MOTB 23

57.5K 2.2K 351
                                    

#MOTB23

Rekta got into college, taking Civil Engineering.

Having a relationship with someone somehow triggered me to grow inside it as how every days were being delivered in reality. Habang tumatagal ang mga araw patungo sa mga linggo hanggang sa maging mga buwan at taon ay sumasabay sa hangin ang pagbabagong hindi inaasahan dahil dito na natututo.

"Rekta..." I called.

"Hmm?" he hummed while hugging my waist.

"Kailangan ko nang umuwi, nagtext na si Statice."

He sighed massively against my shoulder, his arms around my waist tightened.

"30 minutes, please..."

Huminga ako nang malalim, bago pa makapagreklamo ay muli siyang nagsalita.

"I can't go back next week." he whispered roughly, it sounds sad.

Rekta and our set up as best friends into a relationship continues to grow romantically, and it was the best part of my almost eighteen years existence. Knowing Rekta and friends gave me too much to experience in this world with their presence every weekend of the years, I can't believe time flies so far and fast around me. Us. It's getting scary.

Kumunot ang noo ko at marahang humawak sa kanyang braso, sa itaas lamang ng kanyang wrist watch na suot.

"Bakit?" my heart wrenched, ibig sabihin hindi na naman kami magkikita ng dalawang linggo.

Nitong nakaraan ay madalas iyon. Sa isang buwan ay dalawang beses lang kami nagkikita, iyon ang mahirap sa relasyong ito. Hindi ko inaasahan, hindi ko alam kung bakit ang dating ayos lang sa akin ay kinalulungkot ko na ngayon.

"Finals week," he murmured.

My lips separated in realization. Oo nga pala, hindi naman kasi kami magkaparehang normal na eskuwelahan kaya hindi ko inaalala ang mga ganoong linggo.

Nagbuntonghininga ako at mabagal ang naging tango, I calmed down and leaned my back on his chest.

"Okay... 30 minutes lang." mariin at may banta kong sinabi.

He inhaled on my shoulder, he gently kissed my nape and exhaled mildly.

"I'll miss you."

I smiled. "Alam ko na 'yan,"

"Tss..."

"Mahirap ba Engineering? Bakit kasi 'yan ang kinuha mo kung alam mong mahirap?"

He chuckled. "My Mom's dream for me, too."

"Si Alas, anong kurso?"

"Same, lahat pati si Mama at Papa." I felt him smile against my cheek. "I really wanted to be in their field, ganoon din si Alas."

"As in?" natutuwa kong sabi, nilingon ko siya.

He pulled me more to sit on his lap sideway, I clung my left arm around his nape and gently stroke his soft hair. Nagkatinginan kami at tumango siya bilang sagot sa akin.

"Mama and Papa were classmates wayback in college, also childhood sweethearts."

Napakurap-kurap ako habang nakatingin sa kanya at nakikinig, I can't believe that his parents are going so strong until now.

Marahan niyang tinuko ang ilong sa aking braso pataas sa balikat, I shuddered unconsciously while imagining his parents' story. Napabungisngis ako, nakakatuwa kung ganoon katibay ang relasyon at tumitibay pa para sa kanilang pamilya. He suddenly buried his nose on my armpit that made me wriggle in shock, napasinghap ako at mabilis nakiliti kaya nagpumiglas ako at dinikit ang mga braso ko pero mas malakas siya kaya hinila niya iyon para lalong sumiksik sa kili-kili ko. I screamed a laugh while wriggling.

Veiled Diaries #2: Mask of The BluesTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon