So, nasa isang recollection activity kami ngayon.
Dito lang sa school.
Wala nga kaming mga klase para lang dito.
Actually hindi ko alam ano ginagawa dito.
Hahaha, alam ko lang may magsshare ng story tapos magtuturo ng lesson about life.
Ako, si Bry, si Allen at si Dan, nasa corner na naman ng room namin.
Nakikinig naman kami.
May mga side comments lang.
“Ang tindi ni brother..from drug addict to servant of the Lord.”
Dan: Oo nga, oh, Bryan, may pag-asa ka pa!
Allen: Haha, oo nga Bry!
Bryan: edi ako na naman masama! Psh.
Hahaha, si Bryan kasi eh.
Bad image.
Mayabang kasi. Well, tanggap niya naman yan. Haha.
Kami lang atang 5 nakakakita ng tunay na personality niya...
Which is honestly not so bad after all.
Nagshare bawat isa ng mga confession, prayer requests and stories.
Napasama yung akin.
Nakonsensya kasi talaga ako.
><
Ang pinakatumatak sa isip ko,
“Nasabi mo na ba lahat ng gusto mo sabihin sa mga taong nasa paligid mo? Sorry. Salamat. I love you. Sana siguraduhin mo na bago pa mahuli lahat o bago mo isiping tapusin ang lahat, nasabi mo na. Para kapag ang patapos na yung game at nagbuzz na *eeeeeeeeeeeeeeeeeeenk, wala kang regrets. --Brother”
E, may sapi ako nito.
Ito yung mga panahon na pinapabayaan ko sarili ko.
Mga panahon na naging suicidal ako.
Oo, you heard it right.
That was the time I had several suicide attempts.
Buti nalang nga at nakakasama ko itong sila Allen.
May bumabatok sa akin.
May nagsasabing tanga o bobo ako.
Psh. Si Jaydee kasi.
Ang tindi ng impact sa akin ><
So during and after my sharing, super iyak talaga ako.
Naupo na nga ako sa corner.
Tapos lumapit si Bryan.
Yumakap sa akin.
Pinapatahan ako.
Kaya lang naiiyak talaga ako...
Nakokonsensiya.
Sa mga ginawa ko...
Then kumanta siya...
Uso pa ba ang harana? Marahil ikaw ay nagtataka.
Sino ba itong mukhang gago? Nagkandarapa sa pagkanta
At nasisintunado sa kaba.
Meron pang dalang mga rosas, suot nama’y maong na kupas.
At nariyan pa ang barkada, nakaporma’t nakabarong
Sa awiting daig pa ang minus one at sing along.
Puno ang langit ng bituin, at kay lamig pa ng hangin
Sa iyong tingin ako’y nababaliw, giliw
At sa awitin kong ito... sana’y maibigan mo.
Ibubuhos ko ang buong puso ko...
Sa isang munting harana...
Para sayo.
Nabibigla ako.
Uhm, itong kantang ito.
Dahil dyan kaya kami naging close.
Nung 1st year kasi...
Nung pinasulat sa amin yung favorite song namin.
Harana.
Yan yung sagot naming dalawa.
Sa dinami dami ng makakapareho ko, siya pa.
Bryan: Wag ka ng umiyak.
Allen: Ui, Bryan! Ano ginawa mo kay Katy-babes?
Bryan: Tae naman. Pinapatahan ko nga.
Allen: Kailangan nakayakap?
Bryan: Sorry ha!
Tapos tumayo siya at si Allen na yung kumausap sa akin. Alam na alam niya kasi kung ano nangyayari sa akin, alam niya kung ano yung nararamdaman ko kasi alam niya lahat ng nangyayari sa akin.
Except, yung ginawa ni Bryan???? Kanina..
Naiiyak talaga ako kanina, pero napalitan lang ng kaba nung kumanta na siya.
Psh.
Nevermind.
