Vuslat - Satranc-ı Urefa

43 - Keder

Keder Nedir?

Keder...
Bu dünyada olunduğu sürece kederin gelişini garipseme! Dünyada ancak onun vasfına layık olan şeyler ortaya çıkar. Allah'ın dünyayı kederlerin madeni yapmasının sebebi seni ondan vazgeçirmek içindir, der üstad.

Ama biz insanız, biz kuluz, her daim kederdeyiz, her daim zayıfız.

İdrakin kabuğunun kırılmasıdır, keder. Acımızı sevmektir. Bizi götüreceği o güzel yeri bildiğimizden onu sarıp sarmalamak ve acıdan yeni bir "sen" çıkarmaktır. Yüreğinde, kendi varlık aleminde en derine inen, en büyük sevinç kaynağının kaybıdır ve seni sürüklediği yerdir. Gerçekte ruhumuz, sevinç ve keder arasında asılı duran bir askıdadır. Kederimizin kaynağı, sevincimizin elimizden alınması degil midir?

Acılarımızın çoğu kendi seçimlerimizdir. İçimizdeki hekimin hasta nefsimiz için kullandığı ilaçtır. Acı ve sert olsa da, görünmeyenin müşfik elleridir. Bize içirdiği ilaç dudaklarımızı, boğazımızı yaksa da, bizi bütün varlığımızla ona yöneltir. Çünkü bizden, insandan istenen, nihayetinde ruhlar aleminde yolcu olmaktır.

Ne diyordu Yunus;
Cana cefa kıl, ya vefa
Kahrın da hoş lütfun da hoş
Ya dert gönder, ya deva
Kahrın da hoş lütfun da hoş...