შანტაჟი

981 108 19
                                    

ნამდვილად მტკიცეთ გატავწყვიტე რომ ქუქის დაბადებისდღეზე წავიდოდი... არვიცი რატომ მაგრამ ძალიან მინდოდა წასვლა... ისე მინდოდა რომ მზად ვიყავი მშობლების წინააღმდეგ წავსულიყავი... და შედეგებზე არც კი ვფიქრობდი😞

მეორე დღეს ყულაბა გავტეხე და ფული ამოვიღე.. სკოლის ჩანთაში ჩავყარე... ფული საკმაოდ მქონდა.. და შემეძლო კარგი საჩუქარიც მეყიდა მისთვის...

დაბლა ჩავედი სადაც ჩემი ძმა.. მამა და დედა იჯდნენ და საუზმობდნენ.... მე გვერდი ავუარე და გამარჯობაც არ ვუთხარი რაზეც დედას საყვედური მივიღე...
მასაც არ ვათხოვე ყური მაშინვე გარეთ გამოვედი და ავტობუსების გაჩერებასთან მივედი სადაც უკვე მოსულა თეჰიონი... მივუახლოვდი თუ არა მომვარდა და შეკითხვები დამაყარა

-უთხარი მშობლებს.?? რაო გიშვებენ...?? ხო არ გეჩხუბა.? იმედია არ გამოუშვიხარ რადგან წასვლა არ მინდა...

-არ იდარდო გამომიშვეს-ვუთხარი მე და მის გაკვირვებულ სახეს შევხედე.. ღმერთო თვალებზე ეტყობა რამხელა იმედი ქონდა რომ არ გამომიშვებდნენ... ხოდა ახლა იმედგაცრუებული სახით მიყურებს.. ამასობაში ავტობუსიც მოდის და ავდივართ...

რატო მოვატყუე?? .. იმიტო რო ჩამიშვებდა.. არა თეჰიონი ჩამშვები არაა.. ყოველთვის მიცავს.. მაგრამ ახლა საქმე ქუქის დაბზე წასვლაა. და ზუსტად ვიცი რომ იმდენად არ უნდა წასვლა რომ უეჭველი ჩამიშვებდა სიმართლე რომ მეთქვა...

..........

გაკვეთილზე ვიჯექი.. და საპირფარეშოში მომინდა....ამიტომ მასწავლებელს დავეთხოვე და გეზი ტვალეტისკენ ავიღე...

ტვალეტიდან რომ გამოვედი და ხელებს რო ვიბანდი.. ჩემ უკან სარკეში გამოჩნდა თუ როგორ გამოვიდნენ ტვალეტებიდან როზე.. და მისი ბანდა...

ჩვეულებრივ გავაგრძელე ჩემი საქმე.. მაგრამ მათ წრე შემომარტყეს.. ეტყობოდა რომ საქმე ცუდად მიდიოდა.. მეც ონკანი მოვკეტე და მათკენ შევტრიალდი..

ჩემი ქმარი მონსტრია❤️😈(დასრულებული) Donde viven las historias. Descúbrelo ahora