Seungmin, eski evinin önünde oturmuş öylece yeri izliyordu. Bir kaç saat önce tüm taşınma işlerini bitirmiş, yarın için işten izin alıp bahçedeki çimlerin üstüne oturmuştu.
Burası çok farklı ve iyi hissettiriyordu. Yorgunluktan çöken omuzlarını bile umursamayacak şekilde huzurlu hissediyordu.
Elini cebine atıp, oyuncak arabayı eline aldı.
"Seni hatırlıyorum, Hyunjinie-ah. Benden nefret etme." duyulamayacak kadar alçak çıkan sesini, kalbinin buraya geldiğinden bu yana hızlı olan ritmi örtmüştü.
Elindeki arabanın kapılarıyla oynayıp ne yapacağını düşünen Seungmin'in düşüncelerini motor sesi dağıtmış ve eşliğinde gelen kapı kapatma sesiyle, kafasını kaldırmasını sağlamıştı.
Şimdi Hyunjin'i ona bakarken, zaten buraya geldiğinden beri deli gibi atan ve onu yoran kalbini daha çok mesai yapmaya itmişti.
Hyunjin'in gözleri önce Seungmin'in çimenin üstünde oturmuş, yorgunluğu bir kilometre öteden belli olan bedeninde turlamış sonrasında elindeki arabaya kaymıştı. Hyunjin, hatırladığı küçük anıyla çokta beli olmayan bir gülüşü yüzüne asıp, Seungmin'in gözlerinin içine baktığında, kalbine işlenmesine izin verdi.
Sorununu bilmiyordu. Koşup Seungmin'e çocukluklarındaki gibi sarılmak istiyordu fakat Seungmin'in onu unuttuğu düşüncesi kalbini kırdığından ötürü bunu yapmasına engel oluyordu.
Seungmin, Hyunjin'in gözlerine dalıp gitmişken içinden tekrar ediyordu. Özür dilerim, kendime seni unutturduğum için özür dilerim.
Hyunjin gözlerini kaçırdığında Seungmin'in yüzünü buruk ve yorgun bir gülümseme hakim oldu.
Hyunjin'in gözleri Seungmin'in gülüşüne takılı kaldığında, onu ne kadar özlediğini anladı.
Sesini unuttuğundan beridir duyduğu her seste onunkini aramıştı. Sesini duymak için yanıp tutuşan yanını, en ihtiyacı olduğu vakit yanında olmayışını aklına getirerek alt ediyordu.
Gözlerini üstünden çekip evine doğru yürüyen Hyunjinle Seungmin, işinin sandığından da karmaşık ve zor olduğunu anlamıştı. Onu nasıl ikna edeceğini, ona nasıl açıklayacağını, onu nasıl anlayacağını bilmiyordu.
Hyunjin gözlerini üstünden çektiğinden itibaren yanmaya başlayan gözlerini kırpıştırıp eve girdi.
Eski yatak odasına yerleştirttiği iki kişilik geniş yatağa yatıp elindeki oyuncak arabayı yatağının yanındaki komodine bıraktı.
Şimdilik ne yapacağını bilmiyordu, ne yaşayacağını da öngöremiyordu fakat o içinde kaybolduğu kahverengi gözleri yakından görmek istiyordu. Ve kaybettiği iki senesinin onunla geçirdiği her saniyesini geri istiyordu.
*
sizi seviyorum, kendinize cicibakın. 🧡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
