(Zawgyi)
က်ြန္ေတာ္ ဖိနပ္ဗလာနဲ႔ ေက်ာင္းဝန္းထဲခုန္ဆြခုန္ဆြေလ်ွာက္ေနမိတယ္။
အား! ေက်ာင္းေပၚမွာပုဆစ္တုပ္ထိုင္ရလို႔ အေညာင္းမိၿပီထင္တာ
အတြင္းေရးမႉးကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ေနာက္နားက ကပ္လိုက္လာေနရဲ႕။
"အတြင္းေရးမႉးႀကီး"
"ဟုတ္ကဲ့"
"ဒီရြာက နည္းနည္း အမ္း ေခါင္တယ္ေျပာရမလား"
"ေျမျပင္အေနအထားအရေတာ့ တိုးတက္ဖို႔မလြယ္တဲ့ေဒသပါ"
"ခုန ေက်ာင္းခန္းထဲက ကေလးေတြက နည္းလိုက္တာ။ ရြာကအႀကီးႀကီးနဲ႔ ကေလးကဒီေလာက္ပဲ႐ွိတာလား"
"ကေလးေတြက အမ်ားႀကီး႐ွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အကုန္လံုးေက်ာင္းေနၾကတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး"
"ဘာလို႔လဲ"
"အရြယ္မတိုင္ခင္ ေက်ာင္းနားၿပီးလုပ္ငန္းခြင္ဝင္ၾကတာပါ။ ဒီထဲကတစ္ခ်ိဳ႕ကပဲ ၿမိဳ႕မွာအထက္တန္းဆက္တက္ခြင့္ရတယ္"
"လုပ္ငန္းခြင္ဝင္တာ လယ္လုပ္တာလား"
ကြၽန္ေတာ္ နည္းနည္းဘဝင္မက်ျဖစ္သြားတယ္။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ ေက်ာင္းနားၿပီးလယ္လုပ္ရံုေလာက္နဲ႔ ေ႐ွ႕ေရးကဘယ္ေလာက္ထိေကာင္းမြန္မွာလဲ။
"အနည္းငယ္ေလာက္ကပဲ လယ္လုပ္ၾကတာပါ။ ဒီရြာရဲ႕ပင္မလုပ္ငန္းကထံုးထုတ္တဲ့လုပ္ငန္းဆိုေတာ့ လူငယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အဲဒီမွာပါ"
"ဒီရြာမွာ ထံုးလုပ္တယ္ေပါ့"
"ဟုတ္ကဲ့"
"ထံုးကဘယ္လိုလုပ္တာလဲ။ အတြင္းေရးမႉးႀကီးသိလား"
"ရြာရဲ႕ အေ႐ွ႕ေျမာက္ဘက္မွာ ထံုးေက်ာက္ေတာင္ေတြ႐ွိတယ္။ အဲ့ဒီက ထံုးေက်ာက္ေတြကို မီးဖိုႀကီးေတြမွာအပူျပင္းျပင္းေပးရင္ အမႈန္႔အျဖစ္ပံုေျပာင္းသြားတယ္။ ထံုးမႈန္႔ေပါ့"
