Gizemli Okul

Benimle Çıkar Mısın?

Hiçbir şey yapmadan ilk 20 saniye suratına baktım. Şok olmuştum, ne diyeceğimi bilmiyordum. "Yosun bak..." yutkundum ve gözlerimi kaçırdım. "Şey benim gitmem lazım" ayağa kalktım ve yürümeye başladım. Nereye gittiğime dair en ufak bir fikrim yoktu. Sadece uzaklaşmak istiyordum. Arkamdan koşmuş olmalı ki sesini çok yakınımda hissettim. "Yosun dur dinle bir lütfen" durdum ve barışa döndüm. "İşim var sadece, gitmeliyim" kolumu tuttu hafifçe ve kendine doğru çekip sarıldı. Onu hiç bu kadar nazik görmemiştim. En son sarıldığında kafamda su balonu patlatmıştı. Lan tam şerefsizsin ya nasıl patlatmıştın kafam yok olmuştu allahın cezası. yavaşça kendimi ondan uzaklaştırdım. "Barış gitmem gerek!" yalan söylediğim yine her halindem belliydi. Lan salak yosun çocuk seni küçğklüğünden beri tanıyor anlamazsa da artık ne bileyim mal falanmış "yalan söylediğini anlamadığımı zannetmiyorsun de mi?"
"Yalan söylemiyorum gideceğim" inatlaşmaya başladım yine. Gülümsedi. Oha gamze kendi cumhuriyetini falan kurmuş sanırım. Buzdan kalp o gamze ne kurban olayım ya. gülümsemesi sona erene kadar onu izledim.

bileğimi tuttu ve beni banka oturttu. "Şimdi PRENSES" sinirle nefes verdim. "Kaçıncı level şerefsizsin BUZDAN KALP" güldü. O gamzeyi senden istiyorum. "Yosun normal kızlar prenses olmayı ister biliyorsun de mi?" "ee banane" bizim konumuz bu muydu lan? "Neyse asıl konumuza dönelim" sadece barışa bakmakla yetiniyordum. "Çok şaşırdın farkındayım ama daha fazla gizleyemezdim" gözlerimi kaçırdım yine çünkü her zaman olduğu gibi ne söyleyeceğime dair bir fikrim yoktu. Ellerimi tuttu. Barışa dönmem gerektiğini anlayarak barışın gözlerine baktım. "Benimle çıkar mısın yosun?" yosun öldü, yosun iptal, yosun şok. Sesim kısıldı "e-" öksürdüm. Ne demen gerekiyor benim şimdi. "Evet" gülümseyip sarıldık.

