Vampire Girl

Kurt

~| ETHAN'IN B. A. |~

İlk başta şaşırsamda sonra hemen toparlandım. Jessica'ya yaklaşıp dudaklarımızı birleştirdim. Biraz ürpermiştim. Buz gibiydi. Bana karşılık veriyordu. Ama sanki nefesini tutuyordu. Ne bileyim işte.

Birden geri çekildi. Bişey duymuş gibi pencereye doğru baktı. Dışarısı kapkaranlıktı. Dolunay sayesinde aydınlanmaya başlamıştı.

Jessica " Ethan benim gitmem gerek. Sonra görüşürüz" diyerek çantasını topladı. Hemen odadan çıkıp gitti. Tabi ya onu öpmemeliydim. Her neyse pişman değildim. Hafif sırıttığımı farkettim. Gerçi hemen gitmesi beni kırsada takmıyordum. Aslında ayıp etmiş olabilirim. En iyisi peşinden gidip özür dilemekti. Ceketimi alıp odadan dışarı çıktım. Merdivenlerden indiğimde evde kimse olmadığını farkettim. Dış kapıya yöneldim. Kapıda bir not vardı.

"Ben Katy'e gidiyorum. Akşam orada kalıcam. Babamın eski dostu

hastahanedeymiş onu ziyarete gitti. Kendine kötü bak Ethan

Seni sevmiyen kardeşin

Rose.... :D"

Baş belası. Biraz Katy seninle uğraşsın.

Hemen dışarı çıktım. Motoruma atladım. Jessica'nın evi neredeydi. Ormanın içindeydi sanırım. Arayıp bulurum.

~| Jessica'nın B. A. |~

Ormandan kurtların ve Jasper'ın sesini duydum. Jasper yine dayanamadı kesin. Gerçi Ethan'ın evinden pat diye çıkmış olmam ona haksızlık yapmış olduğumu kanıtlıyordu. Ona karşı bişey hissediyormuyum. Belki evet belki hayır. Pek emin değilim.

Dolunay iyice yükselirken ormanın içine girdim. Ormanda yoğun kurt kokusu vardı. Nefes alıp veriyor olsaydım şimdi nefesimi tutmaktan ölmüş olurdum. Sesleri dinlemeye çalıştım. Jasper kurtlara yaklaşıyordu. Hemen koşmaya başladım. Jasper'ın önünü kesip onu fırlatmayı düşünüyordum. Ama bilirsiniz. Düşünmek yetmiyor. Önünü kesmeye çalıştığım sırada beni öyle bir itti ki çarptığım ağaçta fotokobim çıktı resmen. Yerden doğrulup kalkarken Jackson geldi. Jasper'ın ayaklarından tutup onu geriye doğru fırlattı. Jasper ağaca çarpıp yere düştü.

Jackson " iyi misin?" diye sordu. Başımla onayladım. Jasper harekete geçti. Jacksonla ona doğru koşup onu ağaca yasladık. Onu tuttuğumuza pek sevinmemiş olacak ki sinirle hırlıyor.

"Bırak. Onlar ailemi öldürdüler. Dolunay gecesinde. Bende onları öldürcem." Gözlerinde ateş vardı.

Sinirli bir şekilde " Yeter Jasper. Anlamıyorsun. Onlar öldürmedi. Senin aileni öldüren vahşi kurtlar. Öldüreceksen onları öldür. Dexter, Scott veya diğerleri hiçbir insana zarar vermiyorlar. İnsanları koruyorlar. Vahşi kurtlardanda bizdende." dedim.

Jasper olduğu yere çöktü. "Onları savunuyorsun." dedi. Kaşlarını çatmıştı.

Jackson bana hak verdi.

"Jasper Jess haklı. Biz burda olduğumuz zamandan bu yana birtek insana zarar vermediler. Onlar vahşi değil. Hepsinin düşünceleri temiz. Tek istedikleri vampirlerin yani bizlerin insanlara zarar vermemeleri."

Jasper birden ayağa kalktı. "Aslında bakarsanız Lena haklıymış. Siz-"

Jackson birden bağırdı. "Yeter Jasper Lena hayatımıza girdiğinden beridir her seferinde onun tarafını tuttun. Biz hani arkadaştık. Hani kardeştik. Lena seni bikaç yılda nasıl bu kadar değiştirebildi. " İkisinin gözleri alev gibiydi. Öfkeli.

"Siz aptalın tekisiniz. Emin olun aileniz öldükleri için mutludurlar. Sizden kurtuldukları için. "

Bunları söyleyen Jasper mıydı? Bildiğin Tyson2 olmuş.
Gözümün önüne annem ve babam geldi. Anılarımız...