❤️ONUN OLMAK❤️

Bölüm 3

.......

Tek sebebi emin olmakmış...

Amcama döndüm. Tatile dahi şoförle gittiğimiz için amcam arkadaki koltukta tam karşımda oturuyordu...Gözlerimi tabletle uğraşan amcama diktim, bi süre sonra rahatsız olmuş olacakki. Başını tabletten kaldırmadan " seni dinliyorum pelin" dedi

Bu adamın başka biyerlerinde gözü falanmı vardı töbe töbe....

Odaklan pelin!!!(iç ses)

Amcama döndüm ve devam ettim."artık eminmisin?? Diye sorduğumda amcam önce anlamayan gözlerle baksada sonradan jeton düştü....

Gözlerini devirerek "yinemi aynı konu " diye sordu.

Sinirlenmiştim...amcam artık beni çileden çıkarıyordu, nasıl ya nasıl olurda yinemi der. Artık dayanamıyordum.

Ne!!!! Diye sesimin tonu yüksek bir şekilde cümleye giriş yapcakken amcam işaret parmağını ağzına doğru kaldırarak sus işareti yaptı ve merti gösterdi...hızla amcama yaklaştım çığlıklarım yüksek fısıltılara dönüşmüştü. Bitmemiş sorumu tekraladım

Nasıl olur ya??? Nasıl olurda bu konuyu sormam hoşuna gitmez amca...tabi merak etcem ailemi kimin öldürdüğünü.......ölen benim ailem benimmmm.... Sen ne anlarsınki bu acıdan" dediğimde. Söylediğim şeyin ne kadar kırıcı olduğunu fark ettim ama çok geç kalmıştım. Dolmuş gözleriyle karşımda duran amcama utancımdan bakamıyordum bile.... Keşke bana bağırıp çağırsaydı, bu kadar iyi olması bir baba gibi davranması beni mahfediyor, "benim babam yok-yok-yok" ama amcam sürekli babacan takılıyor uzun süren bakışmamızı amcam bozdu. Zaten pişman olan ben amcamın söylediği şeyden sonra kendime binlerce kez lanet ettim...

"O benim abimdi pelin" deyip tablete gömülen amcamın dolan gözlerinden süzülen bir iki damla yaş içime, ta en diplere kadar oturmuştu, çok gaddardım, pistim oysaki amcam sadece bizi düşünüyordu....

Sanki söylediğim sözlerin ağırlığını hafifletecekmiş gibi o suçluluk duygusundan arınma niyetiyle sessizce bir özürdiledim...amcamı bu sefer gerçekten çok kırmıştım hiç cevap vermedi...ondan yanıt alamayınca başımı cama yaslayıp gözlerimi kapattım. Gözyaşlarım bırak beni akıcam dercesine dolmuşken göz kapaklarım buna izin vermedi..nasıl aptal bir insanım ben ya...hem amcamı kırdım hemde sorumun cevabını alamadım...artık soramazdımda

******

Yüzümde gezen elleri hissetmemle gözlerimi araladım...gözlerimi araladığımda kucağımda olan mertin yüzümle oynadığını gördüm, merte gülümseyip onu öptüm ve sıkıca bir sarıldım.mertle aramız çok daha iyi oluyordu...merti uzaklaştırdığımda arabada yalnız olduğumuzu ve arabanın parkedilmiş olduğunu farkettim.

"Amca nerede ablacım" dediğimde mert gülümseyip eliyle camdan dışarıyı gösterdi. Kocaman bahçe duvarlarının olduğu bu yer içerde büyük bir dünya olduğu hissini uyandıryordu bende.sanki bahçe kapısından girince farklı bir dünyaya geçiş yapacakmışım gibi geliyordu. Kapıdan gülümseyerek çıkan amcamı görünce bende istemsizce gülümsedim. Demekki kırgınlığımız son bulmuştu, kapıyı açtı ve içeri geçmemizi söyledi.mert kucağımda arabadan inip eve doğru ilerlerken amcam arkadan seslendi "akşama misafirimiz var"

Oww sanırım amcam işini buraya taşımıştı..

Kapıdan içeri adımımı attığımda arabayken içeriyle ilgili kurduğum düşünceler beni pekte yanıltmamıştı...başka biyerdi sanki burası...çok büyüktü sanki bir köy kadar....aslında büyük evlerden oluşan küçük bir köy diyebiliriz buraya...sanırım burası bir siteydi... 4 villadan oluşuyordu hepsinin ortak güzel ve dekoratif bir havuzu vardı her evin ikinci katında bir odadan havuza inen bir merdiven vardı. Şayet orası bir yatak odasıysa o benim odam olmalalıydı. Kendimi iyice kaptırmıştım ilk defa iyi hissediyordum. Her evinde havuza inen o odaları bir birine bakıyordu aslında villa tipi bu evler bu arsada havuzun etrafında daire biçiminde dikilmiş ve şık bi görünüm almıştı... Evin arka taraflarına gözüm kaydığında küçük bir ormanı andırcak büyük ve olgun ağaçlar görünüyordu kuş sesleri her yerdeydi, ben burayı gerçekten sevmiştim resmen huzurdu :)