9.bölüm

432 34 8
                                    

Herkese uzun bir aradan sonra merhabaa 🖐

Özlediniz mi beni ?

Şahsen ben bu atmosferi çok özlemişim ;)

Biliyorum çok uzun zaman oldu ama 12. Sınıf olduğum için kendimi derslere verdiğimden dolayı yazmaya zaman bulamadım .

Bu konuda minik kalplerinize özürlerimi sunarım.

Kucak dolusu öpücükler ❣

Daha fazla bekletmeden hikayemize geçeyim.

İyi okumalar dilerim:)

Günel ışıklarının yüzüme vurması ile göz kapaklarımı araladım.

Karmakarşık düşünce havuzumla düşünmekten gece doğru düzgün uyuyamamıştım.

"Gecenin aydınlık gölgesi
Gecenin hükmünü değiştirecek
Astrolojiksel bu değişimi
Sadece tılsım koruyabilecek"

Kehanetin bu dizesi diğerlerine göre daha ürkütücüydü .

Gecenin aydınlık gölgesi derken neyden bahsediyordu ?

Astrolojiksel değişim neyin nesiydi ?

Git gide kehanetin sözlerindeki ağırlık artıyor ve nefes almakta zorluk çekiyordum.

Kimseye belli etmemek için çaba sarf etsemde ister istemez korkuyor ve panikliyordum.

Özgür ruhlar kehanetin bir kısmı hakkında bilgiye sahipti ancak bunu benim yaşayarak öğrenmem gerektiğini vurguluyor ve bana söylemiyorlardı.

Bu sefer büyük ve güçlü bir şey geliyordu ve benim bunun için ne yapacağım hakkında en ufak bir fikrim dahi yoktu .

Daha fazla düşünmeyle bir yere varamayacağımı anlayarak yavaş adımlarla ayaklarımı sarkıtıp yataktan indim . Banyoya doğru ilerleyip rutin işlerimi halledip çıktım .

Dolaba doğru ilerledim . Dolap kapaklarını açıp rahat edebileceğim şeyler aramaya başladım .

Siyah düz bir eşofman altı ile sade beyaz bir tişörtü üzerime geçirdim .

Odadan çıkıp mutfağa doğru ilerledim . Tezgaha dönük olan Ayşe teyzem masayı yine donatmıştı .

Sessizce ilerleyip arkasından sarıldım.

-" Günaydın Ayşe teyzem "

Ufak çaplı(!) bir çığlık atan Ayşe teyzem hızla arkasını döndü .

Hızlı nefes alıp vermeye başlaması ile içimi bir korku sardı .

-" Ayşe teyzem iyi misin ?"

Bir süre nefesini düzenlekeye çalışan Ayşe teyze ile yaptığım şeyin pişmanlığını yaşıyordum.

Karşımdaki kişi benden yaşça büyüktü ve ani haraketler onu daha fazla etkiliyordu.

Gözlerimin dolması ile Ayşe teyzemin ellerinden tuttum .

Nefesi düzene giren ayşe teyzem sadece gülümsedi.

-" Ayşe teyzem ben çok özür dilerim bir an-"

Lafımı kesen Ayşe teyze ile susmak zorunda kaldım .

-" Sakin ol güzel kızım biraz fazla korktum sanırım malum artık yaşlandık."

Ellerini bırakıp sıkıca sarıldım bu sefer.

" Hiç öyle şey olur mu Ayşe teyzem sen benim gibi kaç genci sollarsın bee! Ben bir an bu kadar korkacağını akıl edemedim sadece . Gerçekten özür dilerim ."

ÖLÜMSÜZ RUHUN MELODİSİ (Özgür Ruhlar Akademisi 2)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin