60. • ΤΟ ΤΕΛΟΣ •

3.6K 284 229
                                    

Εγώ δεν μιλάω.Απλα ακούω.Μιλαει ο Παρης διπλα μου.

Τα μάτια μου τσούζουν και κλείνουν.Οχι από τον υπνο.Γιατι όταν ξαπλώνω ο ύπνος δεν έρχεται τις τελευταίες μέρες.

«Ακούμε γιατρε»λέει ο Παρης.Εγω βλέπω την φωτογραφία που έχει ο γιατρός στο γραφείο του.Ειναι ένας νέος άντρας αγκαλιά με μια μέα γυναίκα.Νομιζω είναι αυτός.

«Κυστικη Ίνωση»λέει.
«Και τι ακριβώς είναι αυτό;»τον ρωτάει.

Δεν ξέρω γιατί ήρθα εδώ.Και γιατί δεν έχει παράθυρα το δωμάτιο.

«Είναι κληρονομικό νόσημα.Ενας από τους γονείς της το είχε.Αλλα το θέμα είναι άλλο.Ειναι θανατηφόρο ναι αλλά συνήθως το προλαβαίνουν οι ασθενείς και το προσέχουν.Μολις γεννήθηκε θα επρεπε να είχε κάνει στο νοσοκομείο της εξετάσεις.Το βλέπεις από μωρό αυτό.Δεν το είδε;»
«Βλέπεται γιατρε η Αλεξάνδρα είναι από ορφανοτροφείο.Και δεν ξέρουν τίποτα για τους γονείς της...»
«Κατάλαβα...»λέει.

Βλέπω μια εικόνα στον τοίχο που έχει.Ειναι περίεργη.Μια γάτα με βούλες.Πως γίνεται αυτό;

«Λυπάμαι.Αν το ξέραμε θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε.Υπαρχουν τρόποι...»
«Και πως δεν το είχε δει μέχρι τώρα;Δεν φενεται κάπου στις εξετάσεις αυτό;»
«Όχι δυστηχως.Μονο στην εξέταση ιδρώτα και στην γενετική εξέταση»
«Συμπτώματα;Δεν έπρεπε να έχει;»
«Αν δεν το ήξερε αυτό θα είχε συμπτώματα απλά δεν θα έδωσε σημασία επειδή πρέπει να τα είχε όλη της την ζωή.Επιμονος βηχας,δύσπνοια...κάτι θα είχε...»

Βηχας;Η Αλεξ πάντα είχε βήχα.Ελεγε ότι δεν ήταν τίποτα.

«Πόνεσε;»ρωτάει και τώρα κοιταω τον γιατρό.
«Σταματησε να αναπνέει μέχρι που σταματησε η καρδιά της...»λέει.

Σηκώνομαι και περπατάω έξω από το γραφείο.Ο Παρης φωνάζει αλλά δεν του δινω σημασία.Δεν έπρεπε να έρθω.Ποιος ο λόγος;Το θέμα είναι ότι έφυγε.Ποιος ο λόγος να μάθουμε από τι;

Περπατάω στον δρόμο,στην μέση του δρόμου ενώ άκουγα κόρνες.

                                          ***

«Άλλο ένα..»του λέω και με αγριοκοιταζει.
«Νομίζω φτάνουν»λέει.
«Δεν σε ρωτησα»του λέω.

Γεμίζει πάλι το ποτήρι μου.Χτυπαγε το κινητό.Δεν το σήκωσα.Ουτε καν είδα ποιος είναι.Μαλλον τα παιδιά.Περνουν συνέχεια τηλεφωνο.

Και αρχίζει να με εκνευριζει.Λενε συνέχεια «μιλά μου Μάριε,μιλά μας» λες και αυτό θα βοηθήσει.Λες και θα λύσει τίποτα.

Θα Σε Θυμάμαι (#3 Σαντα Ροζα)Onde histórias criam vida. Descubra agora