Bir sahile gittik ve dolaşmaya başladık. Kolunu omzuna attı. Noldu şimdi biz sevgili miyiz? Acaba neyiz biz dersem ne der? Yosun beynini çamaşır suyuyla mı yıkadın bu ne mallık? "Aç mısın?"
Her zaman. "biraz" yav he her der gibi baktı. "Ne?" bence mantıklı bir soru. "Sen şimdi biraz mı açsın" barışın da kafa güzel galiba. "Ne elli kere tekrarlıyayım mı biraz acıktığım için" sinirlendim galiba."sen biraz acıkmazsın ki yosun her gün,her saat, her dakika çok açsın" siktir doğru "çok biliyorsun barış" gözlerimi devirdim. "Diyetteyim hem ben" önünde uzaylı halay çekiyormuş gibi baktı bana. Ne? Der gibi baktım. "Peki, gel bakkala girelim bir şeyler alıcam" Piç Piç bana baktı. Bakışlarına anlam vermeyerek cevap verdim. "okey" bakkala girdik. Allah kahretsin çok iyi niyetliyim ne bileyim böyle şerefsizlik yapacağını. En sevdiğim çikolataları aldı ve önümde yemeye başladı. "Yosun ya bunun tarihi geçmemiş de mi?" çikolatalı sütü elime sıkıştırdı. "ANAN BARIŞ ANAN" anırdı. "TAM ŞEREFSİZSİN BARIŞ YA SEN KAÇINCI SEVİYE ODUNSUN" sinirden kızardım sanırım. O ise anırıyordu. Kolunu omzuna atıp beni kendisine çekti ve sarıldı. "Yosun" trip atar gibi konuştum. "ne?" "domates gibisin" geri çekilip vurmaya başladım. Gülerek kaçtı ve bende arkasından koştum. İyi ki topuklu ayakkabı giymiyorum "BARIŞ TAM BİR-" herkesin bana baktığını fark ettim ve küfür etmekten vaz geçtim. Gülerek yanıma geldi ve tam ben vuracakken kucağına aldı. "Bıraksana lan beni" içimden okkalı bir küfür ettim. hatta bir değil baya. "Bırakırsam beni şu denize fırlatırsın" gülümsedim şirin şirin. "Yok yok ben yapmam öyle şeyler hanım hanımcık bir kızım ben" bu dediğime bende inanmadım ama olsundu "yosun seni tanıyorum" göz devirdim. "İlk okulda seni sinir eden çocuğu okulun havuzuna atmıştın ve sorun şu ki çocuğun yüzme bilmediğini biliyordun" kıkırdadım. "Ege?" kafa salladı. "Ege" gözlerimi kıstım. "Hatırladım. Çok ta iyi yapmışım kısa diye dalga geçmeseymiş." güldü gamzeyle falan yıkanıyor sanırım. "İşte bu yüzden korkuyorum" oflayarak konuşmaya başladım yine. "Ya ama bırak valla bir şey yapmam" yemin ettim inş bir şey yapmam. "Emin misin?" kafa salladım "hı hı" beni yavaşça yere bıraktı ve kaçmaya hazır bir şekilde bekledi. "Ben niye yemin ettim ya" anırdı. Ne tür bir şerefsizsin acaba sen? Of. Telefonumun çalmasıyla elini cebine soktum ve telefonu açtım. "efendim anne?" barışa döndüm ve fısıldadım. "Hangi sınav açıklandı?" düşündüğü sırada annem konuşmaya devam etti. "Yosun yüksel hemen eve geliyorsun" helvamın içinde çikolata olsa çok kötü olmaz bence. Telefon kapandı. "Ne oldu?" boğazımı temizledim. "Helvam çikolatalı olsun ben kaçar" barışın noluyor aq bakışlarını umursamayarak bir taksiye bindim ve eve gittim.

--

"Anne okulun en çalışkanı bile 40 aldı" annem ile evin içinde terlik atmaca oynuyorduk. Ya da ben bir oyun haline getirip koşmaya başladım. "YOSUN 15 ALMIŞSIN SINAVDAN SALLASAN DAHA ÇOK DOĞRU ÇIKARDI"

--

annemle koşuşun sonunda kendimi bir cafede otururken buldum. Sanırım annemden kaçıp buraya gelmiştim. Kafamı masaya koyduğun ve gözlerimi kapattığım anda omzumda bir el hissettim. "Pardon oturabilir miyim?" kafamı sese doğru çevirdim ve karşında uzaylı halay çekiyormuş gibi sesin sahibine baktım. Kumral,ela gözlü, kaslı, dağınık saçlı, kıp kırmızı dolgun dudaklı, uzun boylu ve yüz hatları oldukça belirgin biri bana bakıyordu. "Rahatsız ettiysem özü-" sözünü kesip konuşmaya başladım. "Yok hayır" derken etrafa baktım. "Yer yok zaten buyrun oturun tabii ki" elimle karışımdaki sandalyeyi gösterdim. Gülümseyip karşıma oturdu. OHAĞ SEN İNSAN MISIN OHAAA. "Hep buraya mı gelirsiniz?" diye sordu tok sesiyle. Hep buraya mı gelirim? "Evet,siz?" bir bildirim geldi.

-barış kişisinden Mesajınız var-
Öykü nerdesin bir şey yok de mi ulaşamıyorum sana?

Mesaj yazmaya başladım.

-barış kişisine mesaj-
Telefon sessizdeydi iyiyim.

Karşımda insan dışı bir varlık oturuyor. Nasıl kötü olayım.

Barış her zaman ki gibi görüldü attı. Sağ olsun delirtiyor beni.

Karşımda ki isminin uzay olduğunu öğrendiğim kişiyle gülüşerek konuşurken ismimin bağırarak söylendiğini duydum. "YOSUN!" kafamı sese doğru çevirdim ve bana bağıran kişinin barış olduğunu gördüm. Kapının önünde bana sinirden deliye dönmüş bir hâlde bakıyordu.