İKİ KALP BİR BEDEN

2.BÖLÜM

(Medyadaki yakışıklımız Aras )

Okuldan yurda dönmüştüm. Karnım son derece açtı ama ilk önce duşa girip üstümdeki yorgunluğu atmalıydım. Havlumu aldım ve duşların önüne geldiğimde ikinci şokumu da yaşadım. Kızların duşları yan yanaydı . Mahremiyet denilen şey yurtta kaybolup gitmişti. Bunlar bir yana alışmam gereken çok şey vardı. Umarım ki Aras dünkü davranışım yüzünden benimle tartışmaz Çünkü bugün kavga etmek isteyeceğim son şey olabilirdi, birde kızıl Cadı vardı tabi . Duş başlığının altına girip duş kolunu çevirdim çevirmem ile yanmam bir oldu. Hafifçe söverek kolu tam ortaya getirdim. Sıcaklık tam istediğim gibi olmuştu.

***********************
Kot pantolonumu giyip üstüne beyaz bir sweat giyinip yemekhaneye indim. Yemekhanenin girişinde dün Arasın yanında oturan arkadaşını gördüm. Öküzün trene baktığı gibi arkasından bakarken kızıl cadıya çarptım tam özür dileyecekken '' Önüne baksana Yeni!'' Dedi. Özür dileme isteğim biranda kayboldu. '' Ben sana kızıl Cadı diyor muyum?'' Dedim ve dememle kavga başlangıcı atılmış oldu. Yumruğunu sıktığını gördüm ve o bana hamle yapmadan ben onu yolumdan ittim. Sonra tam yemekhaneye girecekken kolumdan beni tutup karşısına çekti. Ben kavgadan kaçtıkça kavga beni çağırıyordu. Aslında pek umrumda değildi,kolumu çekip arkamı dönmüştüm ki vurmak istediğim ağzından şu kelimeler döküldü '' Bu hırçınlık ne Yeni,Amcanı mı görüyorsun bende!'' Her şey tamam dı ama bunu demeyecekti. Yüzüne tam tokatımı atacakken kolumu biri çekti. Bizim kızıl Cadı şaşkınlıkla arkama bakarken ben arkamda kimin olduğunu az çok tahmin ediyordum. Tahminim doğruydu tam arkamda Aras duruyordu. Ama neden kıçımı kurtarıyordu? Bana emredercesine '' İçeri geç'' dedi. Normalde yapmam ama içeri geçtim. Elimde olmadan onu çekiştirerek götürmesini izledim. Arkalarından bakarken Aras omzunun  üstünden bana öldürücü bakışlar attı. Anında içeri dalıp yemek sırasına girdim. Ama aklıma takılan bir şey vardı eğer kızıl cadı amcamı biliyorsa tüm yurt da biliyordu. Belki de Aras'ın bu kadar koruyucu olmasının sebebi budur,bana acıması. Yemeğimi alıp kendime bir masa buldum ve oraya oturdum yemeğimin tadını çıkarıyordum çünkü bu akşam o açlığı  yaşamak istemiyordum. Lokmaları ağzıma dıkıştırıyordum. Yemek yerken ben bile kendimi tanıyamıyordum. Taki o masama biri oturana kadar. Bu o muydu? Aras'ın masasına oturan tek kişi, bay kahverengi saç(!) '' oturabilir miyim ?'' Diye sordu. Aras'ın aksine daha cana yakın gibiydi.  '' Tabi,ama ilk önce adını söylersen.'' Dedim. '' Bu kadar mıydı ? '' alaycı bir gülümse takındı. Şirin gözüküyordu ama gözlerine gözlerimi dikmiş bakınca ciddi bakış atıp ''Poyraz'' dedi. Poyraz, kulağa hoş geliyordu. Masama oturdu ve sohbet ettik. Gözüm kapıya doğru kaydı Aras ve bizim Kızıl Cadı giriyordu. Ama yemek bitiyordu,Aç mı kalacaktı. Aman ne diyorum ben banane aç kalıyorsa , Ama benim yüzümden kalacaktı. Bir peçete buldum ve içine köfte koyduğum ekmeğimi sardım. Onun yaptığı İyiliklerin ve çikolatanın karşılığı olacaktı. Yemekhaneden çıkıp TV odasına geçtim. Tuana yanıma oturdu.'' Çok şanslısın!'' Dedi. Sebebini bile anlamamıştım ama bana şanslı demesi ilgimi çekmişti. ''Neden şanslı oluyorum?'' Dedim oda bana ''Poyraz hiç kimseyle oturmaz, Aras hariç tabi.'' Nasıl yani hiç kimse ile oturmayan poyraz benimle mi oturdu. Yüzüme şaşkın bir ifade inmişti. Aras neredeydi? Ekmeği ona nasıl verecektim. Tuana'nın  ağzını aradım Aras bu kata pek gelmezmiş. Ekmek Elimde kalmıştı. Olsun bende gece yerdim kime niyet kime kısmet dedikleri bu olsa gerek.
************

