ჩემი ქმარი მონსტრია❤️😈(დასრულებული)

ტყვეობა

მერის პოვ

როგორც უკვე ვთქვი ავტობუსმა ამოუცბი გზისკენ დაიწყო სვლა.... იქ მყოფი კაცები გვაიძულებდნენ ჩუმად ვყოფილიყავით.... და მკვეთრი მოძრაობისგან თავი შეგვეკავებინა მაგრამ.... თავს ვერ ვკონტროლებდი და ბოლოხმაზე დავიწყე ტირილი.... რის გამოც ერთერთის გაბრაზება გამოვიწვიე

-გაჩუმდი- დამიღრიალა და იარაღი თავზე მიმადო... რაზეც უარესად დავიწყე ტირილი

-არ გესმის გაჩერდი - დაიწყო ისევ...

თან მეშინოდა... აღუწერელ შიშს ვგრძნობდი....

-თუ არ გაჩუმდები გესვრი-დაიწყო ისევ.... მე კი ტირილისგან თვალეჩი დამისივდა და ჩამიწითლდა

-მორჩა მიმიშვი-წარმოთქვა მის გვერძე მდგარმა ერთერთმა კაცმა

ხელი თმებზე მომკიდა და მთელი ძალით მომქაჩა

-ააა-აღმომხდა საშინელი ხმა ტკივილისგან

-გაჩერდები... ახლაც არ გაჩერდები-და უფრო ძლიერათ მქაჩავდა...

ეს საშინელი ტკივილი რო შემეჩერებინა ავდექი და თავი დავუქნიე თანხმობის ნიშნად როგორც შევძელი

-ძალიან კარგი-წარმოთქვა და ჩემ წინ სკამზე თავი მიმარტყმევინა... რაზეც სისხლი წამსკდა ცხვირიდან

ამაზე ყველა კაცმა სიცილი დაიწყო... ბავშვები კი შეშინებულები მიყურებდნენ და მათი თვალები დიდ თანაგრძნობას გამოხატავდნენ...

ცხვირზე ხელი მივიდე.... მაგრამ სისხლს ვერ ვაჩერებდი... მთელი ტანსაცმელი სისხლით მომეთხვარა... ცხვირზე კი ძლიერ ტკივილს ვგრძნობდი...

რაც მალევე შეწყდა.... ბევრი რო არ ვიბოდიალო გეტყვით რომ ძალიან მალე მთელ ავტობუსში სიჩუმე ჩამოწვა და არავინ იღებდა ხმას.... მეც გავჩუმდი და ფანჯარაზე თავ მიდებული ვიყურებოდი გარეთ...

ავტობუსმა ერთ ტყეში გაკვალურ გზაზე აუხვია.... შემდეგ კი დიდი მანძილის გავლის შემდეგ გაჩერდა...