Σαν μυθιστόρημα

Κεφάλαιο 8ο

Δύο μήνες μετά

   Ο ήλιος τους χτυπούσε στα μάτια και τους έκαιγε τα γυμνά τους χέρια. Ο Απρίλης είχε μπει με όρεξη και δεν τους άφησε παραπονεμένους. Κάθε μέρα ήταν ηλιόλουστη, τόσο που έκανε τους πάντες να λαχταράνε μια βουτιά στην κατά τα άλλα παγωμένη θάλασσα. Ο Αχιλλέας και ο Στέφανος απολάμβαναν τον καφέ τους έχοντας την υπέροχη θέα της θάλασσας αυτής. Ο Άρης και ο Παναγιώτης πάλι ήταν καθισμένοι απέναντί τους και είχαν για θέα τις κοπέλες που περνούσαν από εκεί.

-"Κοίτα μαλάκα τι ήρθε μόλις τώρα." είπε ο Άρης και έδειξε με το κεφάλι του δυο κοπέλες που είχαν κάτσει σε ένα διπλανό τραπέζι.

-"Πω ρε φίλε, κοίτα τι κυκλοφορεί. Πάμε να ψήσουμε κατάσταση;" ρώτησε ο Παναγιώτης με φανερό ενδιαφέρον.

   Ο Αχιλλέας γύρισε το κεφάλι του για να δει τις κοπέλες και ξαναγύρισε απότομα μπροστά. Ήταν η Στεφανία, η γειτόνισσά του, με μία φίλη της το ίδιο όμορφη όσο εκείνη. Αυτή είναι η ευκαιρία, σκέφτηκε από μέσα του. Το τελευταίο διάστημα οι φίλοι του, βλέποντάς τον να μη δείχνει ενδιαφέρον για καμία κοπέλα, είχαν αρχίσει να τον πειράζουν. Ήταν η ευκαιρία να τους δείξει ότι δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα, ότι συνέχιζε να ενδιαφέρεται για τις όμορφες υπάρξεις γύρω του, παρόλο που στην πραγματικότητα, στο μυαλό του υπήρχε μόνο μία.

   Με την Μυρτώ δεν είχαν ξαναβρεθεί από εκείνη την επεισοδιακή συνάντησή τους. Ο Αχιλλέας δεν ξαναπήγε στη βιβλιοθήκη, προσπάθησε να δώσει λίγο χρόνο στα συναισθήματά του και να ξεκαθαρίσει μέσα του τι ένιωθε. Κι όμως, ακόμη και όταν κατάλαβε ότι ενδιαφερόταν πολύ για αυτήν την κοπέλα, πάλι δεν τόλμησε να πάει. Φοβήθηκε, φοβήθηκε την αντίδραση εκείνης. Ότι θα γελούσε μαζί του, ότι θα τον κορόιδευε αν της εξομολογούνταν όλα αυτά, παρόλο που δεν φαινόταν τέτοιος άνθρωπος. Έτσι άφηνε τον καιρό να περάσει, περιμένοντας να βρει το θάρρος να πάρει αυτό που επιθυμούσε.

   Σηκώθηκε από τη θέση του κλείνοντας το μάτι στην παρέα του, που τον κοιτούσαν με περιέργεια και περίμεναν να δει τι θα κάνει. Τον είδαν να πλησιάζει σε εκείνο το τραπέζι, να αγκαλιάζει τη μια σέξι κοπέλα και να τη φιλάει στο μάγουλο. Αφού χαχάνισαν για μερικά λεπτά, ξαναγύρισε στο τραπέζι τους με τον αέρα του ωραίου γκόμενου.

-"Τι ήταν αυτό ρε φίλε;"

-"Τίποτα, απλά χαιρέτησα τη γειτόνισσά μου." τους είπε χαλαρά και ανακάτεψε τον καφέ του με το καλαμάκι.

-"Αυτό το μωρό είναι γειτόνισσά σου;; Ε ρε και έμενε δίπλα μου, ε ρε και έμενε δίπλα μου.." είπε γεμάτος υπονοούμενα ο Άρης.

