Gizem Flashback
Gözlerimi açtığımda burnuma dolan en sevdiğim erkek parfümü kokusu sayesinde Cengiz'in yatağında olduğumu kolaylıkla anlayabilmiştim. Ağlamaktan gözlerim şişmiş olmalıydı ki, gözlerimi tam anlamıyla açamıyordum. Yatakta hareket etmek istediğimde dizimde hissettiğim acıyla gözlerimi sıkıca kapadım. Hafifçe doğrulup pantolonumu sıyırdım. Tahmin ettiğim gibi dizim morarmıştı. Hızlıca kapatıp, çantamı bulabilmek adına etrafa bakındım. Cengiz yavaşça odaya girdiğinde ona bakmadan yataktan hızla kalktım. Birkaç saniyeliğine üstümü toparladıktan sonra yanından geçmek için adımlarımı hızlandırdım. Fakat o beni kolumdan tuttu ve kapıyı bir hareketle kapattı.
"Beni görmezden geleceksin değil mi?"
Cevap vermek yerine elini ittirdim ve kollarımı bağlayarak gözlerine diktim bakışlarımı.
"Beni sevdiğinden eminim ve hiçbir şey bu düşüncemi değiştiremeyecek."
"Sorun da bu zaten Cengiz. Benim seni her ne olursa olsun deliler gibi sevmem."
"Nasıl yani?"
Gözlerimi kaçırdığımda yüzümü kavradı ve ona bakmamı sağladı.
"Benim seni koşulsuz sevmem fakat senin bana koşulsuz güvensizliklerin, suçlamaların."
"Davranışların bana karşı ilk defa öyleydi, her an mutsuzdun. Sandım ki benimle mutlu olamıyorsun. Sandım ki sorun benim."
"Peki beni hiç dinlemediğini düşündün mü?"
"Dinlemeye çalıştım ama her defasında bir şey olmadığını söyleyerek beni geçiştirdin."
Derin bir nefes aldım,
"Kapının önünden çekilir misin? Gitmek istiyorum."
"Gitmeni istemiyorum."
"Cengiz, gideceğim." dedim ve onu ittirerek kapıdan çıktım.
"Benden ayrılıyor musun?"
Arkamdan seslenişini duyduğumda yavaşça ona döndüm ve bir süre gözlerimi ondan ayırmadım.
"Hayır." diyerek kapıya doğru ilerlemeye devam ettim. Birkaç saniye sonra yeniden arkamı döndüm ve,
"Ama barışmıyorum da."
-
"İşte böyle oldu abla."
"Ne zamandır konuşmuyorsunuz?"
"İki hafta oldu." dedim ıslak gözlerimi silerken. Sinem abla hafifçe sırtıma dokundu ve yüzüme doğru eğildi.
"Hakan anlatıyordu birkaç gündür. Cengiz'de çok üzgünmüş. Bu buluşmayı Yusuf'tan seni görebilmek için istemiş hatta."
Sinem ablaya sıkıca sarıldım ve başımı omzuna gömdüm.
"Abla, bana yaptıkları çok ağrıma gidiyor. Onu sevmemek istiyorum. Gerçekten, ondan vazgeçmeyi çok istiyorum fakat olmuyor. Ne yaşamış olursak olalım ona çok aşığım."
"Biliyorum kardeşim. Gözlerinden anlaşılıyor, onu sevdiğin."
Başımı kaldırdığımda Sinem ablanında gözlerinin dolduğunu fark ettim.
"Biz çok zor zamanlar atlattık. Neler hissettiğini o kadar iyi biliyorum ki."
Kolunu hafifçe okşadım ve gülümsedim,
"Siz çok uyumlu bir çiftsiniz Sinem abla. Bizim için aynı şeyi söyleyemeyeceğim ama siz öylesiniz."
"Emin ol, sizde öylesiniz."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
F U T B O L A Ş K I (Cengiz Ünder✨)
Fanfiction"Ben seni seviyorum, seni sadece Emre'den değil etrafımdaki tüm erkeklerden daha özel kılan bu." Bir cümle ile başlamıştı oysa ki her şey...
