
«Δηλαδή κάνετε μόνο σεξ;Και μετά τίποτα;»ρωτάει ο Στεφανος.Κατευθειαν στο ψητό ο φίλος μου.Δεν χάνει χρόνο.
«Ναι.Μονο σεξ...»
«Ποτέ το σεξ δεν είναι μόνο σεξ...»λέει ο Παρης.
«Άντε πάλι...»
«Αλήθεια.Και να φανταστείς μου το έλεγε η Λαουρα.Και εγώ δεν την πειστευα...»λεει κουνώντας το κεφάλι του.

Τι εννοει;
«Τι σου έλεγε δηλαδή;»
«Ότι κάτι τρέχει μεταξύ σας...»
«Δεν καταλαβαινετε μάλλον φιλαράκια μου.Δεν τρέχει κάτι.Τιποτα δεν τρέχει.Απλα το κάνουμε περιστασιακά...»λέω.

Πόσες φορές θα το πω για να το καταλαβουν;

«Σοβαρά τώρα;»λέει ο Στεφανος.
«Τα πειστευεις αυτά που λες;»ρωτάει ο Παρης.

Δεν θα με αφήσουν να φυγω μέχρι να τελειώσουν το όλο ηθικό κήρυγμα τους για το τι είναι σωστό και τι λάθος πάνω στο θέμα αυτό.Το καταλαβαίνω ότι είναι καλοί και οι δυο και θέλουν να προστατέψουν ότι θέλουν να προστατέψουν Τελοσπαντων αλλά δεν χρειάζεται να το κάνουν αυτό.Αυτοι δεν θα έκαναν κάτι τέτοιο αλλά εγώ το κάνω.Δεν είμαι σαν και αυτους.Γιατι να πρέπει να γίνω;

«Πρώτα δεν σου σηκώθηκε με καμία άλλη...»
«Μετά εχεις χαθεί...»
«Και μετά σε βλέπουμε στο σπιτι σου να της λες αν την φίλησε ο άλλος όπως εσένα και να είστε έτοιμη να το κάνετε επιτόπου...»λέει και ο ένας και ο άλλος εναλλάξ.

«Ααα.Το είδατε αυτό;»λέω.Νομιζα ηρθαν μετά από αυτό.
«Φυσικά.Και το φιλί.Και πειστεψε με.Δεν φιλάς κάποια έτσι μετά από μόνο περιστασιακό που και που σεξ μαζί της.Βασικα δεν την φιλάς καθόλου.Δεν χρειάζεται»λέει ο Στεφανος.
«Μην λέτε βλακείες...»
«Μήπως η Αλεξ κάτι νιώθει για σένα;Αν δεν νιώθει ήδη θα νιωσει Πειστεψε με»
«Γιατί να νιωσει;Είμαι ο Μαριος που ξέρει τόσο καιρό.Ο ίδιος.Δεν έχω αλλάξει»απαντάω.
«Οι γυναίκες δεν είναι σαν και εμάς.Και πειστευεις ότι το σεξ είναι καλό με την Αλεξ έτσι χωρίς λόγο;»
«Τι εννοείς;»ρωτάω.

Γελάει.
«Το καλό σεξ είναι καλό επειδή υπάρχουν και συναισθήματα μέσα»λέει ο Στεφανος.

Ουτε καν!
Δεν ξέρω τι βλακείες λένε.Μαλλον δεν καταλαβαίνουν.

«Δεν ξέρω τι λέτε αλλά δεν υπάρχει τίποτα από αυτό»
«Αργά ή γρήγορα θα υπάρξει Μάριε.Και τότε θα είσαι έτοιμος για αυτό;Για την έκρηξη θα είσαι έτοιμος;»

Δεν το είχα σκεφτεί ότι θα υπάρξει έκρηξη.Τι θα μπορούσε να συμβεί;Αφού η Αλεξ ξερει ποιος είμαι.Γιατι να θέλει κάτι παραπάνω από μένα;Αφού ξέρει ότι δεν μπορώ να το δωσω;

«Ίσως το Σαββατοκύριακο σε κάνει να ξεδιαλύνεις λίγο τα πραγματα...»λέει ο Παρης.
«Μαζί σου λίγο δύσκολο...!»του λέω.

Έχω και αυτό το επαγγελματικό ταξίδι που πρέπει να πάω και δεν μπορώ να το αποφύγω.Συνηθως ενθουσιαζομουν για αυτά.Τωρα βαριέμαι.

Και με το να έρθει και ο Παρης μαζί μου δεν νομίζω να το απολαύσω ιδιαιτερα.Ειδικα αν με πριξει με το όλο θέμα της Αλεξ.

Όταν πήγα σπιτι και την βλέπω στην κουζινα να ψάχνει κάτι στο ψυγείο προσπάθησα να μην σκέφτομαι αυτά που είπαν τα αγορια.Υπερβαλλουν μάλλον.

«Τι θα φαμε;Πεινάω σαν λύκος!»λέω και γυρνάει να με δει.Σοβαρη όπως είναι και τις τελευταίες μέρες.

«Ήρθες...»λέει και πλησιαζει.
«Ναι.Τα παιδιά δεν με άφηναν.Τι έγινε εσυ;»λέω χαλαρά.Με το χέρι της πιάνει το χέρι μου και με τραβάει προς το σαλόνι.

Κάθεται και εγώ καθομαι απέναντι της.
«Τι έγινε τι έγινε;Ορεξουλες έχουμε.Στο καναπέ έχουμε καιρό...»λέω και πέφτω πάνω της αλλά πριν προλάβω να κάνω τιποτα άλλο με σπρωχνει στην θέση μου.

Αν πω ότι δεν το περιμενα θα πω ψέμματα.

«Θέλω να μιλήσουμε για κάτι σοβαρό»λέει.Τα μάτια της κολλημένα στα μάτια μου.Ανεκφραστη σχεδόν.
«Αν είναι για τα παιδιά μην τους δίνεις σημασία.Θα τους περάσει...»λέω.

Τόσο πολύ την νοιαζει τι θα πουν;Σιγά...

«Μάριε Σαγαπω...»λέει σιγανα.

Ανοιγοκλείνω τα μάτια πολλές φορές και ρίχνω μια σφαλιάρα στον εαυτό μου.Οχι.Δεν ονειρευομαι.

Είπε σα..σα...είπε την λέξη που αρχίζει από σα....;;;;;

Αρχίζω να φρικαρω λίγο από μέσα μου.Δεν ξέρω τι να πω,τι να σκεφτω.Μου κανεί πλάκα έτσι;Θα βγουν από κάπου τα παιδιά και θα γελάσουν μαζί μου όπως τότε στο μπαρ με τον «και καλά γιο μου»;

«Πολύ αστειο...»λέω και προσπαθώ να γελάσω αν και δεν μου βγαίνει.
«Μιλάω σοβαρά.Δεν έχω ξαναμιλήσει πιο σοβαρά στην ζωή μου.Σαγαπαω.Και όχι σαν φίλο μου...»λέει με τον ίδιο τόνο.

Η έκρηξη που λέγαμε;Ναι.
Αυτη πρέπει να είναι.