"Δεν νομίζεις πως αυτό που κάνουμε είναι λίγο παράνομο;"
"Εγώ πιστεύω πως η ζωή είναι για να κάνεις πράγματα που σε κάνουν ευτυχισμένο. Και όσο για τους κανόνες..
Πιστεύω πως κάποιες φορές,οι κανόνες είναι για να σπάνε.."
cr':@crystaelchim
5-2-19
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Μισό λεπτό!" Φώναξα και ξεκίνησα να περπατάω προς την πόρτα. Ήμουν σίγουρη πως ήταν κάποιος από τους έξι,όταν όμως κοίταξα από το ματακι δεν μπορούσα να διακρίνω τίποτα.
"Τι θα γίνει;" Άκουσα την Lexi να με ρωτάει από πίσω μου
"Ποιος είναι;" Ακολούθησε η Mirae
"Δεν ξέρω,δεν βλέπω κανέναν" είπα και πήρα το μάτι μου από το ματάκι της πόρτας ώστε να γυρίσω και να τις κοιτάξω
"Τι εννοείς δεν βλέπεις κανέναν;" Με ρώτησε η Lexi και σηκώθηκε από το κρεβάτι. Άρχισε να περπατάει προς το μέρος μου,στην πόρτα,και κοίταξε και εκείνη με την σειρά της
"Εμμ.." είπε εκείνη και κοίταξε κάπως περίεργη
"Τι θα κάνουμε τώρα;" Ακούστηκε η Mirae να λέει
"Σαν τι να κάνουμε δηλαδή;" Την ρώτησα εγώ ειρωνικά
"Ε δεν πρέπει να ανοίξουμε να δούμε μήπως είναι κάποιος και το μετάνιωσε; Και έφυγε θέλω να πω,μήπως είναι ακόμη στο διάδρομο" είπε και εγώ με την Lexi κοιτάξαμε η μια την άλλη
"Εσύ ανοίγεις" μου είπε και έφυγε πάλι στο κρεβάτι της
Εγώ μιας που δεν είχα άλλη επιλογή,άνοιξα διστακτικά την πόρτα. Έγειρα το κεφάλι μου έξω σιγά σιγά,για να δω μηπως και κυκλοφορούσε κανένας στον διάδρομο. Τζιφος όμως. Τότε όμως,ενώ πήγα να κλείσω την πόρτα,το μάτι μου έπεσε πάνω σε κάτι στο πάτωμα. Κάτι που γυαλίζει..
"Τι στον.." είπα και σήκωσα το ζευγάρι κλειδιά που βρισκόταν μπροστά από την πόρτα μας. Το κοίταζα για λίγη ώρα,όταν άκουσα την φωνή της κολλητής μου να έρχεται από μέσα
"Τι είναι αυτό;!" Με ρώτησε η Lexi
Έκλεισα τότε την πόρτα γρήγορα,πριν προλάβει να με δει κανείς,και γύρισα το βλέμμα μου πίσω σε εκείνες
"Ένα ζευγάρι κλειδιά.." είπα κοιτώντας τα ξανά. Ορκίζομαι πως κάπου τα έχω ξαναδεί
"Όχι οποιοδήποτε ζευγάρι όμως!" Είπε η Mirae όταν ήρθε δίπλα μου και πήρε τα κλειδιά μέσα από το χέρι μου
"Τι εννοεις;" Την ρώτησα εγώ
"Εννοώ ότι είναι το ίδιο κλειδί,με αυτό που έχουμε για το δωμάτιο.." είπε και κράτησε και το κανονικό ζευγάρι στα χέρια της
"Και αυτό πως βρέθηκε εδω;"
"Ξέρω γω," πήραμε ως απάντηση από την Mirae "λέω να κοιμηθώ,είμαι κουρασμένη και είναι αργά"
"Καληνύχτα!" Της είπα,και έπειτα από δέκα λεπτά εγώ και η Lexi κάναμε το ίδιο
Δεν ξέρω τι κάνανε αυτές οι δύο,όμως εγώ δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Μονάχα μια σκέψη τριγυρνούσε στο μυαλό μου
'Πως έφτασαν εδώ τα κλειδιά..;'
Την επόμενη μέρα..
Είχε ήδη περάσει όλο το χθεσινο βράδυ,και οι τέσσερις πρώτες ώρες της σημερινής ημέρας στο σχολείο. Δεν έγινε τίποτα το ιδιαίτερο,αρχίσαμε να μιλάμε πιο πολύ με τα αγόρια - ακόμα και η Lexi άρχισε να μιλάει με τον Taehyung - και με την Haneul που εννοείται μιλούσαμε από πριν,και τώρα κατευθυνομασταν προς την καντίνα.
"Που θα κάτσουμε;" Ακούστηκε να φωνάζει ο Jimin,ο οποίος βρισκόταν λίγο πιο πίσω από εμας,και μιλούσε με κάποιον. Δεν ξέρω ποιον.
"Έχει εδώ ένα τραπέζι!" Είπε ο Jin και κατευθύνθηκε προς τα εκεί "Θα σας περιμένω να τελειώσετε ώστε να μην το πάρει κανείς άλλος,και έπειτα θα πάω εγώ,εντάξει;"
"Εντάξει!" Απαντήσαμε όλοι ταυτόχρονα και προχωρούσαμε προς το μέρος που παίρνουμε τα φαγητά μας
..
Ήμουν πρώτη από εμας στην ουρα,και ερχόταν η σειρά μου. Πίσω μου ήταν τα υπόλοιπα παιδιά.
"Τι έχεις εσύ σήμερα;" Με ρώτησε η Lexi η οποία βρισκόταν ακριβώς από πίσω μου
"Σαν τι να έχω;" Την ρώτησα
"Ξέρω γω,είσαι λίγο στον κόσμο σου σήμερα. Πιο πολύ από ότι άλλες φορές" μου είπε και γύρισα πλέον ολόκληρη ώστε να την κοιτάω
"Γιατί το λες αυτό;" Της είπα,κοιτώντας την μπερδεμένη
"Σου μιλάω τόση ώρα,και εσύ γύρισες μόνο όταν σε σκουντηξα" μου εξήγησε και έμεινα να την κοιτάω
"Εεμ,όχι,δεν έχω κάτι,είμαι καλά" ψέματα. Σκέφτομαι από εχθες το βράδυ ποιος μπορεί να μας έφερε τα κλειδιά χωρίς να οδηγούμαι πουθενά. Και νιώθω ότι στο κοντινό μέλλον κάτι θα συμβεί.
"Καλά,ότι πεις" μου είπε και γύρισα πάλι μπροστά μου.
...
Ήμουν έτοιμη να βάλω ότι ήθελα στο πιάτο που είχα πάνω στον δίσκο που κρατούσα,όταν άρχισα να ακούω βήματα από πίσω μου,τα οποία όσο πλησίαζαν γίνονταν πιο γρήγορα
"Υ/Ν! Υ/Ν!" Άκουσα την φωνή της φίλης μου να με φωνάζει λαχανιασμενη
"Mirae; Τι συνεβη;" Γύρισα να την ρωτήσω
"Ε-Εμαθα ποιος μας άφησε ε-εχθες τα κλει-κλειδια.." είπε προσπαθώντας να βρει τις ανάσες της
"Ποιος;!" Την ρώτησα εγω.
Εχω ένα κακό προαίσθημα. Κάτι θα γίνει,πολύ σύντομα. Και δεν θα έχει καλό τέλος.. ~~~ 💙
