who's hate? - hunri ✓

last.

Final

Kim Yerim

Adımlarımı hızlandırdım. Oraya hızla ulaşmalıydım. Telefonumu alıp isminin üstüne bastım 'Piçhun' tekrar aradım. Yine sinir bozucu telesekreter çıkmıştı. Okulun yanında ki parka geldim.

Adımlarım, görüş açıma uzun boylu çocuğun girmesiyle bir kaç saniye duraksadım. Adımlarımı tekrar hızlandırdım. Arkası bana dönüktü. Sırtına dokundum,

"Sehun?"

Arkasını döndü, gözleri kızarmıştı. Uykusuz kalmıştı.

"Sorun ne?"

"Seni özledim."

Büyük kollarını bedenimde hissettim. Boyuma yetişmek için eğilmişti. Yinende dışarıdan sevimli göründüğüne emindim. Hep yapmak istediğim şeyi yaptım; kollarımı boynuna doladım ve başımı boynuna bastırdım.

"Bende seni özledim." Dedim sesimim titremesine engel olamayarak. Dizlerim de titriyordu. Her an ağlayabilirdim.

"Senin için endişelendim, beni çok korkuttun, Oh Sehun. Ne yapmaya çalışıyorsun?"

Geri çekildi, üşüdüğümü hissettim. Elini aldı ve yanağıma koydu.

Etrafa baktı bir süre, ardından gözlerime.

"Burada bana benden nefret ettiğini söyledin."

"Ne yani? Sende bana söylemiştin."

Gülümsedi,

"Şimdi, burada sana nefret ettiğimi söylemek yerine, sana seni sevdiğimi söylemeliyim." Yutkundu, hareleri titredi;

"Seni seviyorum Yerim."

Gözlerimi yüzünün her santiminde gezdirdim.

"Seni seviyorum Sehun."

Gülümsedim; "Ama bu bir şakaysa ağzına sıçarım, biliyorsun değil mi?"

Kaşlarını çattı, "Ne yani bu ortamda söylenir mi bu?"

"Bizde böyle koçum."

Gülümsedim ve işaret parmağımla eğilmesini işaret ettim, eğildiğinde ise yüzünü yüzüme yaklaştırdım. "Bunu bir daha yapmam, haberin olsun."

Dudaklarımı dudaklarına bastırdım. Ellerini belime koyduğunda, benim ellerim de omuzlarını bulmuştu.

Son.

Bb.