The Badboy's Kryptonite

CHAPTER 6

Grand staircase. Expensive vases. Extraordinary paintings. Everything you see here in their living shouts elegance. Nakilinya ang kasambahay na nagpapasok samin sa mga kasama niya. They're quietly in line in the corner. Nakayuko silang lahat. May nakita rin akong nakaputing uniporme. The chef for sure.

Alam kung may mga pares ng mga matang nakatitig sakin pero binalewala ko. Ayokong tumingin sakanila. Natatakot ako at hindi ko alam kung bakit. Gusto kong umiyak pero pinipigilan ko. Gusto kong hilahin palabas si kuya pero hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko.

I feel like am a rock. Can't move. Can't talk.

"Hiya. My daughter." I took a deep breathe when I heard his deep authorative voice but there's a longing and guilt in it.

Hindi ko siya nilingon imbes ay yumuko ako. I can feel that my tears will be freed any moment now. Kinalabit ako ni kuya na nasa tabi ko but I refused to look.

Ayoko. Ayoko dito. Gusto ko nang umuwi. Please, iuwi niyo na ako. Humigpit ang pagkakahawak ko sa supot ng mga gamit na binili ko kanina.

Nakarinig ako ng papalapit na yapak. I remain quite and unmoving hanggang sa may yumakap sakin. I still refuse to see his face.

Kinulong niya ako sa mga bisig niya.

"My daughter, I'm sorry. Daddy is so sorry for losing you." He said softly. In that very moment my tears freed. Nag-uunahan sa paglandas sa aking pisngi. Mas humigpit ang yakap niya. Ramdam kong umiiyak na rin sya. "I'm sorry ... I'm so sorry." He said continously.

Nakarinig ako ng tunog ng isang takong papalapit samin. "Hon, relax. Baka mapano ka." Said the voice of a woman. My real m-mother? "Take a sit."

Kinulong ng 'totoo kong papa' ang mukha ko gamit ang palad niya. Pinunasan niya ang luha ko. Now that I'm facing him ... I saw a lot of resemblance to him. Parehas kami ng kulay ng mata, even the shape of my nose is like him. But not my lips and the shape of my face.

He kiss my forehead tsaka niya ako inakay paupo sa sofa.

From the other side nakita ko ang isang babae at isang lalaki. The girl is about my age. She's beautiful, no doubt about that. Is she my sister? Pero parang magkaedad lang kami. Or maybe she's my t-twin? But we don't have any resemblances.

Sa tabi naman niya at isang gwapong lalaki. Tulad ng babae matangkad din ito. Wala akong makitang kahit anong emosyon sakanya. He's stoic. Parehas kami ng kulay ng mata at hugis ng ilong. He's the younger version of the man beside me. Feeling ko mas matanda siya sakin ng isa o dalawang taon. Hindi nagkakalayo ang mga edad namin.

The man beside me, 'my real father' is in his mid 50's magkasing edad lang siguro sila ni tatay.

Nabaling ang atensyon ko sa katabi nitong babae. She's in her mid 50's too. She looks gorgeous despite of her age.

"Here hiya. Drink some water." Inabutan niya ako ng tubig.

"Thank you ... po." hindi ko alam kung anong itatawag ko sakanya at napansin niya ata iyon.

She smiled at me pero parang may mali. "You can call me tita or mommy or mama. Whatever you like on those three." Bakit may tita? so she's not my biological mother?

Nabaling ako ng tingin sa katabi ko ng hinaplos niya ang pisngi ko. He smile genuinely. "And I'm your real father. David Antonious Sy. Beside me is your step mother, Silvia Sy. You two, come here and meet your long lost sibling." Lumapit agad yung babae tinignan niya ako mula ulo hanggang paa. Napansin ko rin ang simpleng pag-irap niya sakin.

"I'm Mirae. It's good to finally meet you." Pakilala nito. Pero hindi nito inabot ang kamay. Umupo lang ito sa katapat naming upuan.