Toen ik onderweg was naar huis kwam ik een klein huilend jongetje tegen.
Ik ging naast het jongetje zitten.
"Hey is alles oké?"
Het jongetje stopte met huilen en keek me aan.
"Kan jij me zien?"
"Uummm ja. Waarom zou ik je niet zien?"
"Omdat ik dood ben."
"Dood?"
"Ja ik ben vorige week overleden op die weg. Mijn ouders missen me daarom huil ik hier."
Wacht wat zegt hij allemaal.
Is hij dood?
Hij is vast de weg kwijt.
"Kom ik breng je naar huis."
"Dat kan niet."
"Wat waarom kan dat niet? Je bent een klein kind van 7 of 8."
"Ik zei toch dat ik dood ben. Normale mensen kunnen mij niet zien."
"Bedoel je te zeggen dat ik niet normaal ben?"
"Nee je bent speciaal. Je kunt geesten zien en met ze praten."
"Dat is onmogelijk. Wacht. Meneer? Ziet u naast mij een klein jongetje van ongeveer 7 of 8 zitten?"
"Uummm nee."
"Wat hoe dan. Hier naast me. Zo groot, blauwe jas, zwarte broek."
"Sorry maar heeft u gedronken meneer. U ziet er uit alsof u 16 bent. Er zit niemand naast je. Ik loop weer verder. Fijne avond."
"Nee wacht! WACHT!"
"Ik zei het toch."
"Hou je mond kleintje. Dit kan niet waar zijn."
"Sorry meneer maar ik moet gaan."
"Wacht wat is je naam?"
"Ik ben Eun-ho. Jij?"
"Ik ben jake."
"Leuk je te ontmoeten. Misschien zien we elkaar vaker."
"Eun-ho. Eun-ho! Wacht!"
Wat is er zojuist gebeurt.
Ik ben echt gek aan het worden.
JE LEEST
Save me from this hell (voltooid)
Short Story"JAE! IK BEN NIET GEK IK WEET WAT IK ZIE!" Hey, ik ben jake Ik ben 18 jaar. Ik heb veel te vertellen maar ik had geen tijd. Daarom heb ik deze brief/verslag gemaakt over wat ik allemaal meemaakten. Hopelijk gaan mensen mij begrijpen. ...
