Tied Up In Jazz ||ChanBaek

24-Louis Armstrong

Bölüm Şarkısı: Louis Armstrong--La Vie En Rose ♡

********

"Miyagi... Bir şey konuşabilir miyiz?"

Chanyeol kardeşinin kapısının önünde yaklaşık on dakikadır dikiliyordu. Kendini konuşmak için anca toparlayabilmişti.

Miyagi kapıyı açıp saçını topladı. "Yeni uyandım... Her şey yolunda mı?"

"Evet, evet." Chanyeol onun elini tutarak gülümsedi. "Bir şey yapmayı düşünüyorum ve senin de onayını almam gerektiğini düşündüm..."

Miyagi bir süre ona çatık kaşlarla baktı. Sanki aklına bir şey gelmiş gibi gözleri büyüdü.
"Baekhyun'la ilgili mi?"

"Evet."

"Tabii ki konuşabiliriz!" Miyagi kardeşini odaya çekti ve yatağa itip yanına oturdu. "Dökül bakalım."

"Ben... Baekhyun'a bir şey aldım."

"Bu benden onay alman gereken bir şey değil Chanyeollie."

Chanyeol elini cebine atarak küçük, siyah yüzük kutusunu çıkardı. "Emin misin?"

"Ha-" Miyagi bir an donup kaldı. Seslice yutkunduktan sonra kardeşine  döndü. "Bu öylesine alınmış bir yüzük mü?"

"Hayır."

"Yani-"

"Ona evlenme teklifi edeceğim."

Bir süre sessizce ikisi de birbirine baktı. Miyagi sonunda derin bir nefes aldı. "Annemle babam bunu asla kabul etmezler."

"Umrumda değiller. Artık benim ailem sadece sensin."

"Ama-"

"Canımı yaktılar, Miyagi. Artık onların yüzünü bile görmek istemiyorum."

Miyagi yine bir şey diyecek gibi olsa da susup elini kardeşinin yanağına koydu. "Haklısın... Peki, evlenmek istediğine emin misin?"

"Sanırım evet?"

"Peki, evleneceğin kişinin Baekhyun olmasını istediğine emin misin?"

Chanyeol kardeşine tatlı bir şekilde gülümsedi. "Hiçbir şeyden bu kadar emin olmamıştım. Kafama takılan tek şey... Senin bu konuda ne hissedeceğindi."

"Onu atlatalı çok oldu Yeol." Miyagi gülerek kardeşinin omzuna vurdu. "Adınıza en mutlu olan kişi ben olacağım."

"Sen harika birisin."

"Sen de öyle."

Birbirlerine sıkıca sarılırlarken Miyagi gözlerinin dolmaması için dudaklarını ısırıyordu. Kardeşine çaktırmamak için gülümsemeye devam etti. "Ee, ne zaman edeceksin teklifi?"

"Hiçbir fikrim yok... Doğru zaman gelince anlarım diye düşünüyorum."

"Tabii... Bol şans o halde." Birbirlerine gülümsedikleri sessiz birkaç dakikayı Chanyeol'un çalan telefonu bozdu.

Telefonda Yuyang'ın adını gördüğünde kaşlarını çattı ve aramayı kabul etti.
"Efendim Yuyang?"

"Chanyeol... Konuşabilir miyiz?"

"Tabii. Albümde bir sorun mu çıktı?"

"Hayır..." Yuyang'ın sesi titriyordu. "Annem kalp krizi geçirdi ve-" birden hıçkırıklara boğuldu. "Ve şu an hastanedeyim... Çok kötüyüm, senden başka arayacak kimsem yok."

"Hangi hastane?"

"Merkez." Yuyang ağlamasını durdurmaya çalışsa da başaramadı. "Lütfen gel. Duvarlar üzerime geliyor Chanyeol, boğulacak gibi hissediyorum kendimi."