-"Σ' άρεσε αγόρι μου ε; Αλλά δεν είναι για σένα η κοπέλα, είναι τόσο out of your league." 

-"Έτσι λες; Το βράδυ σπίτι σου αγορίνα μου, όλοι μαζί και πες και στις κοπέλες. Να δούμε αν είναι out of my league όπως λες." είπε ο Άρης και έκλεισε το μάτι σε κάποιες κοπέλες που τον κοιτούσαν εδώ και ώρα.

- - - - - - - - - -

   Ήταν όλα έτοιμα. Τα πατατάκια και οι πίτσες στο μικρό τραπεζάκι και τα ποτά απλωμένα στον μικροσκοπικό πάγκο της γκαρσονιέρας του. Οι φίλοι του ήταν ήδη εκεί, καθισμένοι στο χαλί γύρω από το τραπεζάκι και περίμεναν τις δύο κοπέλες με ανυπομονησία. Ο Άρης είχε βάλει σκοπό να κάνει κάτι με τη Στεφανία και είχε ετοιμαστεί για να τη γοητεύσει. Οι υπόλοιποι περίμεναν απλά να γελάσουν, όταν έβλεπαν τη χυλόπιτα που θα έτρωγε.

   Ο Αχιλλέας σε όλη τη διάρκεια της βραδιάς ήταν σκεφτικός. Στο μυαλό του ήταν μια φράση, Αν θες κάτι πολύ διεκδίκησέ το. Του το είχε πει ο Στέφανος λίγες μέρες πριν, σε μια από τις συζητήσεις τους. Ο Στέφανος ήταν ο μόνος από την παρέα που ήταν λίγο πιο ρομαντικός και μπορούσε να του ανοιχτεί πιο ελεύθερα. Δεν ήθελε όμως να του πει όλη την ιστορία, φοβόταν ότι αν την έλεγε δυνατά θα έχανε όλη τη μαγεία της. Του είπε απλά ότι του άρεσε μια κοπέλα και δεν ήξερε πώς να το διαχειριστεί. Και τότε ο φίλος του του είπε τη φράση που χαράχτηκε μέσα του, Αν θες κάτι πολύ διεκδίκησέ το.

   Αυτό έπρεπε να κάνει. Θα ξαναπήγαινε, θα την ξαναέβλεπε, θα της μιλούσε ο κόσμος να χαλούσε. Είχε πάρει την απόφασή του. Το σκεφτόταν και το ξανασκεφτόταν και κατέληγε στο ότι αυτό έπρεπε να κάνει. Δεν έπρεπε να κάνει πίσω, θα φερόταν σαν άντρας. Ναι, αυτό θα έκανε.

   Σηκώθηκε απότομα πάνω έτοιμος να φύγει, είχε ξεχάσει πού βρισκόταν. Όταν συνειδητοποίησε ότι ήταν γύρω του οι φίλοι του και οι δύο κοπέλες, έκατσε και πάλι στο χαλί και προσπάθησε να το παίξει άνετος. Είδε τον Άρη να κολλάει στη Στεφανία, η οποία ήταν φανερό ότι προσπαθούσε να τον αποφύγει. Ο Παναγιώτης το έπαιζε ωραίος γκόμενος στη Μαριάνθη που χαζογελούσε με κάθε του λέξη και ο Στέφανος έπινε τη μπύρα του ήρεμος και χαλαρός κουνώντας απαλά το κεφάλι του στο ρυθμό της μουσικής, που είχαν βάλει στη διαπασών.

   Ξανακάθισε κάτω σχεδόν απογοητευμένος. Τώρα που το είχε πάρει απόφαση, ήταν η πιο ακατάλληλη ώρα για να το υλοποιήσει. Αύριο, σκέφτηκε, αύριο. Προς το παρόν θα καθόταν εκεί να διασκεδάσει λίγο με τα παιδιά. Ένιωθε πλέον ένα βάρος να του έχει φύγει. 

-"Ποιος είναι μέσα για Jenga;"