Once Upon My Writer

Chapter 15

-Abby Hernandez ano ba, para kang nakakita ng multo.
-Eh talaga namang multo yun eh. Pinatay ko na sya sa buhay ko, biruin mo't nagpakita pa talaga ulit.
-Pero hindi na naman ako galit sa kanya eh.
-Siguro mas maganda kung makapag usap kami ng maayos.
-Pero para saan pa? Wala naman kaming dapat pang pas usapan eh.

Para talaga akong baliw na kinakausap ang sarili ko sa harap ng salamin. Naguguluhan to the highest level, napa-praning at naloloka. Eh kasi namin eh, so pano na nga ngayon? Ano na gagawin ko? Pano kung gusto nyang makipag usap sakin? Papayag ba 'ko? Tatanggi? Ang rude naman. Ewan.

Buong maghapon lang talaga akong nagkulong sa kwarto ko. Di ko alam kung anong dapat kong gawin. Kahit ano namang gawin kong panlilinlang sa sarili ko ay wa epek parin, Humingi na rin ako ng sign kai Lord, at parang narinig nya talaga ata kasi isang oras after nun, mai nag text sakin. Kinuha ko ang phone ko mula sa vanity mirror desk at binasa ang text, It says:

- "Hey, Asungot. I hope you don't mind but I got your number from Eli. I really never had the chance to ask it from you kanina. Kumusta ka na? Wanna have some coffee? Old times' sake :)"

Aba aba ang kapal ah, for Old times' sake daw, ihampas ko kaya yung Old times' sake sa kanya. Kung maka Old times' sake parang walang kasalanang nagawa ah.

- "Okay, Sounds good."

- "Really? Great. See you in half an hour."

Jusmiyo ano ba ito. Parang di ako makapaniwalang pumayag naman ako agad. Di man lang nagpa kipot ng konti. Parang sinaniban ata ako ng espirito ng diwata ng Throwback. Haay, nakaka imbyerna. Pero sige, tiningnan ko nalang itong chance para maayos namin ang lahat ng dapat i'ayos, ng sa ganon ay tuluyan na rin kaming makakapag simula pareho sa mga buhay-buhay namin at peace. Mas mabuti na rin kasing pareho na kaming walang grudge na binabaon galing sa kahapon. Bago kasi ata tayo makakapag bukas ng panibagong pahina eh kailangan muna nating tapusin ang dapat tapusin sa naunang kabanata.

Nag ayos na ako para sa pagkikita namin ni Bryan, the second encounter, wooh! Nakaka kaba. Nag ayos talaga ako ng bongga, eh kahit naman gusto ko talagang makipag ayos kai Bryan eh gusto ko rin namang kahit papano'y makita nya ang talagang pinag bago ko simula ng iniwan nya ko sa ere noon. Parang gusto kong ipamukha sa kanya na I can still be a better version of myself even after he left me broken and with all the scars.

Ilang sandali lang ay mai kumatok na sa pintuan. Okay, eto na to. Magkikita na naman kami ulit ni Bryan. Ready Abby. Kaya mo yan. Carry ko to.
Kinuha ko na ang purse ko, pinaligo'an ang sarili ko ng pabango at tumingin ulit sa salamin bago dali daling tumungo sa pintuan.
Pagkabukas ko ng pinto,

"Miss me?"

"Adrian?"

A/N. Promisewalangkwentatongupdatenato. Disigurostressngbongga. HahaPromiseaayusinkonapaangsusunodnaUD.