Televizyon izlemeye kendimi o kadar çok kaptırmıştım ki saatin kaç olduğunu fark etmemiştim bile. Azar yemeden önce televizyonu kapadım ve katıma çıkacaktım ki kapıdan birinin beni izlediğini gördüm. Ürkütücüydü, yurtta olsam bile gecenin bu saatinde kim bir kızı dikizleme ihtiyacı duyardı ki aklım birden evde geçirdiğim gecelere kaydı. Artık korkup yatağanın kenarına saklanan küçük kız değildim. Elime kumandayı aldım ve hızla koştum. Kim olduğuna bakmadan kafasına kumandayla vurdum. ''Sapık! Ne sandın ha öylece beni izleyebileceğini mi ! Pislik!'' Tekrar bir darbe indirecekken kolumu tuttu. ''Dur,dur küçük hırsız benim.'' Dedi. Bir dakika bu sesi daha önce duymuştum. Hayda Arastı bu ! Of  neden yaptım ki şimdi bunu . ''Aras! çok özür dilerim. Seni sapık sandım.'' Dedim. '' Bahanen özüründen büyük,küçük hırsız!'' Dedi ve haklıydı da mahçup olmuştum,yüzümden okunuyordu. ''Çok acıdı mı ?'' Diye sordum. Dünyanın en saçma sorusuydu belki ama sordum işte. ''Sence. Hem ayrıca ben değilde sapık olsaydı kumandayla mı saldıracaktın.'' Dedi. Haksız da sayılmazdı. ''En azından kaçabilirim.'' Dedim ve arkamı dönüp gidecektim ki bana '' Ee köfte mi vermeyecek misin?'' Dedi. Nasıl yani ona köfte ayırdığımı biliyor muydu ? Ama kim söylemişti ki bunu.  '' Ne köftesi?'' Dedim bilmemezlikten geliyordum ki kimin dediğini öğrenmek için.  '' Hadi ya bende sevinmiştim köfte yiyeceğim diye. Poyraz yanılmış desene. '' Bingo! öğrendim işte. Köfteleri koltuğun üzerinde unuttuğumu konusu açılınca fark ettim. Koltuğa doğru gittim. Arkamdan bakakalan Aras ne yaptığımı anlamaya çalışıyordu. Dışını peçeteyle sardığım köfteli ekmeği ona uzattım. Peçeteyi sıyırdı ve tam bir ısırık alacaktı ki bana  ''Bunu da alıp kaçmayacaksın değil mi?'' Dedi. Oda nesi dudağının kenarında küçük bir gamzesi vardı, keşke her zaman gülse ve gamzesini her zaman görsem diyebileceğiniz gamzelerden.Ama tuhaftır ki bende ilk gerçek gülücüğümü atıyordum.Bir daha hiç güleceğimi sanmıyordum. Ama o beni güldürmüştü. Zevkle köftesini yiyordu ben ise onu izliyordum. '' Bana öyle bakarsan köfteden önce ben biteceğim.'' Dedi. O kadar belli miydi onu yercesine baktığım ama neden böyle yapıyordum. '' En iyisi ben gidiyim.'' Dedim belki dur gitme der sanmıştım ne saçma,ama o kafasını onaylarcasına salladı. Ne bekliyordum ki, ellerimi arkamda birleştirdim ve küçük bir çocuk gibi yalpalayarak katıma çıktım. Uzun zaman önce gelen uykum iyice nüksetmişti. Göz kapaklarıma engel olamıyordum ve sonunda uykuma teslim oldum.