Θα Σε Θυμάμαι (#3 Σαντα Ροζα)

16. • Αλεξανδρα •

16.Consequences - Camila Cabello

«Τους πρόλαβα...;»ρωτάω μόλις μπαινω αφού έτρεχα από το αμάξι του Στέλιου μέχρι εδώ.

Δεν βλέπω κανέναν εδώ.Μονο τον Μάριο ξαπλωμένο στον καναπέ.Ειχε τα χέρια στο κεφάλι του και ενώ έπαιζε η τηλεόραση δεν κοίταζε.

«Όχι.Πριν δέκα λεπτά φυγαν.Σορυ»λεει με κλειστά τα μάτια.
«Γαμωτο!Και έτρεχα ξέρεις...»λέω.
«Εγώ τρεχω να φυγω μακριά τους και εσυ τρεχεις κοντά τους...;»λέει μετά.

Όταν πλησιάζω καθομαι στην άλλη μέρια του καναπέ και ξαπλώνω και εγώ βάζοντας στην γωνία που έχει και αυτός το κεφάλι,το δικό μου.Αλλα επειδή είναι γωνιακος τα σώματα μας κοιτάνε άλλου.Εγω στην τηλεόραση και αυτός στην πόρτα.

Βολεύομαι και σπρωχνω το κεφάλι του από το μαξιλάρι του καναπέ για να βαλω το δικό μου.Δεν λέει κάτι.Πραγμα παράξενο για αυτόν.

«Σου έφερε δώρο.Σε ολους βασικά.Ειναι στην κουζινα...»λέει.

Το κάνει συχνά αυτό η Λένα.Ειναι από αυτές τις γυναίκας που σου παίρνει κάτι έτσι,χωρίς λόγο,που της αρεσει να ακούει με τις ώρες τα νέα σου και που νοιάζεται για ολους.

Εγώ απλά την αγαπώ.

«Βλέπω έναν εκνευρισμό σε αυτό.Μην το κανείς αυτό.Η μαμά σου είναι αξιαγάπητη»λέω.

Σηκώνει το κεφάλι του να με δει και το ίδιο κανω και εγώ.

Φενεται νυστάζει.Και τι ωραίος που είναι όταν νυστάζει.

«Μην με κοιτάς έτσι.Μην νευριαζεις επειδή σου παίρνει πραγματα ή νοιάζεται για σένα.Υπαρχουν χειρότερα»λέω.
«Ξέρω...η μαμά του Παρη...»λέει.
«Ή ακόμα χειρότερα η δίκη μου...»λέω.

Οποία και να είναι...
Όπου και να είναι...

«Υπάρχουν χειρότερα Μάριε.Απο μια μαμά σαν την δίκη σου.Υπαρχουν μαμάδες που παρατάνε τα παιδιά τους και εξαφανίζονται.Για αυτό μην είσαι τέτοιος...»λέω.
«Τέτοιος;Τέτοιος πως;»ρωτάει.
«Τέτοιος...μαλακας...εγωκεντρικός...μαμάκιας...που τα θέλει όλα έτοιμα από άλλους,που δεν καταλαβαίνει τίποτα για την ζωή επειδή νομίζει όλα είναι ρόδινα και ωραια,που με την παραμικρή δυσκολία έχει πάντα τους γονείς του να τον ξελασπώσουν,που παιρνει αύξηση ενώ όλος ο κόσμος παιρνει πιο λίγο μισθό,που πάντα μα πάντα είναι στον κόσμο του...»λέω.

Μου κόπηκε λίγο η ανάσα με όλα αυτά.Τα είπα γρήγορα και χωρίς να σταματήσω δευτερολεπτο.Δεν ξέρω τι έπαθα.Εννοω συχνά τον βρίζω αλλά τώρα...