"Finally, your mine now Jenny." Nakangising saad ni Luke Andrew habang salo niya ang walang malay at walang lakas na si Jenny.
Tagumpay ang plano niya, heto at nasa kanya na si Jenny kahit sa maling paraan.
And he is Luke Andrew
Her Obssess Suitor...
Tahimik siyang nakatanaw sa terrace ng mansion ng lolo at lola niya kung saan dinaos ang kaarawan ng kanyang lolo. Nagsasaya ang mga bisita mula sa garden ngunit heto siya at ayaw makisaya sa mga ito. Nagkasya na lang siya sa hawak niyang babasaging baso na naglalaman ng alak. Wala rin naman siyang ganang kumain dahil patuloy pa rin siya sinusundot ng konsensya sa nagawa niyang kapangahasan tatlong gabi ng nakakaraan. Kung hindi lang siguro espesyal na araw ito malamang at nasa kwarto lang siya at nagkukulong.
Dahil sa inggit, galit, selos at epekto ng alak ay napagtangkaan niya ng masama ang babaeng minamahal. Wala na siyang mukhang maihaharap rito. Palihim na lang siyang nakatingin mula sa malayo at di rin siya nagpapalipas ng araw na mag-iwan ng bulaklak sa harap ng apartment nito pero madadatnan na lang niya ito kinabukasan na nasa basurahan. Hindi naman niya masisisi ito napakagago niya kasi, ngayon paniguradong kahit kelan ay di na siya makakalapit rito. Kapag nagtatrabaho naman kase ito sa mansion nila ay hindi sila nagkakasalubong nito kahit nasa iisang bubong lang sila. Hindi niya alam kung ipagpapasalamat pa ba niya ang hindi nito pagrereport sa pulis dahil sa pagtatangka niya rito.
Naiinis na nilagok niya ang natitirang alak sa baso niya. Hindi pa rin kase mawala sa kanyang isip ang imahe ni Jenny na umiiyak at pumipiglas sa ilalim niya.
"Shit!." Ginulo niya sa buhok sa sobrang frustration.
"oh there you are!" Napalingon siya sa nagsalita. Ang lolo niya pala.
He gave him a weak smile.
"Akala ko umalis ka na. Hindi mo pa naman ako nababati." Gamit-gamit ang tungkod nito ay lumapit ito sa kanya.
"Happy birthday, Lo." Hinalikan niya ito sa ulo.
"Why don't you join us there?." Tanong nito.
"I'm not in the mood tonight." Tinukod niya ang siko sa railings at dumungaw ulit sa garden. How he wished na sa mga ganitong event ay madala niya si Jenny bilang date niya. Siya na siguro ang pinakamasayang lalaki kapag nangyari yon.
"Spill the problem, hijo." Tumabi ito sa kanya.
"Well, your grandson is a rapist." Narinig niya ang pagtawa nito. Nagtataka siyang nilingon ito.
"'Lo, I'm serious here."
"Just proceed."
"I have this girl that I have courted since freshman. I am deeply in love with her. She is beautiful, modest, kind, and smart. Hell! She is perfect pero kahit minsan hindi siya nagkainteres sa akin. Palapit palang ako sa kanya umiiwas na agad siya. What is wrong with me?." Tanong niya sa sarili. "And then one night I got drunk, then I almost force her to be mine." He released a heavy sigh.
"Almost?." Tumango siya. "hindi mo naman pala naituloy." Iling nito.
"But it doesn't change the fact that I did that to her. Hindi ko na gusto pang isipin kung sakaling natuloy pa—t*ngna. At dahil nga sa nangyari mas triple na ang pagiwas niya sa akin. Argh! Damn this life!."
"Gustong-gusto mo ba ang babaeng iyon?."
"I love her, Lo."
"Well, maybe it's time for you to know my secret." Nangunot ang noo niyang nilingon ito pero nakita niya lang ang mapaglarong ngisi sa labi ng matanda.
"After the celebration puntahan mo ako sa library." Tinapik siya nito sa balikat bago siya nito iwan sa terrace.
Nailing na lang siya bago naisipang bumaba ng mansion at kumuha ng panibagong maiinom. At pagkatapos rin siguro ng paguusap nila ng lolo niya ay pupunta siya sa apartment ni Jenny para makita ito. That'll be the only solution to bring he's sanity back.
. . .
"Having second thoughts?." binalingan niya ng tingin si Stanley na katapat niyang nakaupo sa canteen table at busy sa pagkalikot sa hawak nitong cellphone.
"I don't know. One thing is for sure kapag nalaman niya ito lalo niya akong kamumuhian." seryoso niyang tinignan ang maliit na bote na naglalaman ng kulay tubig na likido na bigay sa kanya ng lolo niya. Inalog niya ang bote kung titignan ay parang tubig lang talaga ang laman non, hindi yon bumubula kahit anong alog niya at wala rin itong kulay.
