Yıldızların Aşkı

1.Bölüm

İyi okumalar..💘
____________________________________

|Elis|

"Kızıım.Hazırmısın?"diye böğürmeye başladı canım annem.
Her sabah böyle birbirimize böğürürüz.Evet,bağırmak değil.Böğürmek.

"Hazırıım."diye bende böğürdüm.

"Babaa,arabanın anahtarlar nerde?" vee canım abim.O da her sabah babama böğürürdü.

"Mutfakta olması lazım oğluum!"diye babamda böğürdü abime.

"Baba mutfakta ne işi var araba anahtarının ya?"diye isyan etmeye başladi canım (!) abim.

Abim isyanlarını saydırırken bende kıkırdamaya başladım.

Vee sonunda salonda tüm aile buluştuk.

Ah tabi ben size ailemi ve kendimi tanıtıyım.Canım annem Esin 43 yaşında..Bence annem ile ilgili bu bilgiler size yeter.
Tabi birde canım babam Ali,45 yaşında.
Canım abim Aras,benden 4 yaş büyük.

Ve son olarak Ben!Yanii Elis.
17 yaşındayım..
Sarı ve kıvırcık saçlarım ile çok tatlıyım.Ve de çok mütevazi (!)

Evet bu bilgilerimden sonra artık yola çıkabiliriz.

Arabayı babamın kullanmasına rağmen neden abimin araba anahtarını sormasını anlamadım.
Neyse boşverin,bizene.

Arabayı babam kullanıyor onun yanında ise annem oturuyordu.
Arkada da ben ve abim!
Ne kadar harika bir yolculuk ama.

"Çeksene şu kolunu!"dedi çok bilmiş abim.

"Ya asıl sen çek şu bacağını!Yakında seninle bütünleşicem."diye bende isyan bayraklarını indirdim.

"Çocuklar rahat durun!"dedi annem.

"Tamam Esin Sultan."dedim.

Tabii biz rahat dururmuyuz?
O benim kollarımı tutmaya çalışıyor ben onun.

"Çek ellerini üstümden!"dedim.

"Sen çekersen bende çekerim."

"Çekmiyorum!"dedim.

O arada babam arkasını dönerken üzerimize gelen arabayı farketmedi.

"Baba dikkat et!"diye bağırdım.

Artık çok geç.Araba bize çarptı ve yakınımızda olan uçuruma doğru kaydırdı.
Abim beni sımsıkı tutarken bende onu sımsıkı tutuyordum.
Ağlamaya başlamıştım bile..

Sanırım araba uçurumdan yuvarlanıcak ve hemen altındaki denize düşücektik.
Fakat öyle olmadı.Uçurumun kenarında durdu.Ama birimiz kıpırdasa aşağı uçucak durumdaydık.

Başımı çarpmanın etkisi ile başımdan kanlar akarken bilincimi yavaş yavaş kaybediyordum ve son kez aileme baktım.Belki de bir daha onları göremeyicektim.

••••
Bilincim yavaş yavaş yerine gelirken gözlerimi açtım.Nerede olduğumu sorguluyordum.
Bir evdeydim.
Lüks bir ev olduğu kesindi.

"Uyanıyor."dedi hemen yanımdaki ses.

"Görüyoruz gerizekalı!"dedi hemen onun yanındaki.

Yavaş yavaş dudaklarımı araladım ve konuşmaya başladım.Tabi sesim o kadar az çıkıyordu ki duyduklarından emin değildim.

"Nerdeyim ben?"dedim.

"Hatırlamıyormusun?" dedi siyah saçlı çocuk.

"H-hayır."dedim.
Konuşamıyordum bile..
Nerdeyim,kimlerleyim,ne oldu bana,hiçbirşey hatırlamıyordum.