ჩემი ქმარი მონსტრია❤️😈(დასრულებული)

დასასრული

მერის პოვ

თვალებზე მოხვედრილი მზის შუქმა გამაღვიძა... თვალებს ნელნელა ვახელ... და ვიწყებ თვალიერებას... ლამაზ და თბილ ლოგინში ვწევარ.. მსიამოვნებს... ნელნელა თავის წამოწევას ვცდილობ მაგრამ თავის საშინელი ტკივილის გამო უკანვე ვდებ... თან ხელს ძლიერად ვიკიდებ... შეხვეული მაქ...

ვიწყებ ოთახის თვალიერებას... და ვხვდები რომ სავანდყოფოში ვარ...

არაფერი... არანაირი აპარატურა.. მხოლოდ თავი მაქ შეხვეული...

"რამოხდა?? "

თავში ერთი და იგივე აზრი მიტრიალებს.... და ვიწყებ კადრებად გავიხსენო რა მოხდა გუშინ...

  1 დღის უკან

ტყეში ვიყავი... ვიდექი და ლისას მოშვერილ იარაღს ვუყურებდი..

-ამას არ იზამ

-რატომ გგონია რომ არ ვიზამ??

-იმიტომ რომ შენ ჩემთვის ცუდი არ გინდა ცუდი რომ გდომებოდა მაშინ თეჰიონს არ ეტყოდი იმის შესახებ თუ რაც უნდა გაეკეთებინათ ჩემთვის..

-ხო მართალი ხარ... მე არ ვაპირებ შენს მოკვლას.... უბრალოდ ფისტოლეტი უნდა ვისროლო.. როუზიმ რომ გაიგოს და იფიქროს რომ მოგკალი

-ხო მარა მერე შემთხვევით რო შევხვდე და არ ვიქნები მკვდარი... იცი რას გიზამს

-ყურებზე ხელი აიფარე

მხოლოდ ეს თქვა და მაღლა ისროლა იარაღი... გამაყრუებელ ხმაზე ვერ მოვასწარი ხელის აფარება... და ყურებმა წუილი დამიწყო

-ჩემზე არ იდარდო... - ეს თქვა და გატრიალდა წასასვლელად

მეც რაც შეიძლება სწრაფად გავექანე და ჩავეხუტე

-მადლობა კარგი ადამიანი ხარ

-ვიცი- ეს თქვა მოტრიალდა და ჩამეხუტა

რადროსაც მეორე იარაღის ხმა გაისმა... ტყის შუა მონაკვეთიდან... ჩახშობილი მაგრამ მაინც მჯექარე...

მაშინვე ერთმანეთს შევხედეთ და გავიქეცით იმ მხარეს საიდანაც თოფის ხმა იყო...