"Abby, ayoko na. Itigil na natin to. We're over. Goodbye."
Am I supposed to believe this? Is this some kind of prank? If it is, then its not good. Ayaw na nya? We're over? Goodbye? Hindi. Hindi to totoo. Hindi kayang gawin ni Bryan to. Mahal nya ko, mahal ko rin sya. Walang rason para gawin nya to.
Dali dali kung di-nial ang number ni Bryan para maka usap sya, matapos ang ilang ring ay sinagot na nya.
"Abby ano ba? I said we're over. Wag mo na 'kong distorbohin."
"Bryan hin ... " 'di pa ko tapos magsalita ay binaba na nya ang tawag.
Totoo nga, nangyayari nga to. Di ko na napansin ang pag tulo ng mga luha ko, panay na iyak ko. Sinubukan ko ulit na tawagan si Bryan pero naka off na yung cell nya. Di ko na mapigilan iyak ko. Pero bakit? Bakit? Anong dahilan nya?
Nagdali dali akong umalis ng bahay para hanapin si Bryan, di ko na pinansin ang nakakalat ko nang make-up, ang tanging nasa isip ko lang sa panahong yun ay si Bryan.
"Oh darling, where are you goi .. Oh my God, were you crying? What happened honey?" Pag aalalang tanong ni mommy sakin habang nagdali-dali akong lumabas ng bahay.
BINABASA MO ANG
Once Upon My Writer
Teen FictionHappy ending, mai ganyan nga ba? Posible ba na masayang magtapos ang storya ng dalawang pusong nagmamahalan? Sinubok na ng kung ano-anong problema ang pagsasama nina Abby at Bryan, matalik na magkaiban na lihim na minamahal ang isa't-isa. Pano kung...
