ÖLÜMSÜZ RUHUN MELODİSİ (Özgür Ruhlar Akademisi 2)

2.bölüm

Kaç gün geçmişti, bilmiyordu. Zamanın akışı durmuştu sanki...

Kafasını kemiren binbir düşünce ile 'dayan 'dedi kendi kendine...

Dayanmalıydı.

Elbet buradan çıkacak ve neler olup bittiğini öğrenecekti .

Umarım hain başaramamıştır diye geçirdi içinden .Her şey öyle bir çıkmazdaydı ki .

Bir arkadaşı dahi yoktu , ki olsada bunlardan konuşamazdı . Çünkü özgür ruhları bilen tek insan oydu .

Kendisi de zaten Hainin planlarını öğrendiği zaman varlıklarından haberdar olmuştu . Mağarada gördüğü evrakların içinde onlarla ilgili her bilgi yazıyordu . Akademinin yeri, özgür ruhların isimleri ve özel güçleri . Kısacası onlara dair her şey ...

Bütün bu bildiklerini kendinden başkasına da anlatamazdı. Hayatı o kadar karmaşıktı ki nefesi kesiliyordu...

Aklındaki sorularla beynini meşgul etmemeye çalışsada , ölmediğine inanamıyordu . Buzun içinde yaşamak onun sanki düşüncelerini de dondurmuştu .

....................

Uzunca bir sürenin sonunda vücuduna yapılmış son buz parçası da erimişti . Artık özgürdü.

Bir süre ellerini ve bacaklarını hareket ettirmeyi denedi .

Her yeri uyuşmuştu ama bir yanıda buz kütlesinden çıktığı için üzgün gibiydi . İçindeki karmaşıklığı çözmeyi başka bir zamana bıraktı .

Ağır adımlarla yürümeye başladı . Ufak tefek tökezlemeler olsa da yinede iyi gidiyordu .

Bir süre sonra iyice yürümeye alıştı .

Artık her şeyi öğrenmenin zamanı gelmişti.

Koşmaya başladı . Özgür ruhlar akademisine doğru koşmaya başladı . Nefes alışverişleri zorlayana kadar koştu . Bulunduğu yere çöktü ve nefes alışverişlerinin düzenli hale gelmesini bekledi.

Kendine geldiği gibi koşmaya devam etti . Uzunca bir süre bu ritüel devam etti ve 2 saatlik bir koşudan sonra sonunda gelmişti .

Ama hayalleri yerle bir olmuştu.
Özgür ruhlar akademisinin binası yoktu . Yerine yapılmış bir kütüphane vardı . Üzerinde "ÖRA" kütüphanesi yazıyordu.

Her şey buraya kadardı işte .

Ağlamaya başladı çaresizce .

Yıkık , aciz biri gibi ağlıyordu ve şuanda bunu düşünecek durumda da değildi .

Buzun içerisinde karışmış olsada hala aynı güzellikteki saçları önüne geliyordu . Yüzünün önündeki saçlarını çekip kendini sağ tarafında bulduğu banka bıraktı .

Ama bir anda aklına gelenle göz yaşlarını silip burnunu çekti.

Eğer hain özgür ruhları yendiyse evrendeki bu düzen nasıl da aynı işleyebiliyordu .

Yerdeki çimenler , çiçekler , apartmanlar her şey aynıydı . Tek fark karşısında bulunan kütüphaneydi.

Değişen tek şey...

Bir an sonra "ÖRA" ismini düşündü.

Sonra aklına gelenle yüzüne bir gülümseme yayıldı .

"ÖRA" özgür ruhlar akademisinin baş harflerinden oluşmuş bir sözcüktü. Bu da demek oluyor ki onlarla ilgili bilgileri bu kütüphanede bulabilirdi ...

Hızlı adımlarla üzerine başına düzen vermeye çalıştı. Ama şuan farkına varıyordu . Sanırım bu uzun süredir buzun içerisinde olmasından kaynaklanıyordu .