Mark, her zamanki gibi evde tek başına doğum gününü kutluyordu. Sessizliği, çalan zilin sesiyle bozuldu. Kapıyı açması ise her şeyin başlangıcıydı.
-Mark Lee & Lee Donghyuck-
Elindeki kitabı dikkatle okuyan çocuk, kendisine seslenilmesiyle başını kaldırdı. "Efendim?"
Karşısındaki, sıkıntıyla iç çekti. "Artık neden evime kendini kargolattığını açıklamanın vakti gelmedi mi sence de?"
Çocuğun yüz ifadesi bir anda gerilirken ciddi bir ses tonuyla yanıtladı. "Sadece bir belirti bekliyorum." Sesinin tonu cümlenin sonlarına doğru kısılırken biraz mutsuz görünüyordu.
İç çekip konuşmaya devam etti. "Rahatsız oluyorsan gidebilirim."
"Rahatsız olmuyorum," kızıl çocuğa iyice yaklaşıp çenesinden tuttu ve göz teması kurmalarını sağladı. "Yalnızca merak ediyorum."
"Mark."
"Hm?"
"Hiç, tanıdık geliyor muyum? Veya, son zamanlarda bir şeyler hatırlıyor gibi falan oluyor musun?"
Çocuğun söylediklerinin üzerine, aklına birkaç gün öncesinde iş çıkışı yaşadığı şey gelmişti. "Ben, birkaç gün önce bir şeyler gördüm." Elini çocuğun çenesinden çektiğinde Donghyuck merakla gözleri parlarken sordu. "Ne gördün?"
"Bir parktaydım. Önümdeki salıncakta birisi oturuyordu ve onu sallıyordum."
Duyduklarıyla kızıl olanın gülümsemesi daha da büyürken mutlulukla yanıtladı. "Hatırlamaya başlıyorsun!"
"Anlamıyorum Hyuck, neyi hatırlıyorum?"
Kızıl çocuk gülümsemesi yüzünden silinmezken konuştu. "Yakında anlatacağım, sadece, biraz zor olabilir ama bana güven. Tamam mı?"
"Pekala, sana güveniyorum."
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
