HEVES

16 ✨ Nota.

"Evimi nereden buldun? "

Ağzımdaki peyniri yuttuktan sonra vişne suyundan bir yudum aldım. Geldiğimiz yer elit kesimlerin sıklıkla takıldıkları bir kafeye benziyordu. İki katlı olan bu yer, denizin kenarına kurulmuş, içerisi güzel bir şekilde döşenmişti. Açık mavi ve beyaz tonları ağırlıklıydı. Dikdörtgen şeklindeki bulunduğumuz birinci katın denize bakan bir tarafına minik bir bar yerleştirilmiş, çeşitli yerlerine pofuduk koltuklar, sehpalar ve vazolar konmuştu. Duvarlar ingilizce anlamlı sözlerin bulunduğu çerçevelerle kaplıydı fakat en dikkat çeken taraf eminim köşedeki devasa büyüklükteki kütüphaneydi. Çoğu ünlü kitapla birlikte birçok ansiklopedi de barındırıyordu. Gerçekten insana huzur veren bir atmosfere sahipti, burayı sevmiştim.

"Babanla sandığından daha yakınız. "

"Babamla bu kadar yakın olmak için fazla genç değil misin? "

"Babana yaşlı mı demek istiyorsun? " Dudağının kenarı yukarı kıvrılmıştı.

"Ne demek istediğimi anladın. "

"Bugün fazla aksiyiz desene. " Sinirli gözlerimi üzerine diktikten sonra anlamış olmalı ki devam etti. "Aslında babanla bu kadar yakın olan ben değilim, babam. Onun sayesinde birbirimizden bu kadar haberdarız. "

"Hakkımızdaki her şeyi biliyor musunuz yani? " Vişne suyundan son yudumumu alıp, çatalı tabağın kenarına bıraktıktan sonra arkaya yaslandım.

"Yani, çoğu şeyi. İkisi de çocukluktan beri arkadaşlarmış duyduğuma göre. Bağlarını koparmamışlar. "

"Küçüklüğünden beri burada mı yaşıyorsunuz? "

"Hayır, 16 yaşındayken taşındık. Önceden İzmir'deydik fakat babam yıllar sonra şirketin buradaki başına geçmeye karar verdi. Oradan beni ayırmak zorunda bıraktığı için ona baya sinirliydim. Yani İzmir 'deki hayatımı daha çok seviyordum. Halen öyle." Mırtıltılı bir ses çıkardığımda devam etti. "E,sen? Sen nasıl bir çocukluk geçirdin? "

"Bilmek istemezsin. "

"Mızıkçılık yapma, anlat. "

"Küçükken her gece ay dedeyle ve yıldızlarla konuşan biriydim. Bu detayı geçmek isterdim ama sanırım çocukluğuma dair hatırladığım en büyük şey bu. " Yüzümü sahil manzarasına döndürüp devam ettim. Fazla aydınlıktan olsa gerek gözlerim biraz kısılmıştı. "İçimdekileri anlatabilecek kimsem yoktu. Ailemle neredeyse hiç konuşmazdık, en yakın arkadaşım dertlerimi dinleyecek kadar müsait değildi. Günlük tutabilirdim belki ama yazmayı bilmiyordum. Kısacası ay ve yıldız benim en iyi dert ortaklarım oldular. "

İlginç bir şekilde düzgünce beni dinliyordu. Bunu yadırgamamış veya dalga geçmeye yeltenmemişti. Beni ciddi anlamda şaşırtıyordu.

"Ee şu çok önemli olan sürpriz nedir? " Bu kadar yorumsuz kalmasından ve konuyu değiştirmek istediğimden dolayı daha fazla uzatmamaya karar verdim. Bir süre önce düşünceli görünen yüzünü bir ışıltı almıştı.

"Hadi gidelim ve görelim. " Masadan kalktıktan sonra hesabı ödemeye gittiğinde onu takip etmeye başladım. Hesabı sorarkenki ve kasiyerle konuştuğundaki yüz halini, ağır ve cool hareketlerle cüzdanından para çıkarmasını izliyorken aniden bana dönünce afalladım. Resmen biraz önce onu kesmiş sayılıyordum. Tek kaşını havaya kaldırıp konuşmaya başladığında yüzümü normal bir hale sokmaya çalıştım.

"Bir şey mi oldu? "

"Yok, hayır. Hadi gidelim. "

Arkasını dönüp arabaya doğru ilermeye başladığında havaya doğru derin bir nefes verdim. Beyaz arabaya bindikten sonra emniyet kemerlerimizi bağlayıp heyecanla yola çıktık. Bu sürprizi ciddi anlamda merak etmeye başlamıştım.