"Δεν νομίζεις πως αυτό που κάνουμε είναι λίγο παράνομο;"
"Εγώ πιστεύω πως η ζωή είναι για να κάνεις πράγματα που σε κάνουν ευτυχισμένο. Και όσο για τους κανόνες..
Πιστεύω πως κάποιες φορές,οι κανόνες είναι για να σπάνε.."
cr':@crystaelchim
5-2-19
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Κορέα,δύο χρόνια αργότερα...
"Goodbyes are not forever,goodbyes are not the end. They simply mean I'll miss you,until we meet again"
"Αυτό ήταν και το τελευταίο κομμάτι!" Είπε η Υ/Ν,μόλις κρέμασε την ξύλινη πινακίδα με αυτό το ρητό στον τοίχο.
"Νομίζω το κάναμε πολύ ωραίο,εσύ τι λες;" Την ρώτησε ο Yoongi,και πέρασε το χέρι του γύρω από τους ώμους της.
Η κοπέλα κοίταξε τον πρώην καθηγητή της,ο οποίος κοιτούσε με θαυμασμό το πρώτο τους σπίτι.
"Συμφωνώ μαζί σου!" Του είπε,και γύρισε και εκείνη το βλέμμα της στο ρητό που βρισκόταν στον τοίχο τους,δίπλα από μερικές φωτογραφίες τους.
"Ξέρεις,το επέλεξα γιατί νομίζω πως μας περιγράφει,κατά κάποιο τρόπο..." Είπε το αγόρι με τα πλέον καστανοξανθα μαλλιά,και γύρισε να κοιτάξει την πρωην μαθήτρια του.
"Τι εννοείς;" Τον ρώτησε εκείνη,και κοιτούσαν πλέον ο ένας τον άλλον κατάματα.
"Όταν τότε σου είχα πει αντίο,μέσα από εκείνο το γράμμα,το είχα κάνει σκεπτόμενος αυτό το ρητό" απάντησε στην ερώτηση της ο Yoongi,και πήρε το χέρι της στο δικό του.
"Ήξερα πως αυτό δεν θα ήταν το τέλος μας,άλλωστε δεν θα μπορούσε να είναι. Δεν θα μπορούσε να είναι,γιατί δεν θα το άφηνα εγώ.."
Δύο χρόνια πριν...
"Yoongi;!" Είπα,μόλις είδα τον καθηγητή μου να στέκεται μπροστά μου.
Τώρα κατάλαβα γιατί ούρλιαξε έτσι η Mirae πριν,μάλλον θα τον συνάντησαν στο ισόγειο.
"Μπορώ να περάσω;" Με ρώτησε "Νομίζω πως πρέπει να μιλήσουμε..."
"Δεν έχουμε να πούμε τίποτα,δεν καταλαβαίνω τι-" Έλεγα,μέχρι που με αιφνιδίασε,πιάνοντας μου το χέρι.
