Sen benim ilkimdin! ( Tamamlandı)

Bölüm 3

Kusura bakmayın geç yazıyorum okuldan anca vakit oluyor.

Yazardan;

Bahar başınız sağolsun dendiği andan beri sadece feyzullahın başında ağlıyordu.yüzünü açmak istediğinde o sahte doktor aniden telâşlandı. Sonuçta bahar da bir doktordu. Kardeşinin ölüp ölmediğini anlayabilirdi. O sırada yavuz odaya girdi ve neler oluyor burda dedi. Bahar hıçkırıklar arasında sadece şunu diyebildi ; ölmedi benim kardeşim yavuz. Benim kardeşim yaşıyo ölmedi . O bırakmaz ablasını. Yavuz bişey yap ölmedi de kardeşin ölmedi de.yavuz...

Bahar hıçkırıklar içinde yavuza sarıldı.  Yavuz; Bahar benn.ben çok üzgünüm bahar hepsi benim yüzümden oldu ben ikisini de koruyamadım... özür dilerim ...

Bahar ise bir yandan yavuzu teselli etmeye çalışırken diğer yandan hâlâ ağlıyordu. Sonuçta kardeşini kaybetmişti o. Aniden örtüyü açtı ve feyzullahin o bembeyaz yüzüne baktı. Nabzını kontrol etti . Fakat verilen iğne onun nabzını durdu gibi göstermeye yetiyordu. Bahar çığlık çığlığa ağlarken yavuz da dizlerinin üzerine çökmüş ağlıyordu. Sahte doktor feyzullahı morga götürüyormuş gibi yapıp abdullah ağanın dediği yere getirmişti bile çoktan. Ertesi gün suyun cesedi sandıkları ceset ve abdullah ağanın feyzullahin bedeni diye onun yerine bıraktığı cesedi tabutlara koydular. Bahar cenazede ortalığı yıkıyordu resmen. Yavuz ise su için sürekli ağlıyordu. Bahar son kez feyzullahin tabutunun yanına gitti ve tabuta son kez sarıldı doya doya ağladı. Elinde ise feyzullahin kol saati vardı. Saati sıkıca tutuyor ve sürekli ona bakıp iç çekiyordu. Yavuzun elinde ise suyun  f & s yazan kolyesi vardı. Bakıp bakıp ağlıyordu. Daha kardeşlerinin kokusuna doyamadan onları bu genç yaşta toprağa vermişlerdi. Baharın ağlaması bir türlü durmuyordu. Canından çok sevdiği ve onun tek destekçisi olan biricik kardeşini kaybetmenin acısı ona çok ağır geliyordu. O soğuk tabut feyzullahin olamazdı. Yavuz ise  kardeşiyle vedalaştıktan sonra feyzullahin tabutunun başına geldi.ve konuşmaya başladı; sakın gözün arkada kalmasın kardeşim ,ablan bana emanet su da sana emanet. Olmadı be kardeşim bu ölüm bir askere hiç yakışmadı. Oysaki sen ne hayaller kurardın. Hep patlamayı yani mesleğime ölmeyi isterdin . O hainin kurşunuyla öleceğini hangimiz düşünmüştü ki. Ablan da unutacak kardeşim.... alışacak bu acıya. Hepimiz alışacağız yokulugunuza. Her ne kadar zor olsa da...                                                cenazeler defnedildikten sonra Bahar biraz mezarın başında feyzullaha veda etti. O sırada yavuz da suya veda etti. Bahar feyzullahin mezarından bir avuç toprak aldı. Onu saklarsa belki kokusu hiç gitmezdi kardeşinin. Bahar ve yavuz günlerce ağladıktan sonra cenazenin üzerinden 3 gün geçmişti. Bahar feyzullahin odasında onun hatıralarına bakıyordu. O sırada bir kaç tane mektup buldu çekmecesinde.  Biri suya ,diğeri bahara ve diğerleri de yavuza ve timeydi. Bahar kendi mektubunu aldı ve açtı...

BAHARDAN;

Biliyordu öleceğini o yüzden mi yazmıştı mektubu yoksa... mektubu okumaya başladım içinde şunlar yazıyordu;   canımdan değerlim herşeyim ablam....seni çok seviyorum ben. Biliyorum ki ben bi gün aranızdan ayrılacağım. Üzülme olur mu ablacım? Çünkü benim kalbim hep seninle olacak . Küçüklüğümden beri ne zaman saçlarımla oynasan  hep uyuyakalirdim. Sanırım en çok da bunu seviyorum ben... sen benim kağıtlara sığdıramayacağım tek varligimsin ablam. Bil ki kardeşin  rahat uyuyacak....
     
                                 Kardeşin feyzullah...

Mektubu okuduğumda göz yaşları içinde onun yastığına sarildim ve doya doya ağladım....

Yb biraz geç geldi ama umarım beğenirsiniz. Sizleri seviyorum