You, Me and the Torn Love Letter ꞁ ✓ [PUBLISHED UNDER BOOKLAT PUBLISHING CORP.]

f i f t e e n | Getting Drunk [ part one ]

ACOUSTIC NIGHT NG gabing iyon kaya sa halip na dumiretso ng uwi, inimbitahan ni Cass si Ansel na pumunta sa beach. May mga indie artists kasi na tutugtog sa gabing iyon at ilan doon ay minsan lang niya makita na nag-la-live. Sa mga banig sila uupo habang may dumadaan na waiter na may dala dalang mga drinks. May entrance fee lang at willing naman siyang magbayad.

"Nakakadalawang linggo at kalahati na pala tayo rito, ano?" Tanong ni Cass sa binata nang makahanap na sila nang mauupuan. Nagsimula na ang tugtugan at napakasenti ng kanta ngunit maganda naman sa pandinig.

"Buti natagalan natin," nakangiting sabi ni Ansel sa kanya. Kanina pa ito ngumingiti at gusto na niyang tanungin kung ano bang nangyayari rito o kung nagkasakit ba ito bigla.

Napailing na lang siya. "Ang ibig mong sabihin buti natagalan kita."

"Really, now."

May nag-o-offer sa kanila ng drinks at hindi siya nagdalawang isip na kumuha ng isa. Hindi naman siya palainom at hindi niya pa alam kung hanggang kailan siya tatagal. But the night is young, there's good music, at si Ansel lang naman ang nakakakilala sa kanya roon kung sakali. Kumuha rin ng inumin ang binata.

"Totoo naman," pagpapatuloy niya sa nauna nilang usapan. "Buti natagalan kita kasi ang akala ko hindi talaga kita matatagalan."

Saglit na uminom muna ito bago nagsalita. "Well, I'm sorry to disappoint."

"Iyon na nga," tinikman niya ang sariling inumin at naramdaman niya agad ang pait. She didn't like it but she tried not to let that show. Kung napansin man iyon ng binata ay hindi na ito nag-komento pa. "I mean, 'wag kang ma-o-offend, ah," pagpapatuloy niya. "Uulitin ko lang kung ano ang sinabi ko nung asa ferris wheel tayo. You know you used to be cold and unapproachable, right?"

Tumango lang ito at himala namang hindi nagbago ang ekspresyon nito. Sa halip, nanatili itong nakangiti na parang in-e-encourage siya na magkwento at sabihin kung ano ang gusto niyang sabihin.

Mataman niya itong tinignan at umiling na lang siya. Sayang ang gabi kung sisirain niya lang dahil magiging senti na naman siya. Sa halip, iniba na lang niya ang usapan at pinagusapan na lang nila ang mga indie artists na tumutugtog ngayon. And surprisingly, Ansel had a good taste in music dahil nagsimula pa itong mag-suggest ng iba pang mga indie artists na hindi niya pa narinig ang pangalan noon.

"Akala ko mahilig ka sa mga classic na kanta," aniya. "Alam mo na country. Lagi kayang nagrereklamo sa akin si Greta noon kasi ayaw niya ng country."

Tumango ito at kumuha ulit nang maiinom. Samantalang inubos niya muna ang sa kanya bago siya umabot pa ng isa. Unti-unting nasasanay na siya sa lasa nang iniinom niya. "You know, Caz."

"Yes?"

"I think marami tayong maling akala sa isa't isa."

Siya naman ang tumango. Ang bakasyon na iyon ang tumulong sa kanya para maintindihan at masilip kahit kaunti ang buhay ni Ansel. Isang bagay na hindi niya nagawa ng College sila at isang bagay na hindi niya aakalaing magagawa niya na wala si Greta, ang middle man nila. Ngumiti siya rito. "So, what do you think about me? First impression versus ngayon?"

Bago ito nakasagot ay may sumunod ng kanta at romantic iyon. Dahil doon ay nagsimulang magsitayo ang mga tao at kanya kanyang nagpareha. Hindi niya alam kung ano ang nagaganap ngunit napatayo na rin siya.

Umabot iyon hanggang sa lahat na ng mga taong naroroon ay may kapareha. Liningon niya si Ansel na mukhang hindi man lang nag-effort na maghanap nang makakasayaw.

"Hindi ka sasayaw?" Tanong niya rito at sa halip na sagutin siya ay inilahad nito ang kamay sa kanya. "Don't worry. Hindi ako magrereklamo kahit na matapakan mo pa ako."

Flattered naman siya kaya tinaggap niya ang kamay nito. Nagulat naman siya nang gumalaw na sila. Magaling pala itong sumayaw, sumusunod lang siya at sinubukang 'wag tapakan ang paa nito. Hindi siya successful. Dahil sa pangalawang ikot nila, natapakan niya ang paa nito. "Oh gosh, sorry," mabilis niyang sabi ngunit nakangiti lang ang binata. Sa halip, hinapit lang siya nito palapit.

She felt his hand on the small of her back and his warm breathing on her nape. Nagsimula na naman siyang kilabutan... but right now, ayos na iyon sa kanya.

Maybe dahil nakainom siya, maybe dahil malamig ang hangin, maybe dahil maganda ang kanta. But this time, hindi siya takot na maging napakalapit rito. She's even willing to welcome the feeling at ang mabagal na pagpintig ng kanyang puso.

"Caz," mahinang bulong nito sa tenga niya. "You're beautiful, you're smart, and you're brave. Iyan na ang tingin ko sa iyo ngayon and I'm proud of the person you've become. Medyo safe kid ka rin pero ayos lang sa akin iyon, ako na ang bahala kung kailangan mong makaranas ng mga extreme activities. Sasamahan pa kita kung gusto mo."

Hindi niya napigilang mapangiti. "Bolero ka naman."

"Sa iyo lang."

"Che. Mamaya maningil ka riyan. Wala akong pambayad."

"You don't believe me?"

Ipinatong niya ang kanyang ulo sa dibdib nito at pinakinggan ang pintig ng puso ng binata. His heartbeats are slow and steady. It's nice hearing someone else compliment her on things that she didn't think was true before. Especially, when it comes from this guy. "Maybe."