Ik schrok wakker.
Ik had een nachtmerrie.
Het is 23:05.
Het is nog niet laat.
Ik stapte mij bed uit en liep naar de gitaar die er stond en begon te spelen.
Na aantal minuten gespeeld te hebben klopte er iemand op de deur.
Het was mevrouw jung.
"Hey jochie, alles oké?"
"Ja hoor ik was alleen even aan het spelen."
"Ah oké."
Ik begon een stukje te spelen.
"Dit speelde mijn vader altijd en mijn moeder zong er altijd bij voor me."
"Je mist ze of niet."
"Ja."
Toen gaf mevrouw jung me een knuffel.
"Weetje ik moet iets vertellen."
"Wat is er jake?"
"Nou kijk voor het ongeluk was ik altijd de badguy.
Ik was de baas van de school.
Iedereen hing aan mijn lippen en ik had goede vrienden.
Na het ongeluk werd ik wakker in het zieken huis.
De dokter zei dat ik een hersenletsel heb.
En sinds ik uit het ziekenhuis ben.
Zie ik mensen die er helemaal niet zijn.
Ze zeggen allemaal dat ze dood zijn.
Ik begin echt gek te worden!"
"Rustig jake. Je zit nog in een verwerkings proces.
Wat jij nu allemaal mee maakt is niet niks hoor."
"Je hebt gelijk. Dankje mam."
WoW wat zei ik zojuist mam?
"Geen probleem lieverd probeer wat te slapen. Morgen weer een drukke dag op school."
Ik knikte en ging in bed liggen.
Mevrouw jung gaf en nog een kus op mijn voorhoofd en liep de kamer uit.
Wouw ik ben echt een doetje aan het worden.
JE LEEST
Save me from this hell (voltooid)
Proză scurtă"JAE! IK BEN NIET GEK IK WEET WAT IK ZIE!" Hey, ik ben jake Ik ben 18 jaar. Ik heb veel te vertellen maar ik had geen tijd. Daarom heb ik deze brief/verslag gemaakt over wat ik allemaal meemaakten. Hopelijk gaan mensen mij begrijpen. ...
