Zarfı açıp içindeki katlanmış kağıdı alıp zarfı ardaya uzattım arda hemen zarf kutusunu bir köşeye bırakıp iki elini açıp ani birsey olur diye yanıda hazırda bekliyordu
Yavaşça katlanmış kağıdı açtım
Verilen derin adlı örnek %90.99 esin ve denizin kızıydım ve annem babam bildiğim insanlarla hiç bir alakam yok peki abim hemen diğer zarfıda açıp okudum aynıydı şuan tek düşündüğüm ve mutlu olduğum abimin öz abim olması
Dayanamayıp dizlerimin üstüne düştüm arda hemen yanıma çömelip sarıldı
"Derin iyimisin "
Bir inleme çıktı
"Nasıl iyi olayım arda he bunca sene anne baba bildiğim insanlar benim öz annem ve babam değiller nasil olayım ARDAA söylesene söyleeee"
Öyle bağırarak konuşmuştumki arda susmuş beni dinliyordu sadece kısık sesle "haklısın" demişti.
Ayağı kalktım arda arkamdan seslendi
"Eve bırakmami istermisin "
Elimi kaldırdım sadece Ve yolum devam ettim hastaneden çıkıp bir taksi durdurdum evin adresini verip geriye elimdeki 2 tane olan dna testini katlayıp elimdeki zarfın içine koyup çantama attım geriye yaslanıp yaşadığım anılarımı düşündüm
Öz annem babam bırakıp gitmişti ama onlar bize hiç bunu hissettirmediler sanki onlar öz annem ve babam bizi okadar iyi yetistirdilerki onlara kısmamalıyım belkide en hayırlısı buydu...
Eve vardığımda taksicinin ücretini ödeyip indim eve doğru giderken kalbim olabildiğince hızlı atmaya başlamıştı görevliler dış kapıyı açtılar ve eve doğru ilerledim annem bahçede çiçekleriyle ilgileniyordu beni görünce eldivenlerini çıkarıp yanima gelmişti
"Bebeğim iyimisin bu yüzünün haline "
Derin bir nefes alıp sesimin titremesine dikkat ederek
"Iyiyim anne ne varmış yüzümde "
"Solgun görünüyorsun yoksaa ağladı mı sen "
"Yok anne yorgunum biraz bilirsin kızlar alışveriş canavarı bende hiç haz etmiyorum alışverişten oyüzden biraz yorgunum izninle uyumaya gideceğim "
Annem biraz kuşkuyla bakıp
"Tamam bebeyim ama duş alıp uyu olurmu " diyip yanağıma bir öpücük bırakıp çiçeklerinin yanına gitmişti
Ağlamamak için kendimi sıkarken koşarak odama gittim ve kendimi hemen duşa attım ve gözyaşlarımın akmasına izin verdim.
Senem hanım kızının tuhaf davrandığını anlamıştı ama neye annesiydi sonuçta tanıyordu çocuğunu derin şen şakrak bir kızdı ama yerine gorede buz gibiydi aklına O ihtimal gelmiyordu içine bir kuşku düşmüştü ya öğrendiyse diye
Hemen kızının odasına ilerlemişti kapiyi çalıp beklemişti içerden ses gelmeyince kapıyı açıp içeri ilerledi güzeller güzeli kızı mışıl mışıl uyuyordu yavaşça yanına gidip yatağın bir köşesine oturup kızının saçlarını okşadı ve kısık bir sesle
"Güzel kızım benim seni çok seviyorum ne olursa olsun beni affet olurmu gerçi ben kötü bir şeyde yapmadım ama sen yinede aaa.nneni affet olurmu güzel kızım babanda bende seni ve abimi okadar çok seviyoruz ki anlatamayız siz bizim bir parçamızsınız ..."
Güzel kızını saçlarından öpüp odadan çıktı senem hanım kendi odasına gidip kocasına derinin bugunki halini anlattı
Yusuf bey
"Birtanem sakin ol biraz benim deniz gözlü kızım kendide demiş bak yorulmuş bugün ve artık herşeyi şu olaya yorumlama "
Karısı başını sallayıp kocasına sarıldı
"Çok korkuyorum öğrenip bizleri bırakıp gitmelerinden "
"Bak canım her doğuran anne değildir sen onları doğurmamış olabilirsin ama hastalandıklarında başında duran sendin bendim gülerken ağlarken yanlarinda biz vardık ilk adımlarında ilk cümlelerinde biz vardık acaba annemi dicek babamı iddaya bile girmiştik yani anlıcağın onlar bizim evlatlarımız "
"Haklısın"
Ve kârı koca birbirlerini sarılarak uyudular .
Sabah gözlerini açan yiğit yatağından kalkıp kardeşinin odasına doğru ilerledi yatağında derin mışıl mışıl uyuyordu yavaşça yatağın üstüne çıkan yiğit zıplamaya başladı
Derin sıçrayarak yataktan kalkıp abisine gürlemeye başladı
"Napiyosun ya bilmiyormusun uykumdan uyandırılmayi sevmediğimi
Sen şimdi görürsün "
Abisinin ayağından tutup çektiğinde yiğit yatağa düştü ve gülmeye başladı iki kardeş yiğit
"Demek öyle savaşşş" diyip yastığı alıp kardeşine yavasca vurmaya başladı derinde hemen yastıkların birini alıp abisine var gücüyle vurmaya başladı kahkalarla havada uçuşuyordu
Senem hanım ve yusuf bey kapıda çocuklarını izleyorlardi birbirlerine bakıp gülümsediler senem hanım içinden iyiki iyiki sizler benim çocuğumsunuz iyki kısırım rabbim sizleri bana verdi diye dua ettti .
Yusuf bey
"Demek savaş sen kızımı tekmi sandın lan şerefsiz diyip yastığın birini alıp yavaş bir biçimde oğluna vurmaya başladı "
Derin
"Aslan babam bee "
"Aa siz ikiniz oğlumu tek mi sandınız "
Yastığın birini alan senem hanım kocasına var gücüyle vurmaya başladı kahkalarla havada uçuştu yiğit
"Aslan annem bee"
Evet canlarım uzun bir ara oldu umarım begenirsiniz
Peki o evde kopan kıyametide yazayimmi herkesin gerçeği öğrendiği günü?
