Temporary Bliss

Ch.16

Ch.16

Robine's POV

"Hija may tumatawag sa akin lalabas na ako ah" Mommy

"Okay Mom" sabi ko naman.

Narealize ko grabe pala kadevastated nang mukha ko. Ang laki laki nang eyebags ko at super pale pa nang mukha ko. Haaay para akong nagkaroon nang insecurity sa Mommy ni Luke. Ang ganda ganda kasi eh. Makabalik na nga.

"Boys What's happening here?" Mommy

Anong meron? Bakit nakatayo itong dalawang ito?

"Again What's happening here? Nag aaway ba kayong dalawa?"Mommy

"Luke, anong nangyayari?" tanong ko sa kanya

"Tita Pwede ko bang isama si Robine?" Luke

"It's Okay, pero san kayo pupunta?" Mommy

Hindi niya sinagot si Mommy at hinila nalang niya ako

"San mo siya dadalhin?" pagpigil ni Cody at hinawakan niya yung braso ko.

"Ako na ang bahala sa kanya. Walang masamang mangyayare sa kanya. Hindi naman din kasi ako tanga para saktan si Robine."Luke at tinanggal niya yung kamay ni Cody sa braso ko. At umalis na kami.

Habang nasa kotse kami. Tinitigan ko si Luke. Hindi siya umiimik. Napakaseryoso nang mukha niya. Nakatuon lang siya sa daan at hindi man lang niya ako kinakausap o pinapansin.

Nakarating kami sa isang pamilyar sa aking lugar.

"Diba dito t--"

"Oo dito nga yun yung una mo akong makita. Umiiyak." Luke

Oo nga dito nga iyon. hindi ko nga alam kung paano ako napadpad dito nun tas nakita ko nga syang umiiyak at di ko alam kung bakit at hanggang ngayon hindi ko pa din alam kung bakit sya umiiyak nun.

"Umiiyak ako nun dahil sa kanya" Luke at at tinuro ang puntod nang isang babae.

                            "R.I.P"

     "Alexandra Maurice Y. Dela Vega"
           "Born: September 19, 1994"
            "Died: February 14, 2009"

16 years old lang sya nung namatay.

"Ako sana ang nanjan at hindi siya"Luke napatingin naman ako sa kanya at nakita ko syang umiiyak na

"Luke, a-anong nangyare?"

"February 14, 2009 that the worst day of my life. We were so happy that day then suddenly couple of men came to us with deadly weapons in their hands. We tried to escape to them but we can't we gave our cellphones and wallets but they not contented. Tinitigan nila si Maurice. Sinubukan nila itong gahasain pero pinigilan ko sila at masyado silang Madame. Hanggang sa isang pangyayare nalang ang naganap.She sacrifice her life to saved me. She died because of me." Luke

Hindi ko inakala na sa kabila nang pagiging masiyahin niya may ganito pala syang pinagdadaanan.

"Robine you save me from my darkest life. You gave me another reason to smile, to be happy, to live and to fall inlove again."Luke

"Akala ko ba napag usapan na natin ito?" sabi ko sa kanya

"Oo nga napag usapan na natin iyon pero Rob, hindi ko talagang pigilan yung nararamdaman ko para sayo. Akala ko okay na yung ganitong set up pero hindi ko pala kaya." Luke

"Luke, napakabait mong tao. Naguiguilty ako sa nangyayari sa atin. Matagal ko nang sinasabi sa sarili ko na ayokong makita ka na nasasaktan nang dahil sa akin. At nasasaktan ako dahil ngayon ako naman ang dahilan nang pag iyak mo dito." Naluluha na rin ako.

Niyakap nalang niya ako.

"Akin ka nalang Robine, akin ka nalang.  Hindi ka man niya kayang mahalin andito naman ako para mahalin ka. Kung nalang sana ang minahal mo ng hindi na tayo mahihirapan ang ganito" Luke

"Sana maintindihan mo ako Luke. I love him, I love him very much even if it hurts. Your so special to me Luke. If I can love more than I love him I will do but I can't. I know how it feels to not loved back by the who you really. I know how it is but I'm doing everything just to forget him but I still in love with him. I hope this conversation will not change our special relationship"

Umalis na ako. Sobrang nahihirapan na ako. Bakit ba nangyayari sa akin ito? Ayokong nakikitang nahihirapan si Luke pero hindi maiwasan na mangyare ito dahil sa akin. Sino ba ang dapat kong piliin? Mahal ko o mahal ako?

-*-
A/N: Teka kanta yun ah?!