ÖLÜMSÜZ RUHUN MELODİSİ (Özgür Ruhlar Akademisi 2)

11. Bölüm

Ben geldim !!!

Öncelikle nasılsınız?

Aileleriniz nasıl?

Bu zor süreçte umarım herkes iyidir . Kendinize çok çok dikkat edin.

İyi okumalar dilerim :)

Kader kaçınılmazdır. Kimse yaşayacağı şeylerden kaçamaz. Kader ne yapar ne eder peşinden gelir. İnsanın hiç beklemediği an da yakasına yapışır.

'Kaçmana değdi mi ? Bak seni yine buldum... Benden asla kaçamazsın !' der ve sen nereye gidersen git o her seferinde seni bulur. Bu yüzden Asel artık kaçmıyordu, korkmuyordu. Çünkü Asel bunu kendisi yaşayarak bizzat anlamış ve kaderden kaçamayacağının farkına varmıştı. Onun kaderi bir kehanette saklıydı ancak kehaneti okusa da hiçbir şey anlamıyordu ama aklından da kalbinden de gelen tek ses kaderinin elleri arasında bulunan telefonun ardındaki kişiyle bir olduğuydu. Telefonu ardındaki her kimse o kişiyle kaderleri birdi. Yaşayacakları şey birdi. Tek anladığı şey buydu.

U kişisiyle konuşmaların ardından tam 3 saat geçmişti . Bu süreç boyunca Asel'in gözüne uyku girmemişti . Avuçları arasında kupanın içerisindeki kahvesi omuzlarını sıkıca sardığı şalıyla balkonda oturuyor ve gökyüzüne bakıyordu.

Bir yudum aldı kahvesinden... Sıcak kahvenin dumanı yüzüne ulaşıyordu ve soğuktan buz kesen yüzünü ısıtıyordu. Daha sıkı sarıldı şalına , sarmaladı etrafına .

Üşümesine rağmen kalkmak istemiyordu . Soğuk havayı seviyordu .Vücudu üşümesine rağmen dayanıklıydı bu konuda . Sonuç olarak bir buz kütlesinde senelerce yaşayan biri için bu soğuk hiçbir şeydi.

Buz...

Onun özel gücü olduğu söylenmişti . Peki niye ortaya çıkmıyordu?

Hayır!

Hayır!

Hayır!

Defalarca kez içinden hayır dedi . Düşünmesi gereken şuan da bu değildi.

Saatlerce burada oturmuş düşünüyordu . Tek tek yaşadıkları aklından geçiyordu.

Ve yeniden aklına o mesajı getirdi. Bir süre sadece buna odaklanacak ve başka bir şey düşünmeyecekti.

-" Asel unutmaki her gecenin sonu aydınlıktır . Sana bir ipucu daha vereyim . Gökyüzüne bak olur mu ? Belki bana ait bir şey görürsün."

Gökyüzüne daha dikkatli bakmaya başladı. Ne olabilirdi ? Gökyüzünde ona ait ne olabilirdi?

Ay mıydı ? Yoksa yıldızlar mıydı ona ait olan ? Belki de yıldızlar arasından biriydi.

Sirius olabilir miydi ? Polaris ?

Ya da Güneş olabilirdi...

( NOT: Sirius gökyüzündeki en parlak yıldızdır. Polaris ise bilinen adıyla kutup yıldızı...)

Aklından binlerce düşünce , binlerce fikir bir fare edasıyla dolaşıyor ve beyninin içini kemiriyordu.

O an karar verdi . İlk kez o mesaj atacaktı bilinmezliği içinde kaybolduğu bu kişiye . Aslında bunu neden yaptığını bile bilmiyordu. Ama içinden bir ses bunu yapmasını söylüyordu. Hatta haykırıyordu...

Bu sefer aklına kitabın ona söylediği sözler geldi.

-" O kişi de kehanetin bir parçası ama kehanete göre bunu benden öğrenemezsin.Sadece içgüdülerine inanmalısın Özgür Ruhun Melodisi . O sana kim iyi kim kötü gösterecektir ."