Love Line (Jeongyeon Jimin ) Jeongmin

Tuhaf Bir Arkadaşlık

Bu Bölümü yazdıktan sonra şans eseri denk geldiğim Jeongyeon'un yazdığı şarkıyla başlamak istiyorum, gerçekten de hayal ettiğim gibi hisleri...Kimi düşünerek yazmış bilmiyorum ama yazdığı kişinin çok şanslı olduğuna eminim :)

---------------------------------------------------------

Yılın ikinci yarısı bizim için en az ilk yarısı kadar yorucuydu ayrıca yıl sonu demek katılacak bir sürü ödül töreni demekti. Aslında ödül törenlerine katılabiliyor olmak bir prestij meselesiydi o yüzden hazırlık süreci yorucu olsa da bundan mutlu olduğumuz gerçeğini değiştirmiyordu.

2017'nin ikinci yarısı BTS için de çok yorucu geçmiş olmalıydı. Bir çok rekor kırdıkları, Amerika'da AMAs 2017'de sahneye çıktıkları bir yıldı. Elbette ülkede en önde erkek grubu olarak 2016'dan beri yerleri zirvedeydi ama bu senenin ikinci yarısıyla birlikte artık BTS'i tanımayan genç-yaşlı kimse kalmamıştı.

BTS gerçek anlamda artık ulaşılmaz grup statüsüne ulaşmıştı, biz de kız grupları için benzer bir yerdeydik.

Bu yoğun süreçte Jimin'le fazla karşılaşamadık. Karşılaştığımız yerlerde de sanki telefonda saatlerce konuşan biz değilmişiz gibi kaçmayı tercih ediyordum.

-PJM Arıyor...-

Sessizde olan telefonumun aydınlanan ekranını uzaktan dans ederken görebiliyordum, dikkatim dağılmış ama bozuntuya vermemek için gayret ediyordum. Bir yarım saat sonra tekrar aydınlanan ekranı gördüm. Açmak için gidersem çok fena azar işiteceğimi biliyordum.

-PJM Arıyor...-

Arayı beklemek zorundaydım, önemli bir şey olmasa aramaz diye düşünür gibi oldum ama hayır önemli bir şey olmasa da ısrarla arardı.

Ara verdiğimizde koşarak telefonumun yanına gittim

Cevapsız Arama (5)

Hemen cebime telefonumu attım ve binanın acil çıkış merdivenlerinin oraya, merdiven boşluğuna gittim.

-PJM Aranıyor...-

Uzun uzun aradım ama açmadı, omuz silktim, muhtemelen o da çalışıyordu. Ancak daha bir saniye geçmemişken ekranımda ismi belirdi

-PJM Arıyor...-

JY-Alo.

JM-Merhaba.

JY-Bir şey olmadı değil mi?

JM-Hayır öylesine aradım. Nasılsın?

JY-İyiyim, ara verdik çalışmaya. Sen nasılsın?

JM-Biz de az önce ara vermiştik ama şimdi tekrar başladı çalışma.

JY-Tamam kapatıyorum o zaman.

JM-Hayır, hayır kapama, şu an konuşmaya ihtiyacım var, sesini duymaya...

JY-Peki...?

JM-Seni özledim.

Bu gittikçe tuhaf bir hal alıyordu, buluşmuyorduk, romantik bir şey paylaşmıyorduk ama haftada iki üç kez beni arıyordu.

JM-Yani arkadaş olarak biliyorsun.

JY-Biliyorum(Gülerek) Benim için de öyle ama çok sağlıklı mı bilmiyorum. Yani şu an değil belki ama yakında sevgilimiz olduğu zaman nolacak?