"Well atleast sumaya ka naman kahit sa maikling panahon. Pero diba hangga't di niya nalalaman ang tungkol diyan ay ok pa rin naman kayo?." tumango na lang siya kahit parang ayaw maproseso ng utak niya ang sinasabi ng kaharap.
"Fine I'll do it." nagpakawala siya ng malalim na hininga.
"Man! is that your sister?." tinuro niya ang babaeng di kalayuan na kumakain kasama ang di niya kilalang lalaki.
"F*ck that asshole." sa isang iglap ay nawala sa tapat niya si Stanley. Napailing na lang siya bago tuluyang lumabas ng canteen. It is not his business anyway. Ngayon kailangan na lang niyang bumili ng kakainin ni Jenny para maisakatuparan ang pinaplano.
Dala ang paper bag na naglalaman ng pagkain ay tinungo niya ang classroom ni Jenny. Sumilip muna siya sa loob at doon niya nakita na makapal na libro na naman ang pinagkakaabalahan nito imbes na kumain. Mag-isa lang din ito sa loob. May kung anong kumurot sa puso niya habang nakamasid sa babaeng mahal niya, kahit kelan ay hindi magiging sapat para sa kanya ang mga patagong sulyap kaya mas lalo siyang naging desididong gawin ang binabalak. Hindi na muna niya inisip ang magiging kahihinatnan kahit ngayon lang ay unahin niya ang sariling kagustuhan at iyon ay makuha ang babaeng mahal niya.
Kahit nanginginig ang kalamnan niya ay nilakasan niya ang loob na lumapit at umupo sa tabing upuan ni Jenny. Pero halos kakaupo niya lang ay siyang pagtayo ni Jenny at nagumpisang magligpit ng gamit nito. Pero bago pa ito makaalis ay hinuli niya ang braso nito at pinilit na umupo pabalik. Wala naman itong nagawa kundi maupo ngunit malayo ang tingin nito na nagpalungkot sa kanya.
"Jenny, binilhan na kita ng pagkain. Baka kasi nagugutom ka na." malambing na alok niya at nilabas ang pagkain na nasa paper bag. Pero nagiwas lang ito ng tingin.
"Di na kailangan." malamig nitong tugon.
Bumuntong hininga siya. "I know you're still mad at me. And there is no excuse for me to what I did to you. Kasalanan ko, naging marupok ako, nagpadala ako sa nararamdaman ko." mahinang sabi niya habang nakatitig ng malalim sa mata ng dalaga.
"Sa tingin mo mapapatawad agad kita, muntikan mo na akong pagsamantalahan Andrew. Ganyan ba ang pagmamahal na sinasabi mo sa akin?." nataranta siya ng makita ang pamumuo ng mga luha nito.
Kinulong niya ang maamong mukha nito sa palad niya. Nagsusumamo niya itong tinignan, nagmamakaawa rito. Gusto niyang maramdaman nito na pinagsisihan niya ang nagawa at iparamdam na walang nagbago sa damdamin niya para rito.
"I'm so sorry Jenny, please."
"Just leave Andrew, hindi pa kita kayang mapatawad ngayon." doon naman nagising ang diwa niya,pinatatag niya ang sarili. Hindi pa kase niya nagagawa ang pinunta niya rito. Tanggap naman niyang hindi talaga siya nito mapapatawad ngayon eh at kaya naman niyang maghintay.
"Saka lang ako aalis kapag kinain mo na ang mga dala ko." matigas na sabi niya.
"no."
"You want me to go, then eat." nagtagisan sila ng tingin hanggang sa ito na mismo ang nagpaubaya. Nakita niya pa ang pagbuntong hininga nito bago simulan ang pagkain.
Titig na titig lang siya habang kumakain ito. Nakaramdam siya ng pagkainip dahil sa tagal ng epekto nito pero mukhang nadinig ang hiling niya ng makita niyang napahawak ito ng mahigpit sa gilid ng lamesa nito animo'y nahihilo.
"Nahihilo ako." mahinang sabi nito. Tinangka nitong tumayo sa kinauupuan pero nabuwal ito buti na lang at mabilis niya itong naalalayan. Mahigpit ang pagkakakapit nito sa braso niya habang nakasubsob na ang mukha nito sa dibdib niya. Pinilit pa nitong tumayo ng maayos hanggang sa tuluyan na nga itong nawalan ng malay.
"Finally, you're mine now Jenny." di niya mapigilan ang pagngiti. Pinatakan niya muna ito ng pinong halik sa labi bago ito binuhat palabas ng silid.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
...
Di ako umabot ng xmas kaya ngayong new year na lang HAHAHAHA
