November 11,2011
NARITA AIRPORT
Her POV:
"Anna Marie,Makoto,Marika bilisan nyo naman ang lakad at mahaba ang pila sa check-in counter..kayo tong gustong gustong umuwi ang bagal nyo naman maglakad..."
Woooooh..kailangan ka mgsalita...
kailangan kong dumaldal.. kumilos...
kasi natetense ako.. dko alam kung bakit..
Actually alam ko.. kasi after 14 years uuwi na naman ako ng pilipinas.. sa bansang kinalakhan ko..sa bansang iniwasan kong puntahan sa mahabang panahon..
dahil sa isang tao..
taong sinaktan ko...hay buhay..
mama ano kba tulala kana jan?tsk..-anna marie
anjan na..naun ako n minamadali-ako
kapag naiisip ko talaga SYA at ang NAGAWA ko s KANYA dko maiwasan matulala at ma-"SPACE OUT"
After ng check-in at boarding eto n kami s loob ng eroplano... tingnan ko ang mga anak ko..lalo na ang panganay ko..D maikakailang anak ko sya..para kaming pingbiyak n bunga.. yun ang sabi nila..
Ang hindi alam ng halos lahat may isang parte ng katwan ng anak ko ang HINDI NYA nakuha sakin...
ang mga MATANG yun... parehong pareho SILA...
(All passengers the faster seatbelt light is on..please fasten your seatbelts..thank you for flying with us)
pffffff...ayan na..sabe ng piloto lilipad n daw kami...
THIS IS IT!
handa na ba akong makita kang MULI?
