EUPHORIA (Completed)

Chapter 47- Love at War

ATHENA HERA POV

"Love! Love! Love! Are you okay?" Natatarantang sabi ni Blue habang inaalalayan akong umupo.

"Sa tingin mo okay lang ako?! Ayoko na dito blue! Gusto ko ng umuwi! Please balik na tayo sa mundo ko kung saan ako lumaki" umiiyak kong sabi. andito kami ngayon sa vampire world nag tatago sa isang kweba dahil nilusob kami bigla ng mga kalaban. hindi ko akalain na ganito pala dito puro digmaan.

'The Feast' ang tawag nila dito sa ubusan ng lahi. Bakit ba ganito ang tadhana? Wala na ba talagang kasayahan na magaganap? Puro nalang Sakit?

Hinimas ko naman ang tiyan ko dahil medyo malaki na eto. Kasal na din kami ni Blue sa pamamagitan ng mga elders hindi man eto ingrande pero naging masaya naman ako kahit sa mismong kasal namin at sinugod kami ng mga Lacson isa sa mga Ma-empluwensyang tao dito sa Kaharian.

"Pag may nangyari sa anak natin. Bahala ka na sa buhay mo. Hindi ko kayang mamuhay ng ganito Blue. Gusto kong maging normal. Gusto ko maging masaya hindi yung ganito pala. Masaya naman ako nuong hindi kayo dumating pero ngayon nag kakagulo na ang mundo ko" hikbi kong sabi at nakita ko naman si Blue na nakatayo at alam kong nasaktan ko siya pero ano bang magagawa ko? Ayoko dito at ibang hirap ang nararanasan namin hindi ko nga alam kung makakaalis pa kami ng buhay dito.

"S-sorry Love..kung dahil saakin naging magulo ang buhay mo. Soon, titigil din eto. I promise na once na tumigil eto. Itutuloy natin ang pag mamahalan natin kahit sobrang sakit ang nangyayari ngayon" napatingin naman ako sakanya at nababasa ko ang sakit at lungkot sakanyang mga mata. Gusto kong bawiin ang sinabi ko kaso hindi ko na pwede etong bawiin.

"Ple-please eh uwi mo na ako" pag mamakaawa kong sabi. Tumango lang eto at ngumiti.

"Don't worry. Eh uuwi din kita" hinug nya naman ako at patuloy parin ako sa pag iyak.

"Asul, parating na ang kalaban kailangan na natin umalis dito" seryosong nakatingin saamin si Nijel at palipat lipat ng tingin saaming dalawa. Tumayo naman si Blue at inalalayan ako.

"Sige. Tara. Sabihin mo sakanila mag handa na para umalis" tumango lang si Nijel at biglang nawala na parang bula.

"Hangang kailan tayo mag tatago blue?" Tanong ko habang seryosong nakatingin sakanya.

Ngumiti naman siya "hangang sa matapus eto. Ayokong lumaban na may isa saatin masasaktan. ayokong mawala nanaman ang isa saatin. Gusto ko kayong protectahan pero hindi ko pa kaya sa ngayon dahil ang lahat ay merong perfect timing" paliwanag nya. Napakunot naman ako ng nuo. Anu yun? Hinihintayin nya one day na matrap kami at duon lang kami lalaban tas mas madaming mamatay.

"duwag ka" mahina kong sabi at napatingin naman siya saakin na nakakunot ang nuo. Alam kong narinig nya eto.

"Paki ulit" may pag kairita nyang sabi at bumugtong hininga naman ako para lakasan ang loob ko.

"Sabi ko. Duwag ka!" Sigaw ko.

Napayukom naman ang kamao nya at pinikit ang kanyang mga mata parang pinapakalma ang sarili.

"Hindi duwag ang pinipiling hindi lumaban dahil pag lumaban ka madami ang masasaktan. Alam ko na iniisip mo na what if sugudin tayo at na trap. Hindi mangyayari yun dahil planado ang lahat" cold na sabi nya at umalis at iniwan akong tulala.

"Hera" rinig kong tawag saakin ng asa likod kaya napatingin ako reto.

"Kailangan ka ni Asul, hera. Mabigat ang dinadala nya. Biruin mo nakakaya nya tayong protectahan lahat ng walang nasasaktan." Nakangiting sabi ni Ally na may pag hanga sakanyang mga mata.

"Hindi ko na alam ally, ayoko na dito. Ayoko na ng ganito gusto ko maging normal ang lahat. Sana panaginip lang eto sana pag gising ko balik na ulit sa dati" naiiyak kong sabi at napahilamos ako ng muka. Lumapit naman siya saakin at niyakap ako.

"Alam kong mahirap ang situation natin. Ganun din ang pangarap ko ang isang maging normal na tao pero eto tayo eh. Kailangan mong tanggapinn na eto talaga ang kapalaran mo. Ang maging isang reyna ng isang makapangyarian na Bampira"

Umiyak lang ako ng umiyak sa tabi ni Ally.

*****

"Love?" napamulat naman ako ng mata at hindi ko naman namamalayan na nakatulog ako. Nasilayan ko naman ang kanyang muka na nakatingin saakin na may halong pag aalala.

I wish na hindi tayo sa ganitong situation nag kakilala Blue. Gusto kong sabihin yan sakanya pero ayoko na siyang saktan dahil alam kong kailangan nya ako sa tabi nya.

"BLUE! Kailangan na natin umalis!! Parating na sila!" Natatarantang sabi ni Nijel at agad naman akong binuhat ni blue pa bridal style at kinalikan sa nuo.

"Whatever happens Love. Remember that i will always love you until in our next in life" rinig kong sabi nya at napayakap nalang ako sa leeg nya.

Hindi naman namin namalayan na sinugod na kami ng mga Lacson at walang atubiling lumaban sila Blue kasama sila Nijel, gabby, jade, andrea, snow at iba pa.

Kasama ko naman sila Trish, ally at sophy na kasalukoyan nag tatago dito sa malilim na puno.

"Ugh.." bigla naman ako nakaramdam ng sakit saaking tiyan.

"Hera? Hera? Anu nangyayari?" Natatarantang sabi ni Sophy.

"Ally! Si hera!" Mahinang sigaw nya at tumingin naman siya saamin at nanlalake ang mga mata.

"My gosh hera! Dinudugo ka!" bigla naman bumilis ang tibok ng aking puso at tumingin saaking baba.

Bigla naman akong nanghina sa nakita ko.

"Noo... not my child..." umiyak kong sabi at bigla naman nag dilim ang paningin ko.