Matapos ang scholarship exam, nasa lineup pa din si Iya sa mga pinakamamagaling na estudyante ng Public University.
Isang umaga araw ng Lunes, masaya ang mga estudyante sa pagbabalik sa campus matapos ang mahaba habang holiday break.
TOMI: good morning Ganda..
IYA: naku.. alam ko na yang ganyan mo, buena manong favor ba yan?
Si Tomi Valdez, ang bff/ kinakapatid/ feeling bf/ childhood friend ni Iya.
TOMI: (ngiting ngiti labas ngipin) pwede naman di ba?
IYA: (deep breath) ano ba yun?
TOMI: tulungan mo ko, gusto ko nang makipag break sa gf ko..
IYA: hay naku! ayoko!! yung huling tulong ko sayo, image ko yung nasira, kaya ikaw na ang bahala dyan..
TOMI: Iya naman, hindi mo na ba ko mahal?
IYA: (natatawa) ang corny mo, mas mahal ko tong sarili ko noh.. dyan ka na..
Pagdating ni Iya sa classroom, nakita niyang ipon ipon ang mga classmates nya katabi ng upuan nya.
IYA: (kinalabit ang isang cm) ano meron?
CM1: hindi ko din alam, sabi bagong student..
IYA: ganun? artista ba?
CM1: hindi eh..
IYA: jusko!! hindi naman pala..
Dahil hindi makalapit si Iya sa kanyang upuan, ibinagsak nya ang kanyang bag sa isang lamesa na malapit sakanya, dahil dun naagaw ang pansin ng lahat at sabay sabay na tumingin sakanya.
IYA: (ngumiti) good morning! makikidaan lang, nahaharangan nyo kase yung table ko..
Sabay ring ng bell, hudyat na magsisimula na ang unang klase, nang magsibalikan na ang mga estudyante sa kani kanilang upuan, isang galing sa Private University ang bago nilang kaklase. Si Dion Relyez, isang Track and field athlete.
DION: hi, I'm Dion..
IYA: Hello.. welcome here? (alanganin ang ngiti) masyado kasing common kung babanggitin ko pa yung school..
DION: it's ok.. thank you..
Matapos ang dalawang klase, tumunog ang bell para sa breaktime. Lumabas si Iya para kumuha ng ilang libro sa Central Library na katabi lang ng kanilang campus, at saka bumili ng donut para sa break.
Sinubukan ng dalagang isandal sa iisang braso ang mga libro para makakain, pero sa tapat palang sya ng gate ng school ay nalaglag na ang dalawa, kinagat ni Iya na naka stock sa bibig ang donut habang pinupulot at inaayos ang mga libro. Napatigil ang dalaga ng may nakatayo sa kanyang harap.
HISUI: hi, Ms. Judge Mental..
Napatingala si Iya, at doon, biglang nanlaki ang kanyang mga mata, at nagsimulang bumagal ang takbo ng oras, nag slow motion ang lahat dahil sa paglapit ng mukha ni Hisui sa mukha ni Iya, naka-kagat na pala ang binata sa donut na kagat kagat ng dalaga.
Nakangiting ngumunguya si Hisui, habang stock up parin si Iya sa pangyayari.
HISUI: samahan mo ko magbreak..
IYA: (nalaglag ang donut) h..ha? busy ako. (dali daling kinuha ang mga libro/tumayo)
HISUI: hindi pa ko nagbebreak fast at hindi rin ako makakain sa cafeteria..
IYA: problema ko ba yun? ano bang trip mo?
HISUI: (sumeryoso) nothing.. sorry..
Tumalikod si Hisui at nagsimulang humakbang palayo kay Iya.
Habang nilalamon ng guilt si Iya sa hindi maipaliwanag na dahilan, nagbibilang naman sa isip si Hisui at hinihintay na tawagin sya.
IYA: iiiiiihhhh..
Yinakap ni Iya ng mahigpit ang mga libro na halos pigain ang mga ito sa sobrang inis.
IYA: sandali..
HISUI: (agad lumapit kay Iya/ ngiting ngiti) payag ka na?
IYA: ngayon lang to ha?
HISUI: ok..
Sa isang Restaurant:
IYA: (gulat) mamamatay ka na ba mamaya? ang dami nito, pang 10 tao na to ah..
HISUI: well, since ngayon mo lang ako sasamahan, umorder na ko ng ititake out ko para sa lunch at dinner.. I need you to taste them all..
IYA: seryoso?
HISUI: yup..
Matapos tikman lahat ni Iya ang mga pagkain, ipinabalot ni Hisui ang iba para sa takeout.
HISUI: let's eat..
IYA: busog na ko.. (seryoso ang mukha) hindi ko alam kung may kasalanan ako sayo o may mali akong nagawa.. o selfish ka lang talga? Hindi kita kaanu ano, hindi kita boyfriend, hindi tayo close at hindi din kita friend! (napaisip/ ngumisi) tama, wla tayong connection kaya kahit may lason yang mga pagkain ok lang kung mamatay ako!! iba nalang pwede?
HISUI: wait! hindi sa ganun..
IYA: pwes para sakin ganun yun..
Nagwalkout si Iya sa sobrang sama ng loob.
HISUI: (nagiwan ng bayad sa mesa) babalikan ko nalang po yung takeout.
Hinabol ni Hisui si Iya.
HISUI: sandali, I know its a bad habit, pero hindi ko alam kung pano aalisin, kahit alam kung 100% walang lason yung foods, hindi ko alam kung bakit, gusto kung makitang tinikman mo yun o kinagatan mo or ininuman mo.. Since that day, I want something from you, just you.. I dont know why?
IYA: (confuse) anong klasing rason yan?
HISUI: I know its weird, coz its weird for me tho..
IYA: Iisipin ko nalang wala akong narinig na ganung klasing reason ok? Mauna na ko, thanks sa snacks.
Kinagabihan; Sa hapagkainan sa bahay ng pamilya Andres, tulala sa pagkain si Iya habang iniikot ikot ang kutsara.
SANDRA: may problema ba anak?
IYA: mababaliw ako sakanya mama..
SANDRA: (gulat) ha? kanino? may boyfriend ka na?
IYA: wala po, at hindi po sa ganun.. (deepbreath) kain na po tayo..
SANDRA: ok, tutal matalino naman ang anak ko, kayang kaya mo yan.. ang masasabi ko lang, kung ikaw ang problema, dapat intindihin ka nya dahil wala syang alam sa pinagdadaanan mo, kung sya naman ang problema, intindihin mo sya dahil wala kang alam sapinagdadaanan nya..
Sa kalaliman ng gabi, hindi makatulog si Iya sa kakaisip ng mga sinabi Hisui at lalo na sa mga sinabi nang kanyang ina. At ganun din naman sa bahay ng pamilya Ishida, hindi makatulog si Hisui kakaisip kay Iya.
HISUI: oh dang it.. I want her so bad.. am I obsess? how? why? when it happened?
Dahil hindi makatulog, nagswimming nalang si Hisui, sinusubukang makatagal sa ilalim at ikini-clear ang isip sa mga nangyayari sakanya.
At doon, nagflashback ang mga sinabi ni Iya nung nasa restaurant sila, nakaramdam ng awa si Hisui sa sarili at nagsimulang umiyak habang nasa ilalim ng tubig.
