Y E İ S

avcismy | SON SÖZ

instagram: avcismy

Bu hikaye de sonuna kavuştu. Severek yazdığım ve gerçekten kafamın dağılmasını sağlayan bu hikaye benim için yazdığım her bir satır gibi elbette yine özel olarak kalacak. Yeis, tuhaf bir tat bıraktı ardında. Nasıl tarif ederim bilmiyorum, hiçbir zaman bilemem zaten.

Hayal ettiğimden çok daha iyi ilerleyen bu hikayeyi yazarken ilk olarak Elif'e teşekkür edeceğim. Her bir fikir, her bir detay ve her bir düşüncede onu tanımıyorsunuz fakat onun izleri var. Benimle bıkmadan usanmadan senelerini geçiren o insan, umarım gelecekte de dostum olarak kalır. Beni çevresinde tanıdığı herkese 'Gerçek bir yazar.' olarak tanıtıp 'Ama kitabım bile çıkmadı!' itirazlarıma rağmen, 'Ama sen zaten harika bir kitap yazdın? Canan Tan'la görüştün. Benim için bunlar yeterli.' demesi... Bazen başarılar tozlanınca, maalesef başarısızlığa dönüşüyor. İtiraf etmeliyim ki sonucu olmayan bu başarılar benim için yıkıcı oldu. Yeniden yazmaya devam eder miyim, bilmiyorum. Yazma isteğimin sebebini bile bilmiyorum! Sanırım artık yazmayı bırakıp biraz gerçek hayata dönme vakti geldi. Keşke buna inanabilsem. Bildiğim şu ki, yazmayı bırakamam ben. O ateş içime bir kez düşmüş zaten.

Ve Nisa... Benden yaşça küçük olmasına karşın yaşından epey olgun tavırlar sergileyen Nisa da bütün bu yazma sürecinde arkamda durdu. Arkamda durması bir kenara, yazdığım her bir satırda onun da emeği saklı. Baştan sona yazdığım her satırı inceleyip bana olması gerekenler hakkında binlerce fikir sundu. Hiç üşenmeden, okudu okudu ve okudu... Tüm yaptıkları bu değil. Ufak küçük detaylarda buluyorum ona olan bağlılığımı. Onunla hiç tanışmadım, yüz yüze de gelmedim. Özünde bir yabancı olan bu insan, kilometreleri önemsemeksizin yanımda kaldı. Duygusallaşmadım, saçmalamayın. 

Aslında burada özellikle birilerinin adını öne çıkarmak haksızlık oluyor. Çünkü kitabı okuyarak bu satırlara kadar ulaşmış olan her biriniz benim için çok özel bir yere sahipsiniz. Elimden gelse de o önemi size de hissettirebilsem ama buradan yazı yazarak ne kadar hissettirilebilir ki? Sarılmak mesela, gözlerle konuşmak daha etkilidir kelimelerden.

Umarım geri döndüğümde, bu kez kitap sayfalarında buluşmuş oluruz.   

Hoşçakal Barlas, hoşçakal Arya.

Aşağıya birkaç şarkı bırakıyorum, Türkçe çevirileriyle beraber. Her biri hikayenin ufak parçaları gibi hissettiriyor. Ah, küçük bir itiraf bana Yeis'i yazdıran ilhamı asıl veren şey NF'in Therapy Session şarkısı oldu.