CHAPTER XVII:
Kinaumagahan, naglilinis si Del ng garden habang si Iya naman ay naglilinis
sa loob ng bahay.
Itinali ni Iya ang mga kurtina para maliwanagan ang buong bahay.
IYA: (napatingin sa kalindaryo) grabe, ang bilis ng panahon, magsasummer na ulit..
Pagpunta ni Iya sa dining area, natanaw niya mula sa glassdoor sa likod ng bahay ang swimming pool na may mga dahon dahon.
IYA: linisin ko kaya? tutal long range naman ang panungkit ng dumi, sige, lilinisin ko na.
Pagbukas ni Iya ng pinto, biglang humangin, dahilan ito para madagdagan ang mga dahon sa pool.
Sinimulan na ni Iya ang pagsungkit sa mga dahon gamit ang mahabang tubo na may nakapabilog na fishnet sa dulo.
Matapos malinisan ang tubig, itinayo ni Iya ang panungkit at isinandal sa pader, habang pinupulot ng dalaga ang mga dahon na nasungkit nya, nagsimula na namang humangin, nakita niyang gumagalaw ang tubig.
IYA: wag mo nalang pansinin.. lalala lala lalalala.. mahihilo ka lang.
Habang patuloy sa pagpupulot, mas lalong lumakas ang paggalaw ng tubig na syang dahilan para mapatitig si Iya sa tubig, kasunod ay ang biglang pagtumba ng panungkit, sagulat si Iya napaabante ang isa niyang paa at hindi na niya napigilan ang pagkahulog sa pool.
Nagsimula nang mamanhid ang katawan ni Iya sa takot ang pagkataranta, unti-unti na ring sumisikip ang dibdib. Pagmulat ng mga mata ni Iya, nakita nyang bigla ang kanyang ama, at sitwasyon nung gusto nya itong tulungan at tanggalin sa pagkakatali, at dahil dito, sumisid si Iya at sinusubukan nya uling tanggalin ang nakataling bakal sa paa ng kangyang ama habang umiiyak at natataranta.
(voic under water)
BRYAN: mahal na mahal ko kayo anak.. sorry kung ako ang yung naging ama, kahit hindi ko naman talaga kayang magpakatatay dahil sa trabaho ko, sorry kung napabayaan ko kayo..
IYA: (struggles to speak) wag ka na magsalita papa! aalisin kita dito, kaya ko to.. (patuloy sa pag-iyak)
BRYAN: anak, matagal na kong namatay, at salamat sa pagpapalaya mo sakin ngayon.. mahal na mahal kita..
IYA: papa!!!!
Pagbaba ni Hisui ng hagdan, nagtaka sya na walang tao sa sala at dining area, at nang makita nyang nakabukas ang backdoor agad syang tumakbo palabas dito. At doon nakita nya si Iya na nasa ilalim ng tubig ng pool, hindi nagdalawang isip na tumalon si Hisui at iniangat si Iya.
Nang maiangat na ang dalaga, patuloy ito sa pag iyak.
IYA: si papa.. alam ko na kung pano sya namatay.. (hagulgol) naaalala ko na..
HISUI: (yinakap si Iya) thats ok.. cry out loud..
IYA: kaylangan kong puntahan si mama..
HISUI: sasamahan kita..
DAN: ano mag-a-out of town kayo?
HISUI: not exactly, pupuntahan namin ang mama nya sa Batanes..
DAN: ok, ako nang bahala sa leave of absence nyo..
HISUI: thanks..
DAN: no problem..
Malungkot at wala pa ding imik si Iya habang namumugto ang mga mata.
Sa restobar:
TOMI: buti naibalik na yung alala ni Pretty..
KC: pero grabing impact naman yun, imagine, after 15 years..
LEY: parang nagsimula sya ulit sa bagay na matagal nang ikinamove on ng panahon..
DAN: ang lalim naman nun..
SEB: ang mabuti pa magsimba tayo bukas.. ipagdasal natin na mapabuti ang lahat..
Umaga na ng makarating sina Iya at Hisui sa Batanes, at sa sala pinag-usapan nila ang mga naalala ni Iya, maluha-luha pa din ang mga mata nito.
Samantalang; kalmado naman si Sandra kahit may kirot sa puso nya ang masaklap na pagkamatay ng kanyang asawa.
HISUI: ang totoo.. ako po ang may kasalanan ng lahat..
Nagulat ang mag-ina at labis labis ang pagtataka.
HISUI: yung araw na yun, that time, Im the boy you helped from hunger.. I was running away from those guys who wanted to kill me.. your father is my bodyguard..
