Vuslat - Satranc-ı Urefa

31 - Sahra

Sahra nedir?

Sahra, uzlete çekilmektir. İnsanın kendini herşeyden, herkesten, çekmesidir. Ama biz yalnızlıktan dem vuralım. Çünkü insan anlayamadığını ona en yakın olanla anlamaya başlar. Yalnız kalmak değildir, Yalnız bırakılmak değildir, yalnızlığı tercih etmektir. Kendi yalnızlığını kendi yalnızlığında aramaktır kendini bulabilmek. Onu duya bilmek, dinleye bilmek çabasıdır. Kendi varlığını, sesini, sevdiklerine zarar verdiğini düşünmektir. Onlarında sana, kendince onları varlığından korumaktır. Öyle bir yalnızlıktır ki bu, çağırsalarda duymazsın, çekselerde çıkmazsın. Çünkü bile isteye girmesindir oraya. Acıdan, ağlamakdan, özlemekten, sevilmemekten kaçıp kendi yalnızlığına saklanmak, ona sığınmak, kapıları sımsıkı kapatmaktır, ki o kapının dışarıda bir kolu yok. Yalnızlığın kapısı sadece içerden açılır.Senin oradaki varlığını oranın müdavimleri bilir, sahipleri seni görür, hisseder… Aynı yerden gelmiş, geçmiş ve gitmişlerdir. Senin yürüdüğün o yolları onlar binlerce kere yürümüşlerdir.