Perfectly Hidden

11. Verwarring

Ik had de hele school doorgezocht, op zoek naar Matthijs. Hij was nergens te vinden, spoorloos verdwenen. Ik voelde me zo ontzettend rot, waarom moest ik nou weer naar mijn kluisje om mijn boek te halen, we hadden ook gewoon samen met zijn boek kunnen doen.. Waarschijnlijk dacht Matthijs dat ik en Peter iets hadden. Maar ja, ik was weer zo dom om naar mijn kluisje te gaan.. En waarom stond Peter, Anne-Marijns Peter, nou weer met mij te flirten? Het was voorbij, het was nou eenmaal gebeurt.. Er gleed een traan over mijn wang, waar was Matthijs? Ik rende naar de wc en bleef daar schuilen. Toen ik daar 20 minuten had staan huilen, liep ik weer terug naar de aula. Ik vind matthijs echt heel leuk, en nou heeft die stomme Peter het verpest. Ik zag Peter aan een tafel zitten, met een ander meisje. Wat was het toch ook een eikel. Een foute gozer...

Tot mijn verbazing was Anne-Marijn nog op school, ze stond te praten met een of andere chinees. of course.. Ik liep naar haar toe, "Matthijs is weg, als in echt weg!" "Emma ga weg, ik heb je echt wel gezien met Peter hoor, het is allemaal je eigen schuld. Je zoekt het maar uit!" Die had ik even niet zien aankomen, ze had me dus gezien... Het was alleen maar een luchtkus en een knipoog probeerde ik nog. Dit was fout, helemaal fout. Ik rende zo snel als ik kon naar de kapstokken om naar huis te gaan. Maar door alle haast botste ik keihard tegen Marin op.. "Gaat het goed Emma?" "Nee, ik heb echt niemand meer, Anne-Marijn is klaar met me en Matthijs is gewoon weg!" "Ik heb niets te doen, misschien kunnen wij samen iets gaan doen? Voor een beetje afleiding!" "Dat lijkt me een geweldig idee!" Het was beter dan thuis niks doen en alleen maar op de bank hangen met chocolade.

We fietsten samen naar de stad, om wat te eten bij de mac. Dat kon ik op dit moment goed gebruiken. "Oke, vertel eens wat er is gebeurt met Matthijs?" "Nou, ik zou dus samen met Matthijs bio gaan leren, maar mijn boeken lagen nog in mijn kluisje. Dus ben ik de boeken gaan halen maar Peter stond daar ineens en begon met me te flirten.. Toen hij mij een handkus gaf stond Matthijs ineens achter me en vloekte. Daarna liep hij weg en was hij spoorloos verdwenen. "Waarom was Matthijs je gevolgd dan?" "Ik weet het niet, waarschijnlijk vond hij het een beetje vaag allemaal.." "Nee, jij bent niet vaag, Matthijs is gewoon een hele rare gozer. Ik snap sowieso niet wat je zo aantrekkelijk aan hem vindt." Daar moest ik even over nadenken.. Hij was natuurlijk ontzettend knap en hij rook altijd zo lekker.. En dat haar was ook zo enorm sexy! Ook kon je in zijn ogen verdrinken.. Zijn ogen waren prachtig! qua uiterlijk was hij de perfecte jongen voor mij, maar ik heb eigenlijk helemaal niet naar zijn innerlijk gekeken. Liefde maakt echt blind... "Hij is gewoon alleen een knappe gozer met een stom innerlijk. Dat is alles.. En ik ben helemaal klaar met hem.." Dat was misschien niet helemaal waar.. Misschien dat ik me op een dag nog bedacht. Maar op dat moment zeker niet.. De rest van de middag was super! Marin was zoo aardig voor mij... Toch, diep van binnen, voelde ik die warme uitstraling van Matthijs door mijn lichaam gaan.

Toen ik thuis kwam stond mijn moeder op me te wachten. "Emma, waar was je? Je had gezegd dat je vandaag extra goed zou gaan leren voor je wiskunde toets!" Shit, mijn moeder had gelijk, dit was ik helemaal vergeten.. "Ik was aan het leren met Anne-Marijn, bij haar..." "Weet je het zeker?" "Ehh ja.." Ik kreeg het een beetje nerveus.. "Waarom zegt de moeder van Anne-Marijn dan op facebook dat Anne-Marijn vandaag haar eerste date had met ene Peter?" WTF? Waarom had die eikel nou weer een date met Anne-Marijn, terwijl hij vandaag met mij stond te flirten en met nog een ander meisje? En waarom zet haar moeder dat op Facebook? "Ehmm, tja oke betrapt.. Ik was bij Matthijs aan het leren.." Ik wist even niks beters om te zeggen.. "Oehh Emma, dat was toch die jongen waar je het zo vaak over hebt?" "Ja dat is hem ja.." Waarom zeuren moeders toch overal zo over door?

Ik liep naar mijn kamer en pakte mijn telefoon, ik had een appje van Marin.

Marin: Hey Emma, ik vind het echt vervelend voor je, dat gedoe met matthijs. Als ik iets voor je kan doen, laat het me weten! Zullen wij anders morgen wiskunde leren? Op school natuurlijk.

Omg, Marin wist precies wat hij moest zeggen! Alsof hij kon weten dat ik wiskunde lastig vond en dat mijn moeder boos was!?

Ik: Heeyy, ik snap echt helemaal niks van wiskunde.. zou je het me inderdaad nog een keer willen uitleggen?? xxx Emma! 😘