(Zawgyi)
ကြၽန္ေတာ္ ျပန္ေပးဆြဲခံရတာ တစ္ပတ္ေက်ာ္လို႔ႏွစ္ပတ္ကူးလာတဲ့ေနာက္မွာ စိတ္ပ်က္စျပဳလာပါေတာ့တယ္။
အခန္းထဲ TVေ႐ွ႕channelေပါင္းစံုကသတင္းေတြထိုင္ၾကည့္တာေတာင္ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ပတ္သတ္တဲ့သတင္းတစ္စမေတြ႔ရဘူး။
ေအဂ်င္စီက ပါးစပ္ပိတ္ေနတာျဖစ္ႏိုင္ေပမယ့္ အခုထိဘာမွမထူးျခားတာႀကီးကေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူးမို႔လား။ မဟုတ္မွ ကြၽန္ေတာ္႐ွိေနတဲ့ေနရာကို မသိၾကေသးတာမ်ားလား။ ဘန္ေကာက္နဲ႔အရမ္းေဝးတဲ့ေနရာကိုေရာက္ေနတာဆိုေတာ့ ဒါက ျဖစ္ႏိုင္ေခ်႐ွိတယ္။
ဒါေပမယ့္လည္း.....။
ကြၽန္ေတာ္ဒီမွာမေနခ်င္ဘူး(╥﹏╥)
ေျခေမြးမီးမေလာင္ လက္ေမြးမီးမေလာင္နဲ႔ မင္းသားတစ္ပါးလိုဆက္ဆံခံရေပမယ့္ မေနခ်င္ဘူးဗ်ာ။
စိတ္က်ဥ္းၾကပ္တယ္။ တစ္ျခံလံုး႐ွိသမ်ွ သခင္ေလး သခင္ေလးနဲ႔ ေတြ႔တိုင္းအ႐ိုအေသေပးေနၾကတာ တစ္ျခားလူဆိုဘဝင္ေလဟပ္ခ်င္ဟပ္ႏိုင္ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ေနရခက္တယ္။ တစ္ပတ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ေနခဲ့ၿပီးတာေတာင္ အခုထိအသားမက်ေသးဘူး။
တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုျပန္ေပးဆြဲတဲ့လူနဲ႔ကြၽန္ေတာ္က ဘာမွမပတ္သတ္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ေတြးဖူးသလိုေဆြမ်ိဳးလည္းမေတာ္ဘူး။ သူ႔ဟာသူဘာစိတ္ကူးေပါက္ၿပီး ဖမ္းေခၚလာမွန္းမသိ။ ၿပီးေတာ့ နွစ္မိုင္ပတ္လည္က်ယ္တဲ့သူ႔ျခံႀကီးထဲမွာ ယုန္တစ္ေကာင္လိုသြားခ်င္ရာသြားဆိုၿပီးလႊတ္ေပးထားေသးတယ္။ ျခံျပင္ေရာက္ရင္ဘယ္ၾကည့္ၾကည့္ေတာပဲ႐ွိေတာ့ ကြၽန္ေတာ္မေျပးႏိုင္တာသိလို႔ေလ။
ေျပးလည္းမလႊတ္ပါဘူး။ သူ႔ပိုက္နက္ထဲဘယ္လိုေျပးေျပး ခ်က္ခ်င္းကြိခနဲမိမွာပဲကို။ ျခံထဲမွာက အေစာင့္ေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆို စစ္သားေတြလိုလက္နက္ေတာင္ကုိင္ထားေသးတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြၽန္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္ကိုေတာ့ က်ည္ဆံအေဖာက္မခံႏိုင္ဘူး။