Hilal: Niye durduk? Burak: Sana bir şey söylemem gerekiyo. Hilal: Söyle. Burak: Ben ilk tanıştiğımızda öylesine bir kız olarak görüyodum. Ama sonra... Hilal: Sonra... Burak: Sonra sana gerçekten aşık oldum. Benimle sevgili olmayı kabul eder misin? Hilal: Ben... Burak: Hemen söylemene gerek yok. Ben beklerim. Hilal: Bana bir kaç gün ver.
🙆🙆🙆🙆🙆🙆🙆🙆🙆
Hem şoklar içindeyim. Hem de kalbimle dalağım içimde dans ediyo. Burak arabayı tekrar çalıştırdı. Ve gitmeye başladık.
⏰⏰⏰⏰⏰⏰⏰⏰⏰
Yolda hiç konuşmadık. O da ben de birbirimizden utanmıştık galiba. Eve geldiğimizde arabadan indim. Burak'a"İyi geceler"dedikten sonra içeri geçtim. Kapıyı açar açmaz kimi görsem beyeniriz?Tabiki abim. Karşımda"Bu saate kadar nerdeydin Hilal der gibi bakıyo. İçeri girdim. Abime aldırmadan ayakkabılarımı çıkardım. Sonra ev terliği falan giydim. Abim hala peşimdeydi. Daha fazla konuşmıycağımı anlayınca önüme geçip konuşmaya başladı.
💭💭💭💭💭💭💭💭💭
Semih: Hilal bu saate kadar nerdeydin?Haber de vermedin. Hilal: Sabah çıktım ya. Seni uyandırmak istemedim. Semih: Bu saate kadar arıyabilirdin. Seni defalarca aradım. Kızlara arattım. Yoksun. Cevap vermiyosun. Hilal: Görkem'leydim. Semih: Bana doğru söyle. Hilal: Doğru söylüyorum. Semih: Yalan söyleme Hilal. Görkem seninle değildi.(bağırarak) Hilal: Sen nerden biliyosun?Hem kızlar nerde? Semih: Kızlar da Görkem de hastane de çünkü. Hilal: Neden birine bir şey mi oldu? Semih:... Hilal: ِِِAbi söylesene kime ne oldu? Semih: Sakin ol. Hilal: Söyle artık. Semih: Görkem ve Tuna kaza yapmışlar. Hilal: Ne?Nasıllarmış?Hastaneye gidicem ben. Semih: Tamam.
🙎🙎🙎🙎🙎🙎🙎🙎🙎
Abimle birlikte arabaya binip,hastaneye gitmeye başladık. Kazayı duyar duymaz kalbim sıkıştı. Onları çok seviyorum. Onlar benim en yakın arkadaşlarım. Yol boyu ağladım. Tek düşündüğüm, düşünebildiğim onlara bir şey olmamasıydı. Bütün yol boyunca sadece onlara bir şey olmaması için dua ederek geçirdim. Sonunda hastaneye gelebilmiştik. Arabadan indik. Ve resepsiyonda ki hemşireye nerde olduklarını sorduk. Hala ağlarken... Ameliyathanede olduklarını söyledi. Ameliyathanenin önünde Saren,Ceyda ve Sinem'in ağladığını gördüm. Yanlarına gittim. Beni gördüklerinde hepsi de yanıma gelip bana sarıldılar. Hepimiz ağlıyoduk. Bir kaç dakika o şekilde kaldıktan sonra koltuklara oturduk. Düğümlenmiş ağzımı biraz zorlayıp konuştum.
💬💬💬💬💬💬💬💬💬💬
Hilal: Nasıl olmuş? Saren: Birlikte kaza yapmışlar. Ne nasıl olmuş? Hilal: Durumları nasıl? Sinem: Görkem içerde durumu ciddiymiş. Ama tam nasıl bilmiyoruz. Tuna'yı odaya aldılar. Onun durumu Görkem'den biraz daha iyiymiş. Ameliyat gerekmemiş. Hilal: Hangi oda da?Uyandı mı? Ceyda: En son gittiğimizde hala uyuyodu. Şimdi bilmiyoruz. Şu solda ki oda da. Hilal: Ben Tuna'nın yanına gidicem. Saren: Gelelim mi senle?Kaldırabilir misin? Hilal: Gerek yok. Ben gidebilirim. Siz burda Görkem'le kalın. S,C,S: Tamam. Semih: Ben geliyim mi abim? Hilal: Hayır.
😢🙍🙍🙍🙍🙍🙍🙍🙍😥
Göz yaşlarım hala biraz var,ama sakinleşmişken kızların yanından ayrılıp Tuna'nın odasına doğru gitmeye başladım.
🔎Öndeki elinde telefon olan,beyazlı Görkem. Arkadaki pembeli Tuna.🔎
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
