Avengers •♡• Texting

Güç

♡

Kaçırılma olayı

Sude o gün Lokiyle buluşmuştu. Kızlara söylese akşamın bi vakti gitmesine izin vermeyecekleri için evden kaçmıştı ve şimdi gizlice penceresine tırmanması gerekiyordu.

Tırmanıcağı ağacın dibine geldiğin de bir ses duydu. Tedbirli bir şekilde arkasına dönerkense bir anda ayakları yerden kesildi ve yüzüne geçirilen maskeyle etraf karanlığa gömüldü.

•♤•

Gözlerini acıtan ışıkla uyanan Sude yumuşak yorganında olmadığını fark etti.

Ellerinin acıdığını hissettiğinde aniden gözleri açıldı.

Ellerinin bağlanmıştı. Terk edilmiş bir yerde olduğu apaçık belliydi. Etrafta ki camlar kırılmıştı. Ama hala bir koku vardı.

Yanık kokusu gibiydi.

"Kimse var mı?" diye bağırdı.

Elini ipten kurtarmaya çalışıyordu. "Beni buraya bağlayan onun bunun çocuğuna sesleniyorum. Eğer beni duyuyorsan serbest bırak yoksa Seda seni bulduğu yerde deşer."

Sudenin heyecandan karnı ağrımıştı. İpi zorlamaktan bileklerine izler çıkıyordu.

Etrafta bir gülme sesi yankılandığında Sude hemen kafasını çevirmişti.

Eğer ölürse bile çaresiz biri gibi görünmek istemiyordu. Ne kadar korksa da.

Meydan okurcasına adamın yüzüne baktı. "Demek beni kaçıran gereksiz hava israfı yapıp daha anne karnındayken embriyonik açıdan beyin sorunları yaşıyan onun bunun çocuğu sensin."

Adam ilk başta afallasa da anında kaşlarını çatmıştı.

Sude o an Sedadan çaldığı beddualar için ona teşekkür ediyordu. Genelde bu hakaretleri Seda Sudeye söylerdi.

Adamın yüzüne pis sırıtması geri gelirken "Şimdi seninle bir anlaşma yapacağız. "

Yüzünü Sudeye yaklaştırdığında aralarında santimler kalmıştı. "Sen sorun çıkarmadan gücünle bana yardım et..."

Geri çekilip tepeden Sudeye baktı. "Ben de seni sapasağlam bir şekilde serbest bırakıyım."

Sude pes ederce nefesini verdi. "Yaklaş." dedi adama bakarken. Adam yine aralarında santimler bırakarak Sudeye yaklaştı.

Sude adama bakarken "Sanırım başka seçeneğim yok ama..." adam gülümserken yüzüne tükürmüştü.

"Asla senin gibi birine gösteri yapmam. Başka kapıya cınım."

Adam sinirle bağırmıştı. Kendini zor tutuyordu. Kıza saldırmamak içinse oradan uzaklaşmıştı.

Sude kaçmak için her hangi bir şey arıyordu. Etrafa baktı.

'Seda olsa ne yapardı?' aklından geçen düşünceyle hayal etmeye çalıştı.

Metal olsun, tahta ve ya başka bir şey her türlü atomu bükebilirdi. Burdan kolayca çıkabilirdi.

'Sena olsa ne yapardı?'

O da anında elinde bir bıçak oluşturup kaçardı. Her şey onlar için kolaydı.

Ama Sude bir şey yapamıyordu.

Burda bükebileceği hiç bir şey yok gibiydi. Tabi hava dışında...

Bu sefer Sudenin yanına iki adam geldi. En sonda da az önce  adam.

Sudenin dikkatini çeken ilk şey ellerinde ki silahlardı. Adam silahı kıza doğru uzattı.

"Anlaşmayı kabul ediyor musun? Yoksa seni burda bir başına ölüme mi terk edelim. Hah! Halbuki okuldaki gösteriden sonra kolayca kaçarsın diyordum. Saçların artık mor değil ha."

O an Sude onu Seda sandıklarını anlamıştı. "Kimi kaçırdığını zannettiğin bilmiyorum..."diye yalan söyledi.

"... Ama o ben değilim. "

Adamlar 'Boşa çabalıyorsun' dercesine bakarken Sude egolu bir şekilde gülmeye başladı.

" Yine de bu güçlerim olmadığı anlamına gelmez. Ben de elementler bükerim. "

Etrafına baktı." Burda suyun, ateşin ya da toprağın olmaması fark etmez. Bütün bunları benden uzak tutabilirsiniz ama havayı asla." derken gözleri kapanmıştı.

Hareketleri kafasında tasarlayıp havayı sert bir şekilde bükmeye başlamıştı. Adeta bir bıçak halini alan hava ipi anında kesmişti.

Sude ne olduğunu anlamazken saçları havalanmıştı. Saçları yeşile dönerken adamların da havalanmasını sağlamıştı.

Düşünceleri o an yok gibiydi. Tek yaptığı gücü kullanmaktı. Sadece güç...

Ve başarmıştı. Adamları yere serdiğinde yere yığılmış ve alabildiği bütün güçle dışarı çıkmıştı.

Hatta öyle yorgundu ki bir an Seda, Sena ve Avengersı gördüğünü zannetti.

Gücün fazlalığını hissettiğindeyse kendini yere attı.

Etraf yine karanlıktı